“เต็นไม่น่ามาหาพี่โยเลย อุ๊ย!” เมื่อน้องรั้งรอไม่ยอมนั่งลงสักที เจ้าของที่นั่งเวรี่วีไอพีจึงออกแรงดึง พร้อมกับตวัดแขนรัดเอวคอด รั้งร่างงามให้นั่งลงบนตักแกร่ง แล้วรวบกอดเอาไว้แนบอก
พลอยไพลินซุกหน้ากับอกกว้าง ทอดถอนใจอย่างยอมจำนน แม้เธอจะอิดออดไม่อยากจะนั่งบนตักเขา แต่เมื่อได้สัมผัสแนบชิด ได้ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของเขา หญิงสาวก็อดยอมรับกับตัวเองไม่ได้ว่า เธออบอุ่นและสุขใจเสมอ ลำแขนเรียวค่อยๆโอบกอดร่างกำยำซ่อนรูป ใบหน้าสาวระบายยิ้มซุกซน
อยากอยู่แบบนี้ไปนานๆ
วาโยยิ้มในหน้าเมื่อน้องกอดตอบ ชายหนุ่มลูบเรือนผมนุ่มเบาๆ กดจมูกและปากลงบนศีรษะทุย งึมงำพูดเสียงเบา
“เสร็จงานยุ่งๆแล้ว พี่จะให้คุณพ่อเข้าไปคุยเรื่องงานแต่งของเรากับคุณน้าทั้งสอง เต็นดูไว้หรือยังว่าจะจัดงานแบบไหน”
“ยังไม่ได้ดูเลยค่ะ เลื่อนไปอีกหน่อยก็ดีนะคะ เต็นจะได้มีเวลาเตรียมตัว”
“เลื่อนให้เร็วขึ้นน่ะได้ แต่เลื่อนออกไปอีกไม่ได้ เพราะ
