รสสวาทมิอาจลืม

ช่วงอินเลิฟ

ตอนที่ 11

เบญญาภารีบเดินเข้ากลับบ้านไป เธอรีบตั้งหน้าทำงานที่ค้างอยู่และจดจ่ออยู่กับแล็ปท็อปจนพิมพ์รัวเสียงดัง เพราะนึกขึ้นได้ว่า พรุ่งนี้เธอมีสัมภาษณ์นักธุรกิจท่านหนึ่งที่ประสบความสำเร็จเพื่อเธอจะได้เอาไปเขียนคอลัมเกี่ยวกับชีวิตของเขา ก่อนที่หญิงสาวจะทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ยาวพลางคิดถึงเรื่องราวที่น่ายินดีเมื่อเย็นที่ผ่านมา

เธอนั่งยิ้มหลังจากทำงานเสร็จก่อนที่การเต้นของหัวใจจะเพิ่มขึ้นโดยไม่สามารถอธิบายได้ คงเป็นเพราะความรู้สึกเดิม ๆ กลับมา เธอไม่คิดเลยว่าจะเจอเขมทัศน์อีกครั้ง แล้วก็ดีใจด้วยที่เขายังโสด แต่ว่า!!..เขาจะเลิกเจ้าชู้จริง ๆ แล้วเหรอ!! ก่อนที่เธอจะหมกมุ่นอยู่กับการถอดเทปสัมภาษณ์ของเขาต่อไป

อาทิตย์ต่อมาความโศกเศร้าในจิตใจของเบญญาภาก็หายไปจนหมดสิ้น เธอกลับมาทุ่มเทให้กับงานได้ตามปกติ และช่วงนี้เธอก็กำลังรวบรวมต้นฉบับวารสารที่กำลังจะตีพิมพ์เพื่อส่งเรื่องให้กับบรรณาธิการ

คืนนี้มารดาเข้ามาหาเบญญาภาที่ห้องนอนของเธอ เพราะเป็นห่วงความรู้สึกของลูกสาวในช่วงนี้ สองแม่ลูกจึงได้คุยกัน

“ช่วงนี้ลูกแม่เป็นไงบ้างจ๊ะ” ผู้เป็นมารดามองไม่เห็นความโศกเศร้าของลูกสาวอีกเลย นับตั้งแต่มีใครบางคนขับรถรับส่งลูกสาวของเธอ หญิงสาวลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบผู้เป็นมารดา

“หนูสบายใจขึ้นแล้วค่ะ..แม่”

“แม่ได้ข่าวจากเพื่อนลูก ว่าหนูมีแฟนใหม่เหรอ” น้ำเสียงของมารดาเอ่ยถามลูกสาวด้วยเสียงชัดเจนมาก

"เปล่าค่ะแม่ ไม่มีอะไรหรอก ถ้ามีจริง ๆ หนูจะบอกแม่เป็นคนแรกเลยค่ะ”

“เบญ!! ลูกน่าจะออกไปเที่ยว ไปเปิดหูเปิดตาบ้างนะ”

“แม่คะ หนูสบายดีค่ะ แล้วช่วงนี้หนูก็ต้องเร่งส่งงาน” เธอเก่งเรื่องหันเหความสนใจ และนั่นคือวิธีที่ดีที่สุดเหมือนที่เธอเคยใช้มัน เพราะเธอยังไม่กล้าบอกมารดาว่าเขาเป็นอะไรกับเธอ เพราะมันยังไม่ชัดเจนซะทีเดียว แต่เธอมีความสุขมากเวลาที่ได้อยู่ใกล้กับเขา

หลังจากคุยกับผู้เป็นมารดาเสร็จ เบญญาภาก็วิดีโอคลอหาเขมทัศน์ด้วยไม่รอให้เขาโทรหาด้วยซ้ำ อีกอย่างเธอเป็นเภทขี้เกียจพิมไลน์คุยกัน ก่อนที่เธอจะบอกเขมทัศน์ว่าช่วงนี้เธอยุ่งมากเพราะหนังสือกำลังจะปิดเล่มภายในอาทิตย์นี้

“แล้วอาทิตย์หน้าเบญว่างมั้ย พอดีพี่อยากชวนเบญไปเที่ยวน่ะ”

“ที่ไหนคะ”

“เกาะแห่งหนึ่งครับ แต่ไม่บอกนะ...ว่าเป็นเกาะไหนนะ เอาไว้เซอร์ไพรส์”

“ดูน่าตื่นเต้นจังเลยนะคะ”

“เอาเป็นว่าถ้าเบญตกลง พี่จะรีบจองที่พักเอาไว้เลย” เขมทัศน์ไม่อยากบอกเธอว่านั่นคือเกาะส่วนตัวของเขาที่ทำธุรกิจฟาร์มไข่มุก ซึ่งเขาตั้งใจจะบอกหลังจากที่ไปถึงแล้ว

“ก็ได้ค่ะ”