La Heredera VI: Felicity Saavedra

Chapter 2 | Newly Wed

[Sitti]

Nataranta ako nang bangitin ni Lance ang pangalan ni Logan. Kumalabog ang aking dibdib at nang hina ang aking katawan. Kung puwede ko lang sampalin si Lancelot sa harap ng pari at ng altar saksi ang lahat ng bisita. Ginawa ko na. Kaba’t takot ang lumamon sa akin. Para akong kandilang nauupos. Animo’y yelo akong natutunaw ng marinig ko ang sinabi ni Lance habang nakadiin ang señorita sa aking balakang. Mas lalo pang pinaramdam ni Lance ang pagkakadikit nito sa aking balat ng tinatago niyang baril habang marahang sinisipat ng mga kamay niya aking hubad na likod na natatakpan ng kanyang tuxedo.

” Now, are you going to say yes, or you will never see Logan?”

Lance said in a menacing tone. Napaka-maawtoridad nito. Ibang-ibang sa napakalambing na Lancel na kilala ko noon.

“Paano mo nalaman ang tungkol kay Logan?” My forehead creased. I wondered how he knew about him. Kusang tumaas ang kilay ko and my lips twitch as soon he mentioned my son.

“Kaya mo ba ako tinakasan sa Barcelona dahil meron ka ng iba?” Tanong nito sa akin sa tonong panghuhusga.” Matapos ay mas diniin pa nito ang baril sa aking balat. “Hmmph!” he whimpered,” nagpabuntis ka pa talaga? Sino si Logan? Anak ko ba siya?”

Sa takot ko na madamay si Logan I screamed to the top of my lungs. Sumigaw ako ng wala sa loob. Ang dapat sana’y puno ng pagmamahal na ‘I do’ ay nauwi sa nakakasuklam na ‘Oo’ . . .

” Yes, I do!”

I will do everything for Logan kahit pa magpatali sa hudyo na katabi ko ngayon.

‘Hindi na kita kilala Lancel. You were once the sweetest person I know.’

“Galit ka ba, iha?”

“Huh? Hindi po father. Na excite lang,” sabay ngiti ko sa pari.

Nagtawanan naman ang mga guest at nagpalakpakan.

‘Sana father ikaw na lang ang nasa tabi ko sweet na I do ang isasagot ko sayo.’

“You will now exchange rings as a symbol of the lifelong commitment and abiding love which you as husband and wife have promised to each other.”

Hindi ko na namalayan ang mga sumunod pang kaganapan. Dahil lutang ako. Lutang na lutang. Wala ako sa sarili. Nandito ako ngunit wala ako rito. Pinaghalong takot at kaba ang nararamdaman ko para sa batang inaruga at pinotekatahan ko ng apat na taon.

‘Paano kung hindi ni Logan matanggap na may ibang lalaki pa sa buhay ko?’ Hindi ko kayang saktan si Logan. My mind is floating in the air thinking of him.

Wala akong balak ipaalam kanino man ang patungkol kay Logan. Kahit mga magulang ko ay walang alam. I have been living in a condominum with Logan and his nanny Gina since I got back from Greece a year ago.

Si Gina, ang best friend ko at babysitter rin ni Logan. Kahit ilang beses akong pinauwi ng daddy ko hindi ako pumayag. I wanted to live on my own kasama ang aking anak. Sa Greece kami nagkakilala ni Regina Peralta. Katrabaho ko ito sa Giovanni Resto and Bar. Chef ako roon at waitress naman siya. Raket niya ang pag-baby sit kay Logan hanggang sa inamin ko rito ang tunay na istado ng buhay ko sa Pilipinas. Dahil wala na itong pamilya sumama siya sa amin pauwi sa Maynila at nag-volunteer to be Logan’s nanny.

I honestly don’t know what to do kung wala si Gina sa buhay ko. Siya ang naging katuwang ko sa lahat ng bagay-bagay patungkol kay Logan. She’s an expert in terms of sa pag-aalaga ng bata. Labing-walong taong gulang pa lamang ako noong nagkakilala kami ni Lance sa Barcelona. Sa ika-labing tatlong taon kaarawan ko. Naisuko ko ang sarili ko sa kaniya. Ikakasal na kami noon.

Handa na ang lahat subalit natanggap ko ang tawag ni Papa. Nalaman nitong magpapakasal ako sa lalaking hindi kaantas ng aming istado sa buhay. He threatend to forsake me as her child and stripped me of my inheritance. Sa takot kong maghirap, I left Lance on the day of our wedding.

My life completely took a turn. Things changed when I found out I was pregnant four months after running away from him. Palibhasa isa akong happy go lucky at wala paki-alam sa ibang bagay nahirapan akong mag-adjust na mamuhay mag isa while I’m conceiving my baby. Ni wala man lang akong naramdaman na morning sickness noon. Kaya buong magdamag kong ginugol ang oras ko sa trabaho. Hindi ko nagawang umuwi sa Pilipinas. Una, dahil alam kong hindi ko sila totoong mga magulang. Subalit alam ko kung gaano ako kamahal ng aking ama. He may not be my biological father. He still raised me as his own. Takot na takot akong itakwil noon.

Although, I didn’t know how to raise a child because I was self-centered at ginagawa ko lamang ang lahat na magustohan ko. Nagawa kong magbago. Then, I had him. The love of my life, my little bundle of joy, my four-year-old son—Logan Weston Saavedra.

“Lancelot and Felicity, having witnessed your vows for marriage before God and all who are assembled here, by the authority vested in me, I now pronounce you husband and wife. Lancelot, you may now kiss your bride!

Bumalik lang ako sa ulirat ng tanggalin ni Lance ang belo na nakatakip sa aking mukha. Walang pakundangang maruddub na hinalikan ako nito sa harap ng mga bisita. A few seconds after, I found myself kissing him back. Tumugon ako sa mga halik niya. My damn body is betraying me!

“Let’s go home and make our own little Logan, wife,” maharot na bulong nito sa akin.

“Umuwi kang mag-isa mo! Sa ibang babae ka gumawa ng Logan mo. Hindi sa akin. Ayokong mag-ka anak sa isang tulad mo. Hindi na kita kilala, Lance. Paano mo nagawang tutukan ako ng baril para lang mapa-Oo mo?”

“I can’t let you go again, baby. Not again. Dapat noon ko pa ‘to ginawa. But you are such a sneaky cunning woman. Naisahan mo ako, and I won’t let that happen again. Because you Felicity Saavedra is now tied with me, forever. Wala ka ng kawala sa akin.”

‘I own you.’

Halinghing iyon subalit rinig na rinig. Pinasawalang kibo ko na lamang iyon. Then he continued. . .

“Don’t worry, baby. I’ll make sure. I’ll take you to heaven like I always do before. Don’t you miss me? Mi Bonita?”

“Absoluto no te extrañaba,” inismiran ko ito, then I rolled my eyes on him.

I don’t miss him at all! ‘Don’t I?’ Nagtatalo ang kalooban at isip ko. Kumakalabog ang puso ko at tumutugon ng kusa sa mga haplos niya ang katawan ko. Then, I play-pretend to be the brave one . . .

“You will let me lose o mamamilipit ka sakit sa harap ng mga tao? Don’t you threaten me, Lance? Hindi mo pa ako lubos na kilala!”

Hindi ko na alam kung seseryoso ba ako o gagawin ko na lamang katatawanan ang lahat ng kaganapan sa araw na ito.

“Come on, Sitti. Ngayon ka pa ba mag-iinarte? Kasal na tayo. Para namang hindi tayo nauwi sa mainit na gabi a month ago. Don’t tell me napilitan ka lang?”

“You probably drugged me kaya ako pumayag na sumama sayo.”

“Now, you are making up story, baby. Sumunod ka lang sa lahat ng gustohin ko at magiging maayos ang lahat. Now, let’s go. Naghihintay na ang mga bisita sa reception. ”

“Can we not go?”

“Why?”

Nakunot ang noo nito at salubong ang kilay. His lips formed into a thin line. Iyong itsura ng isang Lancelot kapag napipikon na ito sa akin.

“Pagod na ako. . . pagod na akong makipagplastikan sa lahat ng tao.”

“You don’t have to pretend, Sitti. No matter what you do. Hindi na mababago ang katotohanang kasal na tayo. This is what you wanted before, a grand wedding. A very elegant luxurious one. Natagalan nga lang ng isang dekada but I did my best to give you the wedding you wanted, Mi Bonita.”

“Noon ‘yon Lance. Hindi na ngayon. I have changed. Hindi ko na gusto ang mala fairytale wedding. Gusto ko lang ‘yong totoo. But instead, you threatened me to marry you. I am not happy, Lance. I am not!”

“Gagawin ko ang lahat, Mi Bonita. Mahalin mo lang akong muli.”

“Ain’t going to happen. Ya no te quiero. Hindi na kita mahal, Lance.”

“I don’t believe you, baby. Let’s go. We have to catch a flight to Paris tonight. Besides, we also need to fetch Logan after the reception.”

“Bakit kung magsalita ka kilalang-kilala mo si Logan? Hindi mo pa naman siya nakikita. Hindi rin siya kilala ng aking mga magulang.”

“I have my ways to hold everything in my hands, Sitti. Hindi mo rin ako kilala. You don’t know what I could do. So, either you follow what I want?” taas kilay na anas nito,” o pahihirapan kita?”