รอยแค้นซาตาน

ยากที่จะลืมเลือน

ประเทศไทย

คอนโดของณอน

“เอิ้กกก เธอทำแบบนี้กับฉันทำม่ายยคลาร่า เอิ้กกกกก”ร่างหนาในสภาพดูไม่เป็นผู้เป็นคน เมื่อโดนคนรักหักหลังอย่างเลือดเย็น หลอกใช้เขาเป็นสะพานไปสู่ความสำเร็จจากนั้นก็เขี่ยทิ้งเหมือนหมูเหมือนหมา ล้อเล่นกับความรักความรู้สึกของเขาราวกับไร้ค่าไม่มีความสำคัญอะไร

ตอนนี้เธอได้สร้างบาดแผลลึกไว้ในใจของเขายากที่จะลืมเลือน ช่วงเวลาเหตุการณ์ในตอนนั้นย้อนไหลเวียนเข้ามาในหัวตอกย้ำความโง่เง่าของตัวเองที่เป็นเพียงแค่เครื่องมือทางธุรกิจเท่านั้น.....

“ทำม่ายยคุณทำกับผมแบบนี่... คลาร่า เอิ้กกก”น้ำเสียงยืดยาวฟังไม่รู้เรื่องด้วยฤทธิ์ของเหล้า เขาปลอบใจตัวเองด้วยน้ำมึนเมาไม่ยอมออกไปจากคอนโดแม้แต่สักก้าว เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องไม่ยอมทำอะไรนั่งดื่มเหล้ายอมใจราวกับคนอดอะไรตายยากราวกับคนไร้วิญญาณ

ความรักของเขาที่บ่มเพาะมานานถึงสองปีเมื่อถึงเวลาสุกงอกงามเขาก็อยากจะมีครอบครัวเล็กๆ เหมือนคนอื่น มีลูกตัวน้อยๆ มาวิ่งป้วนเปี้ยนรอบๆ ตัว แต่แล้วความฝันต้องพังทลายไปชั่วพริบตา ในวันที่เขาขอเธอแต่งงานคือวันที่บอกเลิกเขาอย่างไม่ไยดี พร้อมกับเฉลยทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา ว่ามันเป็นเพียงแค่เกมทางธุรกิจเท่านั้น

เขาโดนผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งหลอกใช้มาตลอดสองปี เมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการเธอก็เหยียบขยี้เขาจมดินพร้อมกับหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยไม่หันกลับมามองผู้ชายคนนี้เลยว่าจะมีสภาพอย่างไรบ้างจะเป็นตายร้ายดีหรือเปล่า

แกรก

“ทำไมถึงได้มีสภาพแบบนี้ห่ะ! ตาณอน”คุณหญิงปลายฟ้า มารดาของ ณอน เดินเข้ามาในคอนโดของบุตรชายเมื่อเลขาของเธอโทรไปรายงานว่า ณอน ไม่ยอมมาทำงานหลายวัน เอาแต่หมกตัวอยู่ในคอนโดไม่ยอมทำอะไร เมื่อเธอเห็นสภาพของลูกชายตัวดีนอนกอดขวดเหล้าเหมือนพวกขี้ยา จึงสั่งให้ลูกน้อยไปเอาน้ำใส่ถังใหญ่

“คุณแม่....”นัยน์ตาคมปรือขึ้นเล็กน้อยเมื่อโดนแสงเข้าตา แล้วจัดการกระดกเหล้าเข้าปากต่ออย่างไม่สนใจ

“ลุกขึ้นเดี่ยวนี้! แกจะมีสภาพเหมือนหมาข้างทางไม่ได้นะตาณอน อีกไม่กี่วันก็จะประชุมใหญ่แล้ว แกจะมั่วแต่เสียใจกินเหล้าให้ได้อะไรขึ้นมา”คุณหญิงปลายฟ้าตวาดเสียงลั่นด้วยความไม่พอใจ เมื่อบุตรชายทำเหมือนเธอเป็นเพียงธาตุอาการไม่สนใจเลยว่าเธอจะยืนอยู่ตรงนี่หรือไม่ยืนอยู่

“คุณแม่ไม่เข้าใจผม!”เขาหันมาตวาดใส่มารดาด้วยความน้อยใจ ที่ท่านเอาแต่สมน้ำหน้าซ้ำเดิมเขา ทั้งๆ ที่รู้เขาเพิ่งโดนอะไรมา

“ทำไมฉันถึงไม่เข้าใจแกล่ะ ไหนเมื่อฉันเป็นแม่ของแกนะตาณอน ถ้าแกมั่วแต่กินเหล้าไม่เอาทำอะไร ทำตัวเหมือนคนไร้ค่า ไม่ยอมเผชิญหน้าสู้กับความเป็นจริง เพราะแบบนี้ไง! แกกับหนูคลาร่าถึงไปได้กันไม่รอด”เธออยากจะเอาไม้เรียวมาฟาดลงตัวให้หายเมาสักที จะได้รู้บ้างว่าตอนนี้คนอื่นเขาเดินหน้าไปถึงไหนแล้ว ไม่ใช่มั่วแต่กินเหล้าเมาแบบนี้

“หยุดพูดถึงนังผู้หญิงสารเลวนั้น! ผมไม่อยากจะได้ยินชื่ออีก ผมเกลียดเธอ!!!”มือหนาสองข้างยกขึ้นปิดหูไม่อยากจะได้ยินชื่อของผู้หญิงใจร้ายที่ทำร้ายเขาได้ลงคออย่างเลือดเย็น ไม่ว่าเหตุผลอะไรก็ตามเขาก็ไม่อยากจะฟัง

“คุณหญิงครับ น้ำมาแล้ว”

“ซ่า!!!!”ลูกน้องของคุณหญิงปลายฟ้าเดินเข้ามาพร้อมกับถังน้ำใบใหญ่แล้วสาดใส่ตัวของชายหนุ่มทันที เพื่อให้ตื่นจากอาการเมาและให้ได้สติขึ้นมา

“แค่กๆ”

“แม่ทำอะไรเนี่ย”เขาสะบัดอย่างแรงเมื่อโดนลูกน้องของมารดาสาดน้ำใส่ จนทำให้หายเมาเลยทันที

“ทำให้แกตื่นยังไงล่ะตาณอน! แหกตาดูสภาพของตัวเองบ้างตอนนี้ว่ามีสภาพยังไง! แกจะมีสภาพเหมือนหมาไม่ได้นะ เพียงแค่ผู้หญิงคนเดียวจะทำให้แกทรมานตายเลยหรือไง!”

“แม่....”

“แกฟังฉันนะตาณอน! แม่รู้เรื่องของแกกับหนูคลาร่าทุกอย่าง และรู้ด้วยว่าสิ่งที่หนูคลาร่าทำลงไปย่อมมีเหตุผลเสมอ ตัวเองแกเองต่างหากล่ะที่ไม่ได้สนใจในตัวหนูคลาร่าเลยแม้แต่สักนิด ถ้าแกสนใจ ใส่ใจ เรื่องทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้ แกปล่อยให้ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียว ต้องเผชิญหน้ากับปัญหาตามลำพัง โดยที่ตัวเองไม่รู้เรื่องอะไรเลย สนใจแต่ความรู้สึกของตัวเองทั้งนั่น”ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้เรื่องราวของอดีตคนรักลูกชายนะ เธอรู้มาตลอดเพียงแค่ไม่สามารถยืนมือเข้าไปช่วยได้เท่านั้น เพราะเป็นเรื่องของคนในครอบครัว เธอได้แต่หวังว่าลูกชายของเธอจะสังเกตุถึงอาการผิดปกติของหญิงสาวสักนิดแต่ก็ไม่เลย สุดท้ายทุกอย่างมันก็เลยเป็นแบบนี้ ตอนนี้หนูคลาร่าได้บินออกนอกประเทศเพื่อไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ โดยที่ลูกชายของเธอยังมั่วแต่กินเหล้าไม่สนใจอะไรเลยสักนิด แม้กระทั้งตามหาความจริงก็ยังไม่ลงมือทำ

“มะ.. หมายความว่ายังไง”เขามองหน้ามารดาด้วยความสงสัยกับคำพูดของท่าน

“ฉันไม่บอกแกหรอกนะตาณอน ทั้งหมดคือสิ่งที่แกต้องตามหาความจริงเอง แกอยากจะเป็นหมาข้างถนน หรือ อยากจะเป็นราชสีห์แบบพ่อของแกก็เลือกเอา! ถ้าเป็นพ่อของแกสมัยหนุ่มๆ ไม่มีทางมานั่งกินเหล้าทำร้ายตัวเองแบบนี้หรอกนะ นู่นนน มันลุกขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่เพื่อให้ทุกคนยอมรับในความสามารถ แล้วตอนนั้นแกก็จะได้ตามหาความจริงทั้งหมดแบบง่ายๆ ไม่มีอะไรมาขัดข้องยังไงล่ะ”

“ทำไม! แม่ไม่บอกผมไปเลยล่ะครับ จะทำให้ยุ่งยากทำไม”เขาขยี้เส้นผมอย่างหัวเสียเมื่อมารดาไม่ยอมเขาอะไรเลยสักนิด พูดเป็นปริศนาให้เขาคิดเอาเอง

“เพราะแบบนี้ไง! แกถึงได้ถูกหนูคลาร่าบอกเลิก เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ไม่สามารถปกป้องดูแลใครได้ ความอดทน ความพยายามของแกสักนิดก็ยังไม่มี แล้วเมื่อไรแกจะได้รู้ความจริงทั้งหมดล่ะ ว่าหนูคลาร่าทำไปเพื่ออะไร”

“เพราะได้ผลประโยชน์ไปแล้วยังไงล่ะแม่ ตอนนี้ผมจะมีค่าอะไรสำหรับผู้หญิงคนนั้นอีก!!”

“เพี้ยะ!!!”มือเรียวบางของคุณหญิงตวัดกระแทกเข้าใบหน้าของลูกชายอย่างแรงด้วยความโมโห เธอพูดขนาดนี้แล้วยังไม่เข้าอีก ยังเชื่อในสิ่งที่ตัวเองโดนกระทำทั้งที่เธอรู้ลึกมากกว่านี้

“แกคิดว่าผู้หญิงคนหนึ่งจะยอมตัดใจง่ายๆ ขนาดนี้เลยหรือไง แกไม่คิดเลยเหรอว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมาหนูคลาร่าทำเพื่อแกขนาดไหน แล้วแกล่ะ! ทำอะไรให้กับหนูคลาร่าบ้าง หรือสนใจแต่ตัวเองทั้งนั้น”

“แม่.....”เขามองหน้ามารดาอย่างสำนึกผิด เมื่อยืนคิดทบทวนถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา คลาร่าทำเพื่อเขาหมดทุกอย่าง แต่เขาเองต่างหากล่ะที่ไม่เคยทำอะไรให้กับคลาร่าเลยสักครั้ง ไม่เคยสนใจเลยว่าอีกฝ่ายจะเป็นยังไงบ้างสนใจแต่ตัวเองเสมอมา

“ถ้าแกยังเป็นแบบนี้ไม่ยอมเปลี่ยนตัวเอง อย่าหวังว่าแกจะได้หนูคลาร่ากลับมา!!! แล้วแกก็จะเสียใจไปตลอดชีวิต!!!”น้ำเสียงเด็ดขาดของคุณหญิงปลายฟ้าทำให้ณอนถึงกับตกใจขึ้นมา เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมมารดาถึงได้เข้าข้างคลาร่าขนาดนี้ ทั้งที่เป็นคนทำให้เขาต้องเสียใจ แต่มารดากลับมาโทษว่าทุกอย่างเป็นเพราะเขาใส่ใจและสนใจเธอไม่มากพอ