คนเป็นแม่หน้าชาเกือบร้าวเมื่อถูกลูกชายมองด้วยหางตา เร่งฝีเท้าจับกลุ่มกับเลขาฯ ทั้งสองเดินกึ่งวิ่งออกไป
เด็กคนนั้นต่างหากล่ะคนที่เข้ามาหาเรื่อง และพูดจาเสียๆ หายๆ ให้ท่านลงไม้ลงมือ แต่ทำไมสายตาที่ศรันย์มองมาเหมือนจะประณามว่าท่านเป็นคนผิด ไม่เข้าข้างแม่ที่เป็นครอบครัว กลับไปเข้าข้างคนอื่นอย่างนั้นเหรอ
กล่องสีแดงลวดลายมังกรในมือลูกชายมองปราดเดียวก็รู้ว่าข้างในคืออะไร กอปรกับสีหน้าเคร่งเครียดของเลขาฯ ทั้งสอง ที่คุยโทรศัพท์กับใครบางคน กระตุ้นให้คุณนฤมลสังหรณ์ใจในแง่ร้าย
“คนของเราพร้อมแล้วครับคุณ...”
เลขาฯ หน้านิ่งม้วนตัวกลับมารายงานยังไม่จบประโยค ชายหนุ่มพบพายุฤดูฝนที่มีชื่อ นฤมล ก้าวอาดๆ เข้ามากระชากเอากล่องปืนจากมือลูกชายของท่านไปต่อหน้าต่อตา
“นี่มันปืนไม่ใช่เหรอ รันจะบ้าไปแล้วเหรอ ถึงเอาออกมา!”
“ผมยังไม่อยากคุยกับคุณแม่ตอนนี้ คืนมาเถอะครับ ผมต้องรีบไป”
“คิดว่านี่เป็นของเล่นเหรอ เอา
