ตอนที่20 นี่สิที่เรียกว่าบ้าน
"นี้สิที่เขาเรียกว่าบ้านของแท้"หรูฟางเหนียงบ่นอย่างมีความสุข ก่อนจะเอนตัวนอนแผ่บนอกแกร่งของสามีอย่างสุขใจ ตอนนี้นางและครอบครัวกลับมาถึงชายแดนแห่งนี้ได้อาทิตย์กว่าๆ แล้วหลังจากที่ใช้เวลาเดินทางมาอย่างยาวนาน
"ต่อไปพวกเราจะไม่จากไปไหนแล้ว ดีไหม"ร่างหนาลูบหัวภรรยาเบาๆ ก่อนจะลูบมือภรรยาไปมาอย่างไม่รู้ตัว
"ดีเจ้าค่ะท่านพี่"
"อืม ตามใจเจ้าเสมอ เจ้าอยู่ที่ไหนข้าก็จะอยู่ที่นั่นกับเจ้า" หยางไป๋หลงเอ่ยตามความคิด ทำให้ผู้ที่ได้ฟังนั้นรู้สึกดีตามสิ่งที่เขาเอ่ยออกไป นางมีสามีที่รักนางขนาดนี้ ชาตินี้นางก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วล่ะ
"ขอบคุณท่านมากนะที่รักข้าขนาดนี้"
"อืม ขอบใจเจ้าเช่นกันที่เป็นภรรยาที่ดีมาตลอด"
สองสามีภรรยานั่งกอดกันท่ามกลางมวลดอกไม้ที่ชูช่อ สวนดอกไม้แห่งนี้ เป็นดอกไม้ที่ปลูกโดยซูฟางเหนียงทุกดอกทุกต้น ระยะเวลาผ่านไปเป็นปี ดอกไม้ก็เริ่มเบ่งบานอย่างสวยงา
