เห็นแล้วอิจฉา

450 Words
ตอนที่ 3 พักเที่ยง เบญญาภาต้องมานั่งตอบคำถามของเพื่อนสนิทหลังจากที่เรียนเสร็จ ด้วยสาเหตุจากคาสโนวาตัวแสบที่เล่นงานเธอเมื่อเช้านี้ “บอกมาเลยนะ...ยัยเบญ!!! แกมีวิธีอะไรทำให้พี่เขมสุดหล่อ..เค้าติดใจกันแน่วะ!!!” นุ๊กนิกเพื่อนสนิทที่เป็นรุมเมทกลับจากหอแฟนมาทันเห็นเหตุการณ์เมื่อเช้าพอดี แต่วันนี้อาจารย์ที่สอนคาบแรกมาเร็วกว่าปกติ เธอจึงไม่มีโอกาสได้ถามเพื่อน “ก็ไม่รู้สิ! ฉันก็ไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้” เธอตอบคำถามเพื่อนสาวอย่างใจลอย “เล่าให้ฟังหน่อยสิ เมื่อคืนแกไปเดทกับเขาอีท่าไหน ทำไมตอนเช้านี้เขาถึงได้ปลื้มแกซะขนาดนั้น” “ก็แค่ไปกินข้าวเฉย ๆ ไม่ได้มีอะไร” เบญญาภาไม่กล้าพูดความจริงกับเพื่อน และโทษตัวเองว่าเธอไม่น่าพลาดเลย!! “จริงเหร่อ!!!” นุ๊กนิกลากเสียงเหมือนไม่อยากจะเชื่อ เธอรู้ดีว่าเพื่อนสาวแรดเงียบออกจะตายไป คงไม่ใช่แค่ไปกินข้าวแน่ ๆ “อือ!!!!.” เบญญาตอบเพื่อนด้วยความรำคาญ และไม่อยากพูดถึงมันอีก “แต่ปกติแล้ว พี่เขมไม่เคยเอาดอกไม้ไปให้สาวคนไหนล่ะโว้ย!” นุ๊กนิกยังไม่ยอมเลิกราง่าย ๆ “แกรู้ได้ไง เขาอาจจะเอาไปให้ตอนไหนใครจะไปรู้” เบญญาภาเฉไฉ “ออกเดทกับเค้าแค่คืนเดียว แกรู้นิสัยเค้าดีเลย...ว่างั้น!!!” “ก็ไม่รู้สิ!! แต่แกแพ้พนันชั้นแล้ว เพราะฉะนั้นมื้อเที่ยงหนึ่งเดือน ฉันจะกินให้คุ้มเลย” เบญญาภาหาทางเปลี่ยนเรื่องจนได้ “เอ่อ ๆ งั้นก็ไปเลยสิ ฉันก็เริ่มหิวแล้ว” “พวกแกคิดเหมือนชั้นมั๊ยวะ ว่าเมื่อเช้านี้พี่เขมต้องลืมกินยาเขย่าขวดแน่ ๆ เลย” กลุ่มเพื่อน ๆ ของเบญญาภาที่เห็นเหตุการณ์เมื่อเช้าเริ่มคุยกันที่โต๊ะอาหารระหว่างพักเที่ยง “โอ๊ย!! จะบ้าตาย ทำไมพี่เขมไม่เห็นซื้อดอกไม้มาให้ฉันอย่างนี้มั่งวะ ทั้งที่ชั้นก็เคยควงกับเขาอยู่ตั้งหลายครั้ง” เจนจิราเพื่อนร่วมคณะบอกกลางกลุ่มเพื่อน ๆ ที่นั่งทานอาหารด้วยกันสี่ห้าคน ถึงเหตุการณ์เมื่อเช้าจะไม่ได้ทำให้เบญญาภาหลงรักเขาในทันทีก็ตาม แต่อย่างน้อย ๆ เขาก็ได้ขโมยความหอมของแก้มนิ่มๆ ของเธอไปแล้ว และนี่คือสาเหตุที่ทำให้เธอเรียนไม่รู้เรื่องในคาบบ่ายและเกือบจะทั้งวันเลยก็ว่าได้
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD