"อาการเป็นไงบ้างมึง ดีขึ้นไหม" ติมถามไถ่พร้อมกับยื่นมือมาคลำตัวฉัน
ติมมาหาฉันที่บ้านหลังจากเลิกเรียนแล้ว วันนี้ฉันไม่ได้ไปเรียน พี่ตั้วก็กลับไปเมื่อตอนสาย ๆ หลังจากที่เขาตื่นนอน
‘พี่รักฝ้ายนะ’ เขาพูดทิ้งท้ายก่อนจะขี่มอเตอร์ไซค์ออกจากบ้านฉันไป
พอพี่ตั้วกลับไปได้ไม่นานฝันก็กลับมา บอกว่าลืมชุดไว้ที่บ้าน เลยไม่ได้ไปเรียน ดีที่ไม่ได้เจอพี่ตั้ว
"ดีขึ้นแล้ว ขอบใจนะที่มาเยี่ยม" ที่จริงฉันไม่ได้ป่วยจ้ะเพื่อน
"แล้วมึงกินข้าวยัง นี่ปวดมากจนร้องไห้ตาปวดเลยใช่ไหม"
"กินแล้ว มันก็ปวดบ้างหายบ้างอะมึง เดี๋ยวก็ดีขึ้น" โกหกแล้วก็ต้องโกหกให้สุด
เมื่อเช้าฉันดื่มนมหนึ่งกล่องกับหยิบขนมปังที่ฝันชอบซื้อตุนไว้มากิน
ฉันกินอะไรไม่ลง แต่ไม่ใช่ว่าไม่อยากกิน
"แล้วป้าฝนกลับบ้านไหมวันนี้" ติมเอ่ยถามเป็นคำถามเป็นประจำระหว่างฉันกับเพื่อน เนื่องจากแม่ของฉันไม่ค่อยจะกลับบ้านสักเท่าไหร่ แม่อ้างว่างานเลิกดึก แวะนอนห้
