First Love พิษรักร้าย

ตอนที่2 พี่ชายเพื่อน

ตลอดทางกลับบ้านเสียงพูดคุยจะดังเรื่อย ๆ เป็นบทสนทนาของหยกกับพี่ตั้ว เขาสองคนสนิทกัน

ส่วนฉันคนนี้นั่งมองออกไปด้านนอกตลอดเวลา ทำทีไม่สนใจแต่หูนี่ฟังตลอด เก็บข้อมูลละเอียดยิบ

"มาเรียนที่นี่แฟนพี่ตั้วไม่คิดถึงเหรอ" จนกระทั่งมาถึงประโยคนี้

หูอีฝ้ายผึ่งรอคำตอบเลยล่ะ เขามีแฟนหรือยังนะ แต่อย่างเขาจะไม่มีได้ไงใช่ปะ

"พี่ยังไม่มีแฟน" ให้ตาย...สาบานว่านี่คือคำตอบของเขา หน้าหล่อ ๆ อย่างเขาเนี่ยนะจะไม่มีแฟน

ฉันคนหนึ่งที่ไม่เชื่อ!

"แล้วคนที่มึงวีดีโอคอลให้คุยกับแม่ล่ะ" แตมน้องคนเล็กทักท้วง พี่น้องบ้านนี้เขาสนิทกันมาก เวลาพูดคุยกันเขาจะพูดคล้าย ๆ เพื่อนกันเป็นกันทั้งบ้าน

แต่เดี๋ยวนะ มีวีดีโอคอลกับน้ากี้ด้วยเหรอ

"เลิกแล้ว น่าเบื่อจู้จี้อยากมีบทบาทในชีวิตมากไป ก็เลยเนรเทศมันไปที่อื่น" พี่ตั้วตอบพร้อมกับเลี้ยวรถเข้าซอยบ้าน

เป็นคำตอบที่ไม่น่ารักเอาซะเลย ทำไมคำพูดเขาดูใจร้ายจัง

"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง" หยกกรีดยิ้มสวยก่อนจะก้าวขาลงจากรถ บ้านหยกจะถึงก่อนบ้านของทุกคน

"ครับ" พี่ตั้วยิ้ม

"เดี๋ยวไปส่งฝ้ายก่อน แล้วเราค่อยวกกลับมาบ้านเนอะ" พี่ตั้วพูด น่าจะพูดกับบรรดาน้องสาว

จากนั้นเขาก็ขับรถออกจากหน้าบ้านหยก

บ้านฉันจะอยู่ลึกกว่าบ้านคนอื่นเวลาลงจากรถเมล์ฉันก็พึ่งวินปากซอยเข้ามาส่งในซอย ไม่อยากเดิน

"ไม่ไหวแล้วตั้ว! จอด ๆ กูปวดขี้ จอดหน้าบ้านเลย จ่อมาแล้ว" ติมตะโกนตอนที่ใกล้จะถึงบ้านตัวเอง

"หือ! มึงนี่นะไอ้ติม" พี่ตั้วจอดรถหน้าบ้านหลังจากที่น้องสาวออกคำสั่งพร้อมกับส่งกลิ่นไม่พึงประสงค์ในรถ กลิ่นตลบอบอวลเลยล่ะ

"มึงไปส่งไอ้ฝ้ายเลยนะ ไปกับไอ้แตม" ติมสั่งพี่ชายขณะที่หอบหิ้วกระเป๋าเตรียมลงจากรถ

"เฮ้ย! ปวดเยี่ยว อั้นมาตั้งแต่ไฟแดง ไม่ไหวละเนี่ย มึงไปส่งคนเดียวก็ได้มั้งตั้ว คงไม่หลงซอยบ้านตัวเองหรอก แค่นี้เอง" แตมร้องบอกและเปิดประตูรถลงก่อนพี่สาว จากนั้นแตมก็วิ่งเข้าบ้านไปเลย

"ตามนั้น เดี๋ยวกูทักหานะฝ้าย ข้าศึกบุกกูแล้ว จะไม่ไหวแล้ว" ติมรีบพูด รีบลงจากรถ ฉันมองเห็นขนแขนติมลุกชันด้วยแหละ

สงสัยจะบุกหนักจริง ๆ ...

"มานั่งหน้าดิ" เสียงของพี่ตั้วดังขึ้น เขาพูดกับฉันแน่ ๆ ก็ในรถมีแค่เราสองคน

"คะ?" เริ่มลุกลี้ลุกลนทำอะไรไม่ถูกละ ฉันเพิ่งฉุกคิดว่ากำลังอยู่กับพี่ตั้วสองต่อสอง แบบนี้ไม่ดีแน่เลย

พี่ตั้วเอี้ยวตัวหันหน้ามามองฉันแล้วก็เอ่ย "พี่บอกว่ามานั่งหน้าเป็นเพื่อนพี่หน่อย"

ให้ตาย! ฉันแพ้แววตาแบบนี้ เขาหล่อมาก สายตาเขาละมุนมาก

"คะ...ค่ะ ๆ" ไม่ได้ ไม่ได้ ต้องสติฝ้าย

ฉันรีบหยิบกระเป๋า เปิดประตูเดินลงจากรถ จากนั้นก็เปิดประตูข้างคนขับ นั่งแทนที่แตม ไม่ใช่ว่าไม่เคยใกล้ เราเคยใกล้กันบ่อย แค่ไม่ได้อยู่กันสองต่อสองแบบนี้

"สบายดีไหม" พี่ตั้วเอ่ยถามหลังจากที่รถเริ่มเคลื่อนออกจากหน้าบ้านติมอย่างช้า ๆ

"ก็ดีค่ะ" นาทีนี้ฉันตื่นเต้นสัด ๆ ทำอะไรไม่ถูกเลยอะ

"ม.5 แล้วมีแฟนยัง" พี่ตั้วถามด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

ฉันอยากจะบอกเหลือเกิน ‘รอพี่นั่นแหละค่ะ’ แต่ก็ได้แค่คิดในใจ

"ไม่ค่ะ" คำตอบฉันโคตรสั้น น้ำเสียงก็ตอบแบบไม่เต็มใจ ไร้มนุษย์สัมพันธ์มากด้วย จู่ ๆ พี่ตั้วก็จอดรถที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งยังไม่ถึงบ้านฉัน "จอดทำไมคะ"

พี่ตั้วหันมามองหน้าฉันด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง เขาทำเหมือนอยากมีเรื่องกับฉันเลย นี่คงไม่ได้อยากต่อยฉันใช่ปะ ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนะ เสียงทุ้มเอ่ย "พี่แค่อยากรู้..."

"ยะ...อยากรู้อะไรคะ" ฉันมองหน้าเขานิ่ง ๆ ทั้งที่ในใจตอนนี้สั่นรัวมาก หายใจจะไม่ทันแล้วพ่อจ๋าแม่จ๋า

"พี่ทำอะไรให้ฝ้ายรังเกียจเหรอ ทำไมฝ้ายทำเหมือนไม่ชอบพี่เลย" พี่ตั้วเขากะพริบตาปริบ ๆ ทำหน้าสงสัย

ทำไมรู้สึกว่ามันเป็นพฤติกรรมที่น่ารักมากเลยล่ะ

โอ๊ยนี่ฉันจะหลายอารมณ์เกินไปแล้ว

"ปะ...เปล่านะคะ" ตอบเสียงสั่นพลางส่ายหัวไปมา

ฉันแสดงออกว่าไม่ชอบเขาเหรอ ไม่นะ ไม่ใช่แบบนั้น ที่ฉันนิ่งคือฉันทำอะไรไม่ถูกต่างหากล่ะ ฝ้ายชอบพี่มากเลยนะ ชอบมานานแล้วด้วย

"เปล่าอะไร เวลาเจอไม่เห็นพูดกับพี่เลย ยิ้มก็ไม่ค่อยยิ้ม ทำหน้าเหมือนโกรธพี่ตลอดเวลา ถ้าพี่ทำอะไรให้ฝ้ายไม่พอใจ พี่ขอโทษนะ" พี่ตั้วเขาพูดด้วยสีหน้าเศร้า ๆ

ทำหน้าเศร้าทำไมล่ะ ฉันไม่ชอบเห็นแววตาเศร้าหมองของเขาเลย

"พี่ไม่ได้ทำอะไรให้ฝ้ายไม่พอใจเลยค่ะ ไม่ต้องขอโทษฝ้าย ฝ้ายสิต้องขอโทษที่แสดงท่าทีให้พี่เข้าใจผิด" ตอบและยิ้มเล็กน้อย ในใจกำลังกู่ร้อง ฝ้ายเนี่ยนะจะโกรธพี่ ฝ้ายไม่ได้โกรธค่า ฝ้ายชอบพี่จนทำอะไรไม่ถูกต่างหาก

"ถ้าฝ้ายยืนยันว่าไม่ได้เกลียดพี่ งั้นพี่ขอไลน์หน่อยสิ" ฉันไม่ได้ฟังไปใช่ไหม

พี่ตั้วขอไลน์ฉัน เขาขอไลน์ฉันว่ะแก

กรี๊ด! ฉันอยากจะกรี๊ดให้ดังสุดเสียง แต่ก็ต้องนิ่งไว้ก่อน อย่าตื่นตูมสิฝ้าย ใจเย็นก่อนฝ้าย

"เอาไปทำไมคะ" จะว่าฉันตอแหลก็ได้นะ เออ ตอแหลแหละ ก็ฉันเขินไม่รู้จะพูดอะไร จะยื่นมือถือให้เลยก็กระไรอยู่ใช่ปะ ต้องมีคำถามเล่นตัวนิดนึงสิ

แต่ในใจนี่พร้อมให้แล้วนะ

"ทำความคุ้นเคยไง หรือฝ้ายไม่สะดวก งั้นพี่..."

"นี่ค่ะ ฝ้ายสะดวก" รีบยื่นมือถือให้พี่ชายเพื่อนอย่างไว ไม่ได้ เล่นตัวนานไม่ได้ เดี๋ยวชวดขึ้นมาเสียดายแย่

โอกาสมาแล้วถ้าเขาเปลี่ยนใจไม่เอาก็แย่ใช่ปะล่ะ เล่นตัวพอเป็นพิธีก็พอจ้า

"เรียบร้อย" พี่ชายเพื่อนยิ้มกว้าง แล้วแม่งเป็นรอยยิ้มแบบที่เขาเคยยิ้มให้ฉันเลย

ใจฉันมันเต้นแรงจนจะทะลุอยู่แล้ว อดยิ้มไม่ได้เลยอะ

เขาขอไลน์ เท่ากับเขาสนใจฉันใช่ปะ หลงตัวเองได้ไหมอ่า หรือแค่เพื่อนของน้องสาวกันนะ ขอไลน์เพราะฉันเป็นเพื่อนของติมหรือเปล่า...