พลอยไพลินสะบัดหน้าหนีคนขี้งก ทำอะไรให้นิดหน่อยก็คิดราคาค่างวดไปซะหมด ตั้งแต่รู้จักเขา เธอจ่ายไปไม่รู้กี่จูบแล้ว
“อยากแวะเที่ยวไหนหรือเปล่าครับ” เมื่อขับรถมาได้สักระยะ คู่หมั้นเพียงชั่วข้ามคืนก็ถามไถ่อย่างใส่ใจ
“ไม่ค่ะ เต็นอยากกลับบ้าน”
“แวะกินข้าวก่อนก็ได้นะครับ”
“เพิ่งกินมาเองนะคะพี่โย อิ่มจนพุงจะแตกแล้ว”
“ไหนพุง พุงอยู่ตรงไหน เท่าที่เคยเห็น เต็นไม่มีพุงนะ” วาโยพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทว่าสายตาคู่คมนั้นเป็นประกาย
พลอยไพลินหันขวับไปมองหน้าคนขับรถ ปากจิ้มลิ้มเผยอค้าง คำพูดของเขาทำให้เธอคิดถึงคืนก่อน คืนที่เขาสำรวจเธอไปทั้งเรือนกาย ใบหน้าสาวเห่อร้อน วูบวาบไปทั้งตัว
“หรือเพิ่งมีพุงเมื่อเช้านี้ อืม...แบบนี้พี่ควรพิสูจน์สินะ”
“ไม่มีค่ะ พี่โยอย่ามาทำเจ้าเล่ห์กับเต็นนะ” พลอยไพลินมองหน้าคนเจ้าเล่ห์อย่างรู้ทัน
“ไม่ให้เจ้าเล่ห์กับเต็นแล้วจะให้พี่ไปเจ้าเล่ห์กับใครล่ะครับ” ใบหน้าคมคายระบายยิ
