ตอนที่สาม เผชิญหน้า...ปะทะแหลก 3
762 Words
ตอนนี้เราตื่นหรือฝันกันแน่นะ เธอคิดในใจพยายามกัดริมฝีปากเอาไว้ให้มีสติอย่าได้เผลอไผลล่องลอยเคลิ้มฝันให้เขาจับได้ว่าเธอคลั่งเขาเป็นอันขาด
“สิ่งที่เฮียปู่ไม่ชอบมากที่สุดคือผู้หญิงที่เข้าหาเขา... ไม่รู้ว่าเพราะเขาเป็นเกย์อย่างที่ใครเขาว่ากันหรือเพราะอะไร แต่แกอย่ากระโตกกระตากให้เขารู้เด็ดขาด ค่อยๆ พิชิตใจเขาแบบน้ำซึมลึกเข้าไว้ แล้วสุดท้ายก็เผด็จศึกซะ” สายไหมเคยบอกเธออย่างนั้น จึงทำให้กันย์ธาราระวังไม่ให้อาการเธอออกมามากจนเกินควร
“โต๊ะทำงานคุณอยู่มุมโน้นนะ” เขาชี้ไปยังมุมห้องที่มีโต๊ะชุดเล็กตั้งอยู่ข้างชั้นวางหนังสือ คงเป็นโต๊ะเก่าของเลขาเขาด้วย
“ส่วนเงินเดือนผมให้สามหมื่นห้าเท่าของไหมนะ”
“เฮ้ย เฮียมั่วรึเปล่า มันมาใหม่ให้น้อยกว่าสิ ให้เท่ากันได้ไงอ่ะ เห็นมั้ยมันยิ้มหน้าบานเลย” สายไหมกระเซ้าเจ้านายหนุ่มอย่างเป็นกันเอง
“อย่าขี้อิจฉาสิวะ เลขาพี่กับเลขาน้องสาวพี่งานต่างกันเห็นๆ เพื่อนไหมต้องตามพี่เกือบ 24 ชั่วโมงเลยนะ บางวันพี่มีถ่ายแบบ ถ่ายละคร ต้องเตรียมงานไปทำนอกสถานที่อีก ดีถมไปแล้วที่พี่ให้เท่ากัน ถ้าทำงานดีจะให้มากกว่าด้วยซ้ำ” เขาชี้แจงซึ่งก็จริงเพราะเขาใช้จนคุ้มจึงจ่ายงามและเขาก็ค่อนข้างพอใจกันย์ธาราจึงจ้างด้วยค่าจ้างที่สูงลิ่ว
“แหม... ก็แซวไปงั้นแหล่ะ เพื่อนได้ดีเราก็ดีใจด้วยแหล่ะ ว่าแต่ปลายปีนี้ขอโบนัสเยอะๆ นะเฮีย แล้วจะให้พ็อคเกตมันนี่ค่าหาเลขามาให้ก็โอเคอยู่นะ”
“โอ๊ย ไอ้ขี้งก” ศรัญญ์ชัยทำท่าจะเขกหัวสายไหม กันย์ธารามองภาพสองคนที่สนิทสนมกันด้วยความอิจฉา นี่ถ้ารู้เร็วกว่านี้ว่าสายไหมทำงานที่นี่ กันย์ธาราคงมีโอกาสได้ใกล้ชิดสนิทสนมกับเขาบ้างแล้ว
“เอ้า นั่งก่อนจะคุยเรื่องงานแล้ว” เขานั่ง ส่วนกันย์ธาราและสายไหมขยับจะนั่งตาม เขามองสายไหมแล้วบอก
“เฮ้ย ไปทำงานห้องตัวเองสิ นั่งทำไม”
“โห ได้ใหม่แล้วลืมเก่าเลย ไปก็ได้อย่าใช้งานเพื่อนไหมหนักนะ ไปก่อนนะเว้ย ไอ้ส้มซ่าส์ เตรียมตัวรับมือกับเจ้านายที่ปากคมกว่ากรรไกรเอาไว้ให้ดี” สายไหมชูสองนิ้วสู้ตายให้เพื่อนแล้วหลิ่วตาให้เจ้านายกวนๆ ก่อนจะก้าวจากห้องไป
กันย์ธารามองตามด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์นี่จะต้องอยู่สองต่อสองกันแล้ว ถ้าเกิดเขายิ้มให้อีก แล้วเกิดตื่นเต้นจนเป็นลมขึ้นมาใครจะช่วยได้เนี่ย
“พร้อมที่จะทำงานวันนี้รึเปล่า” เขาถาม
“ค่ะ”
“งั้นดีเลย เดี๋ยวผมจะให้ภัทร ผู้ช่วยของผมที่อยู่หน้าห้องเมื่อครู่นี้ช่วยสอนงานให้คุณทั้งหมดนะ งานไม่ซับซ้อนอะไรมากหรอก ไม่ได้เรียนมาก็คงจะพอทำไหว มันออกจะจุกจิกมากกว่าแล้วก็ต้องตามผมไปทุกที่เท่านั้น เอ่อ... นี่คุณฟังผมอยู่รึเปล่าเนี่ย” เขาโบกมือผ่านหน้าเธองงๆ ค่อนข้างตกใจเมื่อเห็นคู่สนทนาสายตาล่องลอยผิดปกติ
“เอ่อ ฟะ ฟัง ค่ะ” กันย์ธารารีบตอบทั้งที่จริงไม่ได้ฟังหรอก มัวแต่มองเขามากกว่า คนอะไรปากน่าจูบชะมัดยิ่งเห็นใกล้ๆ ยิ่งใจเต้น อีกสามเดือนนี้คงได้หัวใจวายตายสักวัน
“คุณปู่พูดต่อเลยค่ะ”
“เรียกผมว่า พี่ปู่ก็ได้ เรียกคุณปู่มันดูแก่ไป แล้วคุณล่ะมีชื่อเล่นมั้ย ชื่อส้มรึเปล่า” เขาถามอย่างนี้เพราะได้ยินสายไหมเรียกเธอว่าส้มซ่าส์
“เอ่อ เปล่าค่ะ ส้มเป็นชื่อที่สายไหมเรียก พี่ปู่เรียกว่ากันย์ดีกว่าค่ะ”
“ชื่อกันย์ เหมือนผู้ชายดีนะ ผมเรียกว่ากันย์เฉยๆ คงไม่มีปัญหาอะไรนะ”
“มะ มะ ไม่ค่ะ” เลขาคนใหม่ตอบเสียงสั่น ยังตื่นเต้นไม่หายที่อยู่กับเขาสองต่อสอง ไปเผลอจ้องตาเขาเมื่อไหร่ อาการใจหวิวมันจะวูบมาเป็นพักๆ
“โอเค งั้นก็คุยเรื่องงานกับผู้ช่วยผมไปก่อนนะ” เขาบอกก่อนจะเรียกให้ผู้ช่วยเขามาพากันย์ธาราไปคุยเรื่องการทำงานของเขาที่โต๊ะกันย์ธารา ส่วนเขาก็ก้มหน้าก้มตาทำงานบนโต๊ะต่ออย่างตั้งใจ
- Writer
