เซอร์ไพรส์
1080 Words
ตอนที่ 12
อาทิตย์ต่อมาพอรุ่งเช้าเขมทัศก็รีบขับรถมารับเบญญาภาตามที่นัดกันเอาไว้
“พี่เขมพอจะใบ้ให้เบญรู้สักนิดได้มั้ยคะ ว่าเรากำลังจะไปเกาะที่ไหน”
“ถ้าพี่บอก..เบญก็ต้องรู้อยู่แล้ว”
“นิดหนึ่งก็ไม่ได้เหรอคะ”
“ได้สิ..แต่ว่าต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะ”
“อะไรคือข้อแลกเปลี่ยนของพี่คะ”
“ขอหอมแก้มหนึ่งข้าง”
“เอาเปรียบที่สุด เบญไม่อยากรู้แล้วก็ได้ค่ะ” เธอค้อนเขาทันที เขมทัศน์อมยิ้ม เพราะเขาต้องการจะเซอร์ไพรส์เธอจริง ๆ
เขาขับรถมาจอดไว้ที่สนามบิน แล้วก็ยื่นตั๋วเครื่องบินให้เธอ พร้อมกับเฉลยความจริง
“ไปภูเก็ตเหรอคะ”
“ครับไปภูเก็ต ทีนี้หายงอนพี่หรือยัง"
“หายแล้วก็ได้ค่ะ”
เขมทัศน์ช่วยเธอยกกระเป๋าจนหญิงสาวต้องเอ่ยถามว่าทำไมกระเป๋าของเขาใบเล็กจัง มันแทบไม่มีอะไรในนั้นเลย แต่เขาก็ไม่ตอบและชวนคุยเรื่องอื่น นี่เขาทำตัวลึกลับเกินไปแล้ว!!
“พี่เผื่อเวลาเอาไว้ประมาณหนึ่งชั่วเดี๋ยวเราไปเชคอินกันก่อนนะครับ” เขาพาหญิงสาวไปเคาน์เตอร์เชคอิน
จากนั้นทั้งคู่ก็เดินไปรอที่หน้าเกท ตามที่บอกไว้ในบอร์ดดิ้งพาส
“ค่ะ
พอทั้งคู่ไปถึงก็มีรถของโรงแรมมารับ เบญญาภาสังเกตุเห็นว่าข้างรถตู้ติดชื่อโรงแรม อักษราภัคเซ็นทาราแกรนด์ ภูเก็ต หรือนี่จะเป็นโรงแรมของเขาเพราะชื่อโรงแรมมันคือนามสกุลของเขมทัศน์นั่นเอง
“เชิญครับ” พนักงานโรงแรมยืนตัวตรง พลางผายมือให้เบญญาภาเป็นเชิงให้เธอก้าวขึ้นรถ พอถึงโรงแรมเธอก็คิดว่าคงจะถึงสักที แต่เขาก็เซอร์ไพรส์เธออีกจนได้ว่าที่นี่ไม่ใช่ที่พัก เขาแค่มาตรวจงานเฉย ๆ แล้วพนักงานโรงแรมก็ยกมือไหว้เขากันทุกคน จนเธอได้รู้ว่าเขาเป็นเจ้าของโรงแรมนี้จริง ๆ
เบญญาภาเดินตามเขาไปตามทางเดินอันกว้างขวางของโรงแรมและตรงไปยังลิฟต์ เธอคิดไม่ออกว่าควรจะถามอะไรกับเขาดีหรือเปล่า แต่เขาก็ชิงพูดขึ้นก่อน
“เดี๋ยวเราจะนั่งเรือไปที่เกาะนาคากัน”
“ไปอีกไกลมั้ยคะ”
“ไม่ไกลครับ พี่รับรองว่าที่นั่นต้องสวยถูกใจเบญแน่นอนครับ”
เบญญาภาท้องไส้ปั่นป่วนเพราะนั่งเรือมาที่เกาะกับเขา
“ถึงแล้ว เป็นอะไรมากหรือเปล่า” เขมทัศน์เข้าไปประคองหญิงสาวเมื่อเห็นว่าเธอหน้าซีด และเดาได้ว่าเธอต้องเมาคลื่นอย่างแน่นอน
“มึนหัวนิดหน่อยค่ะ เดี๋ยวนั่งพักสักครู่ก็คงหาย ” เขมทัศน์พาเธอไปนั่งพัก ก่อนจะบอกให้แม่บ้านที่ดูแลไปหาน้ำมาให้เธอ พอเบญญาภาได้ดื่มน้ำมะพร้าวเธอก็รู้สึกสดชื่น และมองไปรอบ ๆ ที่เต็มไปด้วยหาดทรายสีขาวและทะเลสีฟ้าสดใส
"เกาะนี้มีชื่อว่าเกาะนาคา เป็นเกาะส่วนตัวของพี่เอง" เขาพูดจบเธอรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที นี่เขารวยกว่าที่เธอคิดเอาไว้ซะอีก ถึงกับมีเกาะส่วนตัว และก็ยังมีโรงแรมอีก หญิงสาวพลางคิดในใจ
เบญญาภาเห็นน้ำทะเลใสๆ มีความสมบูรณ์ทางธรรมชาติและความเงียบสงบ และอาจด้วยเหตุผลที่เป็นเกาะส่วนตัว จึงทำให้ธรรมชาติยังไม่ถูกทำลายมากนัก
“สวยมากเลยค่ะ แล้วถ้าเวลานักท่องเที่ยวที่ต้องการจะเข้ามาเยี่ยมชมเกาะของพี่ละคะ..ได้มั้ย”
“ได้สิ แต่ต้องมีขั้นตอนการขออนุญาตนะ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นกรุ๊ปทัวร์ที่พักโรงแรมของพี่เองนั่นแหละ ที่เหลือพี่ก็จะไม่ได้เปิดให้ใครเข้ามา”
“โอโห!! สวรรค์เลย!!”
“เป็นไง เซอร์ไพรส์มั้ย”
“ค่ะ เซอร์ไพรส์มาก” เบญญาภาพลางมองไปรอบ ๆ อีกครั้ง หาดทรายที่ขาวเนียนละเอียดที่กลมกลืมไปกับสีน้ำทะเลฟ้าใส
“ตอนแรก..เบญนึกว่าพี่ทำแค่ธุรกิจเกี่ยวกับพวกไข่มุกแล้วก็จิวเวอร์รี่ เครื่องประดับเฉย ๆ แต่เพิ่งมารู้ว่าพี่มีโรงแรมแถมยังมีเกาะส่วนตัวอีก" เธอบอกเขาด้วยความทึ่ง
“อยู่ที่นี่ พี่ทำฟาร์มหอยมุก เดี๋ยวว่าง ๆ จะพาไปดูนะ” เกาะส่วนตัวของเขมทัศน์ ห่างจากชายฝั่งเพียง 10 กิโลเมตร เป็นเกาะที่สวยและมีเอกลักษณ์ที่โดดเด่นไม่เหมือนใคร
“มันช่างเงียบสงบดีจังเลยนะคะ นอนฟังแค่เสียงคลื่นกับเสียงนก” หญิงสาวพลางบอก เธอเอนกายลงบนเตียงผ้าใบก่อนจะปิดเปลือกตาทั้งสองข้าง กระเป๋าเสื้อผ้าของทั้งคู่ถูกนำไปไว้ที่พักเรียบร้อยแล้ว และเธอก็เข้าใจแล้วว่าทำไมกระเป๋าของเขามีแค่ใบเล็ก ๆ ใบเดียว
“เสียงที่เบญได้ยิน..น่าจะเป็นนกเหงือกน่ะ"
“ที่นี่ถือว่ายังอุดมสมบูรณ์มากเลยค่ะ”
“แล้วเบญหายเวียนหัวหรือยังครับ”
“หายแล้วค่ะ”
“พี่เขม เบญปวดฉี่!!” หญิงสาวรีบปลุกคนข้างที่เผลอหลับไปด้วยการรีบถอดแว่นสีดำของเขาออก เขมทัศน์ที่นั่งหลับอยู่ข้าง ๆ ก็ตื่นทันทีด้วยเสียงของเธอ
“ได้สิ!! ใกล้ ๆ นี้มีห้องน้ำ” เขาพาเธอไปยังประตูบานเล็ก ๆ จากนั้นก็พาเดินต่อ ไปตามทางเดินสั้น ๆ และผ่านเข้าไปในประตูที่สุดทางก่อนจะเจอห้องน้ำที่เธอรอคอย หญิงสาวเกรงใจเพราะเมื่อสักครู่ก็เห็นเขาหลับอยู่เช่นกัน แต่เธอก็ทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ
หลังจากพาเบญญาภาเข้าห้องน้ำเสร็จ เขมทัศน์ก็พาเธอเข้าไปในห้องนอน ภายในห้องนอนเป็นสีครีมอ่อน ดูแล้วผ่อนคลายถูกประดับด้วยไม้เมเปิ้ล เตียงคิงไซซ์ขนาดใหญ่ นั้นถูกคลุมไว้ผ้าคลุมเตียงลายลูกไม้สีสวย ดูน่าสบายตาทีเดียว เขมทัศน์หันกลับมาดึงร่างของเธอเข้าไปในวงแขน แล้วมองลงมายังใบหน้าสวยของเธอ
“ห้องพี่สวยจังค่ะ”
“พี่เพิ่งให้เค้ารีโนเวทใหม่หมดเลย”
“ว้าว!!..จริงเหรอคะ”
“เดินทางมาเหนื่อย ๆ พี่ว่าเบญไปอาบน้ำก่อนดีมั้ย” ดวงตาเขาเปล่งประกายด้วยความรักและบางสิ่งที่ลึกล้ำกว่านั้น เขาทำให้เธอแทบลืมหายใจ
- Writer
