ญาณิสาเดินเข้าไปในห้องรับแขก ลูกสาวตัวจ้อยเมื่อมองเห็นเธอ ก็มีสีหน้าดีอกดีใจให้เห็น
“แม่ขา”
ญีน่ารีบวิ่งเข้ามาเกาะขาคนเป็นแม่ ทั้งที่เธอเดินยังไม่ถึงห้องรับแขกด้วยซ้ำ เด็กน้อยทำสายตาและท่าทางออดอ้อน จนญาณิสาต้องอุ้มขึ้นแนบอก แล้วกดจมูกลงไปที่แก้มกลมโตแรงๆ อย่างหมั่นเขี้ยว
แพลนนี้พ่อเธอตั้งใจไว้ตั้งแต่ก่อนที่เธอจะแต่งงานแล้ว ด้วยไม่คิดว่าเธอจะต้องมาแต่งงานกระทันหัน เธอเองก็ไม่อยากให้ยกเลิกแพลนนี้ และบอกให้ท่านพาแม่ไปเที่ยวตามแพลนเดิม ทั้งที่เธอเพิ่งจะแต่งงานเมื่อคืน และอยากจะไปเหมือนกับคนอื่นๆในบ้าน แต่ก็มีงานนั่นเข้ามา อยากไปแค่ไหน ก็คงไปด้วยไม่ได้จริงๆ
“ไม่ไปจริงๆ เหรอลูก” คนเป็นพ่อถามลูกสาว ในขณะที่ญาณิสาอุ้มญีน่าไปหามารดาที่นั่งมองอยู่บนรถเข็น
“โครงการที่เชียงใหม่มีปัญหานิดหน่อยค่ะ หนูว่าจะอยู่จัดการทางนี้ก่อน ถ้าเรียบร้อยแล้วอาจจะตามไปทีหลัง”
ญาณิสากุมมือคนเป็นแม่ไว้แน่น ในขณะ
