“ฮ่าๆๆ ใช่ๆๆ พี่ใหญ่ความสามารถรอบด้านเช่นนี้ ข้าย่อมต้องเอาเยี่ยงอย่างเป็นแน่” เมื่อทุกอย่างเข้าทาง เธอจึงตอบอย่างเอาใจ
“เช่นนั้นเหตุใดเจ้าจึงไม่มาเป็นทหารเสียเลยเล่า มีสหายที่รู้ใจคอยรบเคียงบ่าเคียงไหล่ ฟาหยางย่อมต้องถูกใจเป็นแน่ อีกทั้งข้าเองก็จะได้เบาใจ หากมีคนที่ไว้ใจได้เช่นเจ้าคอยช่วยเหลือลูกชายข้า ให้ฟาหยางพาเจ้าเข้ากองทัพเลยดีหรือไม่ ถึงอย่างไรเขาก็เป็นถึงแม่ทัพใหญ่ เรื่องเช่นนี้คงไม่เหลือบ่ากว่าแรงท่านแม่ทัพเป็นแน่ จริงไหมฟาหยาง” ผู้เป็นแม่หันไปถามความเห็นลูกชายที่ยังคงนั่งหน้าบูดบึ้ง
“แม่ทัพ?” เธอครางอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง แน่นอนว่าเธอยังไม่ได้เตรียมใจสำหรับความจริงข้อนี้
“ก็ใช่น่ะสิ อย่าบอกนะว่าเจ้าไม่รู้ว่าฟาหยางเป็นแม่ทัพใหญ่ ที่นำทัพไปปราบกบฏตามหัวเมืองต่างๆ จบนับครั้งไม่ถ้วน ใครๆต่างก็ยกย่องให้เขาเป็นวีรบุรุษ เจ้ามิรู้เลยรึ” ฝูฮูหยินยังคงโอ้อวด ในขณะที่เธอก็อดไม่ได้ท
