เห็นแล้วอิจฉา
450 Words
ตอนที่ 3
พักเที่ยง
เบญญาภาต้องมานั่งตอบคำถามของเพื่อนสนิทหลังจากที่เรียนเสร็จ ด้วยสาเหตุจากคาสโนวาตัวแสบที่เล่นงานเธอเมื่อเช้านี้
“บอกมาเลยนะ...ยัยเบญ!!! แกมีวิธีอะไรทำให้พี่เขมสุดหล่อ..เค้าติดใจกันแน่วะ!!!” นุ๊กนิกเพื่อนสนิทที่เป็นรุมเมทกลับจากหอแฟนมาทันเห็นเหตุการณ์เมื่อเช้าพอดี แต่วันนี้อาจารย์ที่สอนคาบแรกมาเร็วกว่าปกติ เธอจึงไม่มีโอกาสได้ถามเพื่อน
“ก็ไม่รู้สิ! ฉันก็ไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้” เธอตอบคำถามเพื่อนสาวอย่างใจลอย
“เล่าให้ฟังหน่อยสิ เมื่อคืนแกไปเดทกับเขาอีท่าไหน ทำไมตอนเช้านี้เขาถึงได้ปลื้มแกซะขนาดนั้น”
“ก็แค่ไปกินข้าวเฉย ๆ ไม่ได้มีอะไร” เบญญาภาไม่กล้าพูดความจริงกับเพื่อน และโทษตัวเองว่าเธอไม่น่าพลาดเลย!!
“จริงเหร่อ!!!” นุ๊กนิกลากเสียงเหมือนไม่อยากจะเชื่อ เธอรู้ดีว่าเพื่อนสาวแรดเงียบออกจะตายไป คงไม่ใช่แค่ไปกินข้าวแน่ ๆ
“อือ!!!!.” เบญญาตอบเพื่อนด้วยความรำคาญ และไม่อยากพูดถึงมันอีก
“แต่ปกติแล้ว พี่เขมไม่เคยเอาดอกไม้ไปให้สาวคนไหนล่ะโว้ย!” นุ๊กนิกยังไม่ยอมเลิกราง่าย ๆ
“แกรู้ได้ไง เขาอาจจะเอาไปให้ตอนไหนใครจะไปรู้” เบญญาภาเฉไฉ
“ออกเดทกับเค้าแค่คืนเดียว แกรู้นิสัยเค้าดีเลย...ว่างั้น!!!”
“ก็ไม่รู้สิ!! แต่แกแพ้พนันชั้นแล้ว เพราะฉะนั้นมื้อเที่ยงหนึ่งเดือน ฉันจะกินให้คุ้มเลย” เบญญาภาหาทางเปลี่ยนเรื่องจนได้
“เอ่อ ๆ งั้นก็ไปเลยสิ ฉันก็เริ่มหิวแล้ว”
“พวกแกคิดเหมือนชั้นมั๊ยวะ ว่าเมื่อเช้านี้พี่เขมต้องลืมกินยาเขย่าขวดแน่ ๆ เลย” กลุ่มเพื่อน ๆ ของเบญญาภาที่เห็นเหตุการณ์เมื่อเช้าเริ่มคุยกันที่โต๊ะอาหารระหว่างพักเที่ยง
“โอ๊ย!! จะบ้าตาย ทำไมพี่เขมไม่เห็นซื้อดอกไม้มาให้ฉันอย่างนี้มั่งวะ ทั้งที่ชั้นก็เคยควงกับเขาอยู่ตั้งหลายครั้ง” เจนจิราเพื่อนร่วมคณะบอกกลางกลุ่มเพื่อน ๆ ที่นั่งทานอาหารด้วยกันสี่ห้าคน
ถึงเหตุการณ์เมื่อเช้าจะไม่ได้ทำให้เบญญาภาหลงรักเขาในทันทีก็ตาม แต่อย่างน้อย ๆ เขาก็ได้ขโมยความหอมของแก้มนิ่มๆ ของเธอไปแล้ว และนี่คือสาเหตุที่ทำให้เธอเรียนไม่รู้เรื่องในคาบบ่ายและเกือบจะทั้งวันเลยก็ว่าได้
- Writer
