ด้วยแรงแห่งปรารถนา

ตอนที่สี่ ชีวิตการทำงาน... ให้กับเธอ 1

ภัทรเป็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่งหน้าตาจัดว่าดีมากแต่กันย์ธารากลับไม่สนใจเสน่ห์ของเขาสักเท่าไหร่ ติดจะเคืองนิดหนึ่งด้วยซ้ำ เพราะว่าผู้ช่วยคนสนิทคนนี้แหล่ะที่ไปไหนมาไหนกับเขาจนเป็นข่าวว่าเป็นคู่เกย์กัน แถมศรัญญ์ชัยยังเล่นบทนิ่งสยบข่าวลือ หลายคนจึงคิดว่าเขายอมรับ แต่ยกเว้นกันย์ธาราคนหนึ่งล่ะ ที่ไม่ยอมเชื่อ

ศรัญญ์ชัยแมนเต็มร้อยแน่ๆ แต่ผู้ช่วยหนุ่มตรงหน้านี้กันย์ธาราไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ เอาไว้อยู่นานๆ ไปกันย์ธาราจะหาแบบทดสอบเกย์มาทดสอบหนุ่มหน้าสาวคนนี้ให้ได้ก็แล้วกันถ้ารู้เมื่อไหร่ว่าเขาไม่ได้แมนทั้งแท่งเธอจะกำจัดเขาให้ห่างๆ พี่ปู่สุดรักของเธอเลยทีเดียว

“ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับ” ภัทรชวนคุยก่อนอย่างสุภาพ

กว่าชั่วโมงที่กันย์ธาราฟังภัทร อธิบายงานจุกจิกเล็กน้อยของศรัญญ์ชัย (แต่เป็นงานมหาศาลของกันย์ธารา) ซึ่งกันย์ธาราฟังบ้าง ไม่ฟังบ้าง เพราะมันสุดแสนที่จะเรื่องมาก กันย์ธาราไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าการเป็นเลขาของเจ้านายสักคนต้องทำอะไรได้มากมายขนาดนี้

เท่าที่จับใจความได้กันย์ธาราต้องชงกาแฟให้เขาทุกสอง ชั่วโมง ต้องจำด้วยว่าเขากินรสไหน แฟ้มที่เขาเซ็นเรียบร้อยแล้วต้องเรียงยังไง ต้องคอยเตือนเขาเรื่องตารางนัด หากออกนอกสถานที่ต้องเตรียมอาหารให้และอีกสารพัด

สรุปง่ายๆ คือต้องเป็นเบ๊กิตติมศักดิ์ ให้เขานั่นเอง คนที่เกิดมาไม่เคยทำอะไรให้ใครมาก่อนมีแต่คนรองมือรองเท้าชักรู้สึกหนาว แม้ว่าจะรักศรัญญ์ชัยอย่างถวายหัวก็ไม่อาจรับรองได้ว่าจะทำทุกอย่างได้ทั้งหมด

“งานก็มีเท่านี้แหล่ะครับ คุณกันย์สงสัยอะไรตรงไหนรึเปล่าครับ” พอสรุปงานเสร็จภัทรก็ถามทันที

“อ่อ ไม่ค่ะ” กันย์ธาราส่ายหน้าไม่รู้ว่าจะสงสัยตรงไหน เพราะเธองงมันทั้งหมด

“งั้นก็เริ่มเลยนะครับ นั่งรอที่โต๊ะเลย ประเดี๋ยวนายปู่มีอะไรจะเรียกใช้เอง ถ้ามีอะไรสงสัยก็ออกมาถามผมข้างนอกได้เลยนะครับ” เขาบอกก่อนจะเดินออกจากห้องไปอีกคน

“มีสิทธิ์อะไรมาเรียกพี่ปู่ของฉันว่านายปู่ ออกไปก็ดี มาพร่ำเพ้ออยู่ได้ตั้งนาน คนเขาอยากอยู่ลำพังกันสองคนตั้งนานแล้ว” กันย์ธาราบ่นงึมงำคนเดียวเคืองๆ เพราะเขม่นเขาตั้งแต่แรกเห็น

หญิงสาวก้าวไปนั่งที่โต๊ะทำงาน จัดของบนโต๊ะให้เข้าทางรอให้ศรัญญ์ชัยเรียกใช้งาน ระหว่างที่รอกันย์ธารากวาดสายตาไปรอบห้องอย่างสนใจ ห้องทำงานของเขากว้างมาก ภัทรบอกว่ามีห้องนอนและห้องน้ำเชื่อมอยู่ด้วยทั้งหมดนั้น ศรัญญ์ชัยเป็นคนออกแบบเอง มิน่าเล่าห้องถึงได้ดูดีมีชาติตระกูลนัก

สายตาของกันย์ธารามาสิ้นสุดที่ตารางขนาดใหญ่ที่เป็นตารางงานของชายหนุ่ม รวมทั้งคิวถ่ายแบบ ถ่ายละครต่างๆ ที่ยาวเหยียดไปถึงอีกหนึ่งปีข้างหน้า ตัวหนังสือบนบอร์ดสวยงามเป็นระเบียบมาก กันย์ธาราเดาว่าคงเป็นลายมือของเลขาคนเก่าแน่นอน แล้วเธอก็นึกย้อนมาถึงลายมือไก่เขี่ยของตนเอง คืนนี้ต้องไปหัดคัดไทยมาใหม่แล้วกระมัง

“กันย์ ขอกาแฟ” เสียงทุ้มเรียกโดยที่ไม่เงยหน้าจากเอกสาร ทำเอากันย์ธาราสะดุ้งก่อนจะกระวีกระวาดลุกมาชงกาแฟที่มุมหนึ่งของห้องให้เขา เมื่อครู่นี้ภัทรบอกสูตรว่ายังไงนะ กาแฟสาม น้ำตาลหนึ่ง ครีมสอง หรือว่า กาแฟสอง น้ำตาลสอง ครีมหนึ่ง ตายละหว่า จำไม่ได้ซะด้วยสิ เอาสูตรพี่กายดีกว่า ผู้ชายคงกินเหมือนๆ กันหมดแหล่ะ เผลอๆ เขาคงติดใจกาแฟรสนี้ก็ได้

“ได้แล้วค่ะ” กันย์ธาราวางถ้วยกาแฟลงต่อหน้าเขา ศรัญญ์ชัยเงยหน้าขึ้นมายิ้มหล่อๆ ให้จนเธอเกือบเผลอมองนานเกินสองวิแล้วจะเป็นลม ดีที่เธอไหวตัวหลบตาเขาทันก่อน

ศรัญญ์ชัยหยิบกาแฟขึ้นมาจิบ ยังไม่ทันที่กันย์ธาราจะเดินหันหลังกลับโต๊ะ เสียงแก้วกาแฟกระทบกันดังกึก พร้อมกับเสียงเจ้านายคนใหม่แผดร้องออกมาราวกับโดนเชือดคอคอย

“ทำไมมันขมอย่างนี้”

“อะไรนะคะ นี่สูตรที่ภัทรบอกเลยนะคะ กาแฟสี่ ครีมสาม น้ำตาลหนึ่ง” กันย์ธาราโมเมหน้าตาเฉย เรื่องแบบนี้เธอถนัดนักล่ะ

“โอย... มิน่าหล่ะถึงขมได้ใจ ผมมั่นใจว่าภัทรไม่ได้บอกอย่างนี้แน่ๆ คุณลืมเองรึเปล่า” เขาหรี่ตามองอย่างประเมิน ท่าทางเหมือนตอนที่พี่ชายกันย์ธาราตอนเตรียมจับผิดกันย์ธาราเปี๊ยบ

“เปล่านะคะ กันย์จำได้คุณภัทรบอกอย่างนี้”

“โอเค งั้นภัทรคงบอกผิด เอางี้” เขาหยิบกระดาษเอสี่แผ่นหนึ่งขึ้นมาเขียนคำว่า “กาแฟสอง น้ำตาลหนึ่ง ครีมสอง” ตัวโตเต็มกระดาษยื่นให้กันย์ธารา

“ไปชงมาใหม่ตามนี้นะ แล้วแผ่นนี้ก็แปะไว้ที่ชงกาแฟนั่นก็ได้ ประเดี๋ยวคุณ เอ๊ย นายภัทรจะลืมอีก” กันย์ธารารับกระดาษมาก่อนจะชงกาแฟแก้วใหม่ให้เขาตามสูตรบนกระดาษ พร้อมทั้งรินน้ำเปล่า 1 แก้ว จากตู้เย็นเล็กนำไปเสิร์ฟคู่กันด้วย

“แฟ้มพวกนี้เซ็นหมดแล้ว เอาไปจัดไว้ด้านหลังโต๊ะทำงานของคุณเลย” พอจิบกาแฟได้รสที่พอใจ เขาก็ชี้ไปที่แฟ้มกองโตหลากหลายสีบนโต๊ะ กันย์ธารามองตาโตแฟ้มพวกนี้เยอะเอาเรื่องทีเดียว งานจุกจิกจริงๆ เธอเคยดูละครเห็นเลขานั่งรับโทรศัพท์สบายๆ หรือไม่ก็คอยกันผู้หญิงที่มาตามราวีเจ้านายไม่ก็แต่งตัวสวยๆ อยู่หน้าห้อง ไม่เห็นต้องมาทำงานบ้าบออะไรอย่างนี้เลย ละครโกหกชัดๆ

กันย์ธาราย่นจมูกแล้วหอบแฟ้มมากองบนโต๊ะทำงานตนเอง เดินไปกลับเกือบห้ารอบจึงขนมาได้หมด ก่อนจะมาเครียดกับตัวเองต่อว่าจะจัดยังไงดี ภัทรไม่ได้บอกไว้ซะด้วยสิ ไปถามต้องเสียฟอร์มอีก กันย์ธาราตัดสินใจเรียงแฟ้มทั้งหมดตามสี เพราะนับดูแล้วแฟ้มมีทั้งหมด 7 สี เรียงตามสีรุ้งไปเลย ให้เดากันย์ธาราคงเดาว่า นายภัทรคงเป็นคนออกไอเดียซื้อแฟ้มมาแน่ๆ ถึงได้เลือกมาแบบไร้รสนิยมเช่นนี้

“กันย์ คุณเรียงแฟ้มตามตัวเลขรึเปล่านั่น” เสียงศรัญญ์ชัยเอ่ยมา “ผมมองแล้วมันไม่น่าจะใช่นะ” เขาบอกพร้อมกับลุกจากเก้าอี้มาที่ชั้นหนังสือ

“กันย์ไม่รู้ว่าต้องเรียงยังไงน่ะค่ะ ก็เลยวางๆ ไว้ก่อน” กันย์ธาราบอกหน้าเสีย หวังว่าเขาคงไม่โมโหจนไล่ออกจากงาน เพราะชงกาแฟไม่อร่อยและเรียงแฟ้มผิด

“ทำไมไม่ถามล่ะ” เขาถอนหายใจเหมือนว่ากำลังจะไม่พอใจเธอเอามากๆ

“กันย์ขอโทษค่ะ”

“ช่างเถอะ อย่าทำหน้าเสียใจอย่างนั้นสิ ทุกอย่างมันต้องเรียนรู้ เดี๋ยวก็ดีขึ้นเองแหล่ะ” เขาปลอบใจเมื่อเธอทำหน้าเหมือนจะตายเพราะแค่เรียงแฟ้มผิด

“แต่คุณจะทำอะไรตามใจตัวเองไม่ได้ ถ้าไม่รู้ก็ต้องถาม ถามผมหรือถามภัทรก็ได้งานจะได้ออกมาดี ส่วนแฟ้มพวกนี้จะมีตัวเลขติดอยู่ที่แฟ้มและก็ที่ชั้น ถ้ามีเอกสารมาก็จะมีตัวเลขกำกับที่เอกสารด้วยก็เอาใส่ให้ถูกแฟ้มวางให้ถูกชั้น” เขาพูดพร้อมจัดแฟ้มเข้าชั้นเป็นตัวอย่าง กันย์ธาราช่วยเขาเก็บอีกแรง ครู่เดียวเท่านั้นแฟ้มบนโต๊ะก็วางเรียบร้อยบนชั้นได้ทั้งหมด

“รู้มั้ย ว่าทำไมผมถึงรู้ว่าคุณวางผิดตำแหน่ง” เขาถามเมื่อจัดเสร็จ

“ไม่ค่ะ” กันย์ธาราตอบตรงๆ จะให้ตรัสรู้ได้อย่างไรกันเล่า ไม่ใช่คนคิดวางแผนการวางแฟ้มนี้นี่นาต้องไปถามนายภัทรโน่นสิ

“สังเกต นี่ดูสิ” เขาชี้ให้มองชั้นวางแฟ้มทั้งชั้น กันย์ธารามองตามก่อนจะถึงบางอ้อ แฟ้มบนชั้นเรียงเสร็จแล้วมองดีๆ จะเป็นสัญลักษณ์ของบริษัท หญิงสาวมองอย่างตกตะลึง ใครหนอช่างคิดอะไรได้ขนาดนี้

“ว้าว สวยมากเลยค่ะ ใครออกแบบคะเนี่ย”

“ผมเอง” เขาตอบ “ผมถึงรู้ไงว่าคุณเรียงผิด”

“คุณเก่งจังเลย แล้วคุณมีอะไรจะใช้กันย์อีกรึเปล่าคะ” จากที่คิดว่าภัทรทำแล้วเหมือนไม่มีรสนิยม แต่พอรู้ว่าเป็นไอเดียของพี่ปู่สุดรักเธอกลับเห็นมันดูดีขึ้นมาทันตา

พี่ปู่ของเธอมีแววนักออกแบบระยิบระยับทั่วตัวเลยทีเดียว...

“ออ มีพิมพ์จดหมายตอบกลับให้ลูกค้าสี่ห้าราย ผมร่างไว้แล้ว คุณเอามาพิมพ์แล้วปรินท์ให้ภัทรนะ”

เขาเดินไปหยิบสี่ห้าแผ่นมาให้ก่อนจะกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานตัวใหญ่ตามเดิม กันย์ธาราเพ่งพิศกระดาษนั่น แล้วอึ้งไปชั่วครู่ นี่มันตัวหนังสือเดียวกันกับบนตารางนัดชัดๆ เลย ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลายมือของศรัญญ์ชัยจะสวยงามเป็นระเบียบกว่าผู้หญิงแท้ๆ อย่างกันย์ธาราอีก กันย์ธาราเดินมาพิมพ์งานที่โต๊ะต่อพร้อมกับคิดวางแผนสำหรับคืนนี้อย่างหนักใจ ต้องคัดไทยอย่างน้อยสิบรอบต่อคืน เพื่อพัฒนาลายมือให้ดูดีสมกับเป็นเลขาของศรัญญ์ชัย