บทที่ 7
เข้าหอ
เพราะการกระทำที่ไม่รู้จักหักห้ามตนเองของมู่หรงอี้ ทำให้งานแต่งงานของหลี่อันถิงกับมู่หรงเหยาผู้เป็นนายท่านตระกูลมู่ถูกเลื่อนออกไปถึงเจ็ดวัน
“พี่ใหญ่ปกติท่านเป็นคนที่ควบคุมตนเองได้ดีเสมอเหตุใดครั้งนี้จึงเป็นเช่นนี้ได้เล่า”
มู่หรงสือบ่นด้วยความไม่พอใจ เพราะไม่เพียงงานแต่งงานที่ถูกเลื่อน ท่านหมอซูยังกล่าวว่านางไม่อาจถูกรบกวนได้ในทุกทาง ต้องพักฟื้นอย่างจริงจังไม่เช่นนั้นอาจเจ็บป่วยเรื้อรังยากรักษา
“ล้วนเป็นข้าที่ไม่ดี”
“เอาเถิดน่าน้องสี่ เรื่องนี้พี่ใหญ่ก็ชดเชยโดยการมอบสิทธิ์ครั้งแรกของนางให้เจ้าแล้วอย่างไรเล่า”
มู่หรงซานปลอบโยนน้องชายเสียงอบอุ่น และด้วยเหตุผลนี้อารมณ์ที่ขุ่นเคืองของมู่หรงสือจึงได้เบาบางลง
“เช่นนั้นพอได้ฤกษ์เข้าหอ หน้าที่รับแขกก็มอบให้พี่ใหญ่จัดการ ส่วนพวกเราสองคนก็ไปปรนนิบัติบำเรอรักท่านแม่กันก่อนดีหรือไม่”
“ย่อมต้องเป็นเช่นนั้น ใช่หรือไม่พี่ใหญ่”
มู่ห
