“จูน!”
“คุณหนูจะไปไหนคะ? เรื่องนี้ต้องให้จูนแจ้งคุณวัตสันให้ไหม? ทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ น่าสงสัยจังเลยค่ะ...”
“เอ่อ...คือ” อาริสาเลิกลั่กหันซ้ายแลขวาเพื่อหาตัวช่วย แต่ที่ตรงนั้นกลับมีเพียงเราสองคน และคนที่เธอกำลังรออยู่ก็ไม่โผล่มาให้ได้เห็นเสียที
จูนยืนกอดอกจ้องเธอตาเขม็ง สายตาของเจ้าหล่อนคาดคั้นจนเธอต้องเผลอหลุบตาลงต่ำเพราะหล่อนกำลังกดดันเธอผ่านสายตาคู่นั้น
“คือฉันจะไป...”
“เอลิส...”
“พี่รัน...” ร่างสูงโปร่งของคนที่เธอกำลังรอวิ่งตรงเข้ามาหาเธอในทันที
“พี่รันกับคุณหนู?” จูนยืนงงเป็นไก่ตาแตกที่เห็นคนที่เคยร่วมหลับนอนกับเธอกำลังจับเนื้อต้องตัวของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคุณหนูของบ้านอย่างห่วงใย
“เอาล่ะจูน...ฉันขอโทษที่วันนั้นต้องทำแบบนั้นกับเธอนะ” การันเอ่ยบอกเสียงค่อย
ยอมรับตามตรงว่าเขาเข้าหาหล่อนในวันนั้นก็เพราะความใคร่ส่วนตัวรวมไปถึงต้องการจะหลอกใช้หล่อนเป็นเครื่องมือในการสืบเรื่องของอาร
