ไม่ต้องกลัว เราจะไปอย่างช้าๆ [ต่อ]

1044 Words

เฮ่อเฮ่อเฮ่อ เสียงลมหายใจถี่กระชั้นของทั้งสองสอดประสานก้องกังวาลไปทั่วห้องหอที่เย็นสบาย อากาศรอบตัวยังคงรองรับความร้อนผ่าวจากร่างกายที่แผ่ออกมาตอนนี้ได้เป็นอย่างดี ก็อาจจะสบายในช่วงนี้เพราะเสียงร้องของหญิงสาวยังไม่มีให้ได้ยิน แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่มันขึ้นจนเธอร้องเสียงดังคับห้องตอนนั้นเขาก็ไม่แน่ใจว่าต้องพักเบรกปรับอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศให้ต่ำลงอีกมั้ย เพราะเขามันเร้าร้อนดั่งไฟ น้ำขิงทุรนทุราย หายใจก็ลำบากเพราะหัวใจเธอเต้นแรงจนเธอคิดว่ามันจะหลุดออกจากร่างอันผอมของเธอได้ทุกเมื่อ สัดส่วนร่างกายเขาทุกตารางนิ้วเหมือนสุ่มไฟไว้ เพราะไม่ว่าส่วนไหนตรงไหนของเขาที่สัมผัสกับร่างกายเธอมันร้อนดั่งก้อนไฟที่วางอยู่บนพื้นผิวของเธอ จนเธอคิดว่าร่างกายเธอจะมอดไหม้สลายหายไปได้ทุกเมื่อ อาร์สสสส อกอวบที่เป็นความภาคภูมิใจของเธอในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งตอนนี้มันสร้างความเจ็บปวดให้กับเธอไม่น้อย เพราะเขาทั้งกัดทั้งบีบอย

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD