น้ำขิงที่ถูกขับออกจากบทสนทนาที่เธอเองก็ไม่ได้อยากจะรู้เลย เธอเคยมาที่บ้านหลังนี้สองครั้งเท่านั้น ตอนที่มาครั้งแรกคุณพ่อพาเธอไปยังห้องเล็กๆ ห้องหนึ่งที่เต็มไปด้วยความทรงจำมากมายท่านค่อยๆ เล่าให้เธอฟัง ถึงข้าวของครั้งเมื่อกาลเก่าที่นานมาแล้วยังถูกเก็บไว้เป็นอย่างดี และในการมาครั้งที่สองท่านพาเธอไปยังห้องนอนของสามีเธอตอนนี้ ห้องนอนที่เขาอาศัยอยู่ตั้งแต่ห้าขวบ
ในตอนนั้นที่เธออยากจะรู้จักว่าที่สามีในอนาคตให้มากขึ้นสักนิด “ไม่มีของเล่นอะไรเลยเหรอคะ” ห้องนอนเด็กก็ต้องมีของเล่นบ้างสิให้ทำความสะอาดอย่างไรก้ต้องมีของเล่นที่ตัวเองชอบเก็บไว้เป็นที่ระลึก แต่ห้องนอนนี้นอกจากเฟอร์นิเจอร์ที่จำเป็นสำหรับเด็กแล้วก็มีเพียงรูปถ่ายเขาในวัยต่างๆ และทุกรูปที่เป็นรูปเดี่ยวเขาไม่มีรอยยิ้มเลย บังเอิญหรือตั้งใจเลือกรูปแบบนี้กัน
“พ่อเคยซื้อให้เขา แต่เขาก็ไม่เคยเล่นพวกมันเลย พ่อเลยเลิกซื้อ”
“แล้วเขาทำอะไรยามว่างเห
