“นี่มันเรื่องอะไรกันคะ ทำไมต้องตะคอกใส่ลูกแบบนี้ด้วย” สายพิณรีบเข้ามาขวางเมื่อเดชาเริ่มโมโหกับท่าทางแข็งกระด้างของไพลิน
“ก็ลูกนิสัยไม่ดีแบบนี้ เพราะทุกคนให้ท้ายตลอดไง”
“พ่อนั่นแหละ หน้ามืดตามัว ตาบอดมองไม่เห็นความจริง”
“ไพลินอย่านะลูก”สายพิณรีบห้ามปราม เมื่อสองพ่อลูกเริ่มเถียงกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
“ลงไปขอโทษต้นข้าวเดี๋ยวนี้”
“ไม่! ยัยนั่นทำเรื่องอื่นกับลินไว้เยอะแยะ ทำไมพ่อไม่เห็นจะเป็นห่วงกันแบบนี้เลยสักครั้งล่ะคะ” คำพูดของหญิงสาวแฝงไปด้วยความน้อยใจที่มีต่อผู้เป็นพ่อ กระทั่งเพทายที่ยืนอยู่หน้าห้องก็ยังรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของน้องสาว แต่น่าแปลกที่ผู้เป็นพ่อนั้นกลับดูเหมือนจะไม่รู้เลยสักนิด
“แล้วมีหลักฐานไหม ว่าต้นข้าวเป็นคนทำ”
“งั้นพ่อมีหลักฐานแล้วเหรอคะ ว่าเรื่องนี้ไพลินเป็นคนทำ?” คำถามที่ย้อนกลับมาหาตัวของเดชา ทำให้เขาสะดุ้งเล็กน้อย เขายังไม่เคยคิดที่จะหาหลักฐานมายืนยันความบร
