บทที่ 6 เจ้ายังไหวหรือไม่

2016 Words

บทที่ 6 เจ้ายังไหวหรือไม่ “เพราะยังเหลือเวลาอีกครึ่งเค่อ ดังนั้นมารดาเช่นเจ้าก็ควรทำหน้าที่ให้ดี” มู่หรงอี้ที่จัดการตนเองเสร็จแล้วหยิบผ้ามาเช็ดมือแล้วเอ่ยบอกเสียงราบเรียบ ขณะที่มู่หรงซานก้าวขึ้นเตียงอีกครั้ง ริมฝีปากร้อนซุกไซ้เล้าโลมจนร่างกายที่เพิ่งสงบของหลี่อันถิงตื่นตัวอีกระลอก ส่วนมู่หรงสือยกยิ้มเจ้าเล่ห์ มือหนึ่งขยับสอดแท่งหยกเย็นหยอกเย้ากับบุปผางามปลุกเร้าจนหญิงสาวเคลิบเคลิ้ม อีกมือก็หยิบแท่งหยกที่ชุบน้ำมันจนชุ่มค่อยๆ สอดเข้าช่องทางรักด้านหลัง “โอ๊ย! เจ็บ! คุณชายสี่ข้าไม่เอาแบบนี้” “ถิงถิง อดทนหน่อยได้หรือไม่ ข้ารับรองว่าเจ้าจะเจ็บเพียงชั่วครู่” มู่หรงซานที่นอนทาบทับหลี่อันถิงอยู่เอ่ยปลอบโยนเสียงละมุน ดวงตาคมอบอุ่นสบแววตาหวานที่ฉ่ำไปด้วยน้ำตานิ่ง “คุณชายสาม ข้าเจ็บ... เจ็บมากเจ้าค่ะ” หลี่อันถิงบอกเสียงสั่นก่อนจะเม้มริมฝีปากบาง หยาดน้ำตาไหลออกจากหางตาอาบแก้มเนียน มู่หรงซานใจส

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD