ไพลินต้องอยู่ที่นี่ต่ออีกสองสัปดาห์ เพราะเพทายกับเสือมีงานที่ต้องทำร่วมกันเป็นโปรเจกต์ใหญ่ของบริษัท ตอนแรกเธอขอกลับก่อนแต่สงสารแม่ที่ต้องอยู่คนเดียวจึงยอมอยู่ที่นี่ต่อพร้อมกับแจ่มจันทร์และฝันหวานที่คอยดูแลอยู่ด้วย
“คุณไพลินคะ ฝันมีเรื่องอยากคุยด้วยค่ะ”
“ได้สิ” คิ้วสองข้างขยับเข้าหากันก่อนที่จะตอบตกลงพร้อมกับส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
“พอดีว่าคุณเพทายเขามายื่นข้อเสนอให้ฝันไปทำงานกับเขาค่ะ”
“จริงเหรอ งั้นเธอก็รับเลยสิ” ไพลินเผลอตะโกนเสียงดังจนคนรอบข้างหันมามอง เธอจึงรีบทำตัวให้เป็นปกติแม้ในใจจะแทบกระโดดร้องกรี๊ดก็ตาม
“ทำไมคุณถึงดีใจขนาดนั้นล่ะคะ ฝันยังไม่มั่นใจเลยว่าควรจะไปทำงานกับเขาดีไหม”
“ปะ เปล่า ฉันก็แค่ดีใจที่พี่ชายฉันยอมหาคนมาช่วยงานสักที ว่าแต่เธออยากจะคุยกับฉันเรื่องนี้เหรอ”
“ค่ะ คือฝันไม่มั่นใจว่าตัวเองจะทำงานนี้ได้หรือเปล่า”
“เธอทำได้แน่นอน ตลอดเวลาที่อยู่ที่ไร่ เธอก็เป็นคนช่
