“แย่แล้ว เอาไงดีๆ” เธอหันรีหันขวางด้วยความลนลาน ก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากตรงนั้น
“ท่านแม่จะทำอะไร” ฟาหยางเดินตามผู้เป็นแม่ไปรอบบ้าน กระทั่งมาหยุดอยู่ที่ห้องห้องหนี่ง ซึ่งเป็นห้องสุดท้ายที่ยังไม่ถูกค้น และก่อนที่ฝูฮูหยินจะทันได้ผลักประตูเข้าไปดังเช่นก่อนหน้า ลูกชายก็เข้ามาขวางเอาไว้ซะก่อน
“หลบไปฟาหยาง แม่จะเข้าไปดูให้เห็นกับตาว่าเจ้าแอบซ่อนใครเอาไว้ที่นี่” ผู้เป็นแม่พยายามจะดันตัวลูกชายออกจากหน้าประตู แต่รายนั้นยืนปักหลักประหนึ่งกำแพงสูง จึงยากที่จะฝ่าเข้าไปได้
“เจ้าแอบซ่อนสตรีเอาไว้ในนี้จริงๆ ใช่หรือไม่ฟาหยาง” ยิ่งเห็นท่าทีของลูกชายในยามนี้ คนเป็นแม่ก็ยิ่งเดือดดาลจนอยากจะเข้าไปให้ได้
“ข้าไม่จำเป็นต้องทำเยี่ยงนั้น แต่ถึงจะทำก็มิใช่เรื่องผิด ถ้าจะมีคนผิดก็คงเป็นท่าน ผิดที่เข้ามาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของข้า ทั้งที่ข้าก็ขอท่านแล้ว” คำพูดลูกชายราวสุมไฟกองโตให้ผู้เป็นแม่เดือดดาลขึ้นเป็นเท่าตัว
“
