“ขอตัวค่ะ ฉันหมดธุระแล้ว หวังว่าคราวหน้า เราจะไม่ได้ร่วมงานกันอีกนะคะ”
ญาณิสาลุกขึ้นยืนเตรียมตัวออกไปจากห้อง ไม่มีบริษัทนี้ก็ยังมีบริษัทอื่นที่ต้องการงานจากบริษัทเธอ ถึงจะเสียรายได้จากตรงนี้ปีละหลายร้อยล้าน แต่เธอยอมเสียมันดีกว่า ถ้าเจ้าของคนใหม่จะทำตัวแย่ๆใส่เธอได้ขนาดนี้
“ไปคุยกับฉันที่ห้อง” ตฤณภพมองคนที่ยืนอยู่อย่างเฉยชา พอไอ้นี่เรียกให้มา ก็รีบส่ายหางมาหามันทันที เธอต่างหากที่เหมือนหมา ไม่ใช่ฉัน
“ห้องที่เอาไว้ทำเรื่องต่ำทราม ฉันไม่อยากเหยียบย่างเข้าไปอีก ให้พื้นรองเท้าฉันเปื้อนความจัญไรของคุณหรอกค่ะ คุณจะทำอะไรก็ได้ฉันไม่ว่า แต่ควรจะทำในที่ลับตาคนมากกว่านี้ สิ่งที่ทำอยู่มันเหมือนหมา มากกว่าคนอีก หรือว่าหน้าด้านหน้าทนจนไม่รู้ตัว ว่าตัวเองเริ่มเหมือนหมาเข้าไปทุกที"
พูดจบญาณิสาก็ไม่รีรออะไรอีก ก้าวท้าวออกจากห้องทำงานของตติภพอย่างรวดเร็ว เธอจะตัดสินใจผิดพลาดทั้งชีวิตเลยรึไงนะ
“เธอมั
