ลิขิตแห่งรัก

ซื้อของเซ่นไหว้

หลี่ม่านอวี้ตรงไปยังตำบล วันนี้หลี่ซ่งเหวินพาหลี่ไค่ซุนบุตรชายไปบ้านแม่ยายพร้อมภรรยาเพื่อบอกข่าวดีที่บุตรชายของเขาสอบติด หลี่ม่านอวี้จึงต้องขอยืมเกวียนวัวของปู่ใหญ่มาโดยมีจิงเสวียนเป็นคนบังคับ

"นี่พี่จิงเสวียน ทั้งเอวและคอขอข้าเคล็ดไปหมดแล้ว ข้าอยากอาเจียนมากเลย"หลี่ม่านอวี้พะอืดพะอม

"ขอโทษจริงๆนะแม่นางม่านอวี้ ข้าเคยแต่บังคับม้าน่ะทำเจ้าลำบากเสียแล้ว"

จริงเสวียนไม่เคยบังคับเกวียนวัว เขาพามันเดินหน้าสามก็จะถอยหลังสองก้าว พอเริ่มจะบังคับได้ก็ควบทันที จนหลี่ม่านอวี้เมาเกวียน อาเจียนไปหลายรอบ

"อืม ไม่เป็นไรหรอก ท่านช้ากว่านี้หน่อยก็แล้วกัน วัวไม่ใช่ม้าท่านเร่งไปมันก็ไม่ได้ไวขึ้นหรอก"

จิงเสวียนผ่อนแรงลง เห็นสภาพนางก็อดตำหนิตนเองไม่ได้ แต่เขาไม่เคยขับเกวียนจริงๆนี่นา ไม่นานทั้งสองก็ถึงตำบล จิงเสวียนนำเกวียนไปจอดไว้ จ่ายเงินค่าจ้างผู้ดูแลจากนั้นก็เดินตามหลี่ม่านอวี้ไปจินปู่เตี้ยนเมื่อถึงจึงเคาะประตูร้านเรียกจินเหนียง สักพักก็มีคนเปิดประตูออกมา เป็นเด็กสาวคนนึงอายุประมาณสิบห้าปี หน้าตาสะสวยคล้ายจินเหนียงถึงแปดส่วน หลี่ม่านอวี้บอกจุดประสงค์ที่มานางจึงร้องเรียกคนด้านใน

"ท่านแม่ มีแม่นางแซ่หลี่จากหมู่บ้านหลี่ซานมาพบท่านเจ้าค่ะ"เด็กสาวอายุสิบหกดวงตากลมโตตะโกนเรียกจินเหนียง

"รู้แล้วๆ เจ้าเด็กคนนี้กระโดกกระเดกเพียงนี้ สงสัยข้าคงจะเลี้ยงเจ้าไปจนตาย ใครจะกล้าแต่งเจ้ากัน อาอวี้ พวกเจ้ามากันแล้วหรือ แล้วอาหรูกับอาเจียวล่ะ เหตุใดไม่มาด้วยกัน"

จินเหนียงดุบุตรสาว แต่ในน้ำเสียงนั้นเจือความรักใคร่ก่อนจะหันมาทักทายหลี่ม่านอวี้

"ข้ามาซื้อของสำหรับเซ่นไหว้บรรพบุรุษน่ะเจ้าค่ะ พี่จินเหนียงน้องสี่ให้นำจดหมายมาให้ท่านด้วยเจ้าค่ะ"

"อ้อ เดี๋ยวนะเสื้อผ้าตัดเย็บเสร็จแล้ว ไหนๆก็มาแล้วเจ้าช่วยรับกลับไปด้วยเลย ดูว่าตรงไหนที่นางยังไม่พอใจก็ให้ส่งกลับมาแก้"

จินเหนียงไม่อยากให้เสียเที่ยวเลยจะให้นำกับไปทีเดียว

"งั้นเดี๋ยวขากลับข้ามารับนะเจ้าคะ พอดีต้องไปร้านหนึ่งในใต้หล้าก่อน" หลี่ม่านอวี้ยังมีธุระจึงจะมารับขากลับ

"เฮ้อ พูดถึงร้านนั้นคุณหนูใหญ่จางผู้นั้นน่าสงสารเสียจริงๆ มารดาตายจากบิดาก็หลงไหลยกย่องอนุ วันก่อนที่มีเรื่องกับพวกเจ้าก็ถูกท่านเจ้าเมืองเล่นงานอย่างหนัก ข้อหาลบหลู่เบื้องสูงเห็นว่าถูกปรับไปหลายพันตำลึงและยังต้องบริจาคข้าวสารให้กับทางการอีก ส่วนบุตรชายจางอวิ๋นติดคุกยังไม่ได้ออกมาเลย"

จินเหนียงบอกกล่าวแก่หลี่ม่านอวี้จากนั้นเด็กสาวที่ยืนอยู่ข้างๆจึงพูดขึ้น

"เมื่อวาน ข้าเห็นตาเฒ่าจางนั่นหัวเสีย ทะเลาะกันไม่อายผู้คนได้ยินว่าบังคับให้คุณหนูใหญ่จางมอบกุญแจห้องเก็บสมบัติของมารดานางออกมา แต่นางไม่ยอมให้พ่อแบบไหนกันแย่งชิงสินเดิมลูกตัวเอง จิ๊ๆๆๆๆ "

"จินเสี่ยวฮวา ถ้าเจ้าว่างมากเหตุใดไม่ไปคุมคนงานมานั่นนินทาผู้อื่นอยู่ได้ ระวังเถอะจะแต่งไม่ออก"

"แต่งไม่ออกก็ไม่เป็นไรข้าจะกินเปลืองสักเท่าไหร่กัน ท่านแม่จะเลี้ยงข้าไม่ได้เชียวหรือ นี่น้องสาวข้าชื่อเสี่ยวฮวาเจ้าชื่ออะไร"

จินเสี่ยวฮวาเถียงมารดาของนางก่อนจะหันมาพูดกับหลี่ม่านอวี้

"ข้าชื่อม่านอวี้ นี่คือพี่จิงเสวียนเป็นญาติผู้พี่ข้าน่ะ"

หลี่ม่านอวี้แนะนำ นางไม่บอกฐานะที่แท้จิงของจิงเสวียน จินเสี่ยวฮวากอดอกแล้วเดินวนรอบๆจิงเสวียนก่อนจะจิ๊ปาก

"จิ๊ๆๆ พี่ชายท่านไม่ใช่คนตำบลซานสุ่ยนี่นา"

จิงเสวียนทำหน้าสงสัย ก่อนจะเอ่ยถาม

"ไม่ทราบว่าแม่นางจิน ทราบได้เช่นไรว่าข้าไม่ใช่คนตำบลซานสุ่ย"

"อืม....ท่านหน้าตาดีเกินไป ข้าวิ่งเล่นทั่วตำบลแล้วหน้าตาแบบท่านไม่มีให้เห็นที่นี่"

"เจ้าเด็กบ้าเจ้าเป็นสตรีนะ ขออภัยด้วยน้องชายตั้งแต่สามีข้าจากไป ข้าก็เลี้ยงนางอย่างลำบากเพราะกลัวว่าลูกจะถูกคนอื่นรังแก เลี้ยงไปเลี้ยงมากลายเป็นลูกข้ารังแกลูกผู้อื่น ต้องขออภัยจริงๆ"

"ฮูหยินเกรงใจไปแล้ว นางเป็นแค่เด็กคนนึงเท่านั้น ข้าไม่ถือสา" จิงเสวียนเอ่ย

"ท่านแม่ข้าแค่ปกป้องตัวเองไม่เคยรังแกผู้อื่นก่อน จริงสิน้องม่านอวี้เจ้าจะไปร้านหนึ่งในใต้หล้าข้าขอไปด้วยนะ"

หลี่ม่านอวี้เพียงแค่ยิ้มให้จินเสี่ยวฮวาก่อนจะเอ่ยลาจินเหนียง

"พี่จินเหนียง ข้าขอตัวก่อนนะเจ้าคะวันนี้พี่ชายข้าที่ไปสอบจะเดินทางกลับบ้านข้าต้องเร่งกลับ"

"ไปเถอะ ตอนนี้หมู่บ้านเจ้ามีชื่อเสียงมาก มีบัณฑิตสอบติดถงเซิงทีเดียวถึงสี่คน"

จิงเสวียนกับหลี่ม่านอวี้มองตามร่างบางที่ฮัดฮัดจะวิ่งตามมาแต่ถูกจินเหนียงดึงหูเข้าร้านเสียก่อน ทั้งคู่แอบยิ้มให้กันจากนั้นก็พากันเดินมายังร้านหนึ่งในใต้หล้าสภาพร้านเละเทะ สตรีคนนึงนั่งเหม่อในตาแดงกล่ำเหมือนเพิ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก หลี่ม่านอวี้เอ่ยทันทีกทาย

"คุณหนูจาง ท่านจำข้าได้หรือไม่เจ้าคะ ข้าเคยส่งผ้าปักให้ร้านฮวาเหนียงกับท่านเมื่อก่อนนี้"จางอวี้เซียนเงยหน้าแม้ว่าจะตาบวมจากการร้องไห้ก็ยังมิอาจบดบังความงามของนางได้

"ข้าจำเจ้าได้ เจ้ามักมาส่งผ้ากับเด็กสาวเย่อหยิ่งอีกคน"

"เอ่อ นั่นคืออาเล็กของข้าเจ้าค่ะ วันนี้มีคนไหว้วานข้าให้นำของสองสิ่งมอบให้กับท่านพร้อมจดหมายหนึ่งฉบับเจ้าค่ะ"หลี่ม่านอวี้พูดจบก็ส่งจดหมายให้จางอวี้เซียน

จางอวี้เซียวรับจดหมายมาแล้วเปิดจดหมายอ่าน มองพัดกับร่มกระดาษในมือแล้วจึงเอ่ยขึ้น

"บอกนางด้วยข้าจะทำตามที่นางแนะนำ หลังจากจบเรื่องนี้ข้าจะไปพบนางด้วยตนเองขอบใจเจ้ามากนะ"

"เจ้าค่ะ ข้าจะบอกนางตามที่ท่านกล่าว คุณหนูจางเช่นนั้นข้าขอตัวก่อนลาแล้วนะเจ้าคะ"

จากนั้นก็ตรงไปเขียงหมูส่งจดหมายถึงจางต่างหู่ และร้านเถ้าแก่เหลียง จัดการตามที่ซ่งจื่อหรูมอบหมายจึงซื้อของตามรายการแวะรับชุดที่จินปู่เตี้ยนก็เดินทางกลับบ้าน