Lihim Sa Kanto Series #2 Dado (SSPG)

Chapter 1 (SPG)

Dado’s POV

Sa panahon ngayon, pataas na rin talaga nang pataas ang presyo ng bilihin. Kawawa rin talaga ‘yung ibang mga tao na halos walang pera at walang pambili ng bigas at ulam nila. Kapag mahirap ka, kawawa ka sa panahon na ‘to. Kaya naman kahit ano talagang trabaho ay kailangan mong patusin para mabuhay ka. Kahit malinis o malibag pang trabaho, basta para sa ikakabuhay mo, ilalaban mo na rin talaga. Kasi kung tatanga ka lang sa bahay mo at magiging tamad ka, mamamatay ka sa gutom.

Nahinto ako sa paglalakad nang may humarang na babae sa harap ko. Nagulat pa ako kasi akala ko kung ano ang gagawin niya.

“Dado, pasalat naman ako ng batuta mo sa ibaba,”dire-diretsyong sabi sa akin ng isang dalagitang babae dito may palengke. Pauwi na ako, bumili lang kasi ako ng bigas dahil wala na akong stock sa bahay ko. Tanghaling tapat, dinidemonyo ako ng babaeng ‘to.

Pero, siyempre, bago ako pumatol, tinitignan ko muna kung puwede ba siya. Pero, dahil makinis siya at mukhang sexy, puwede na. Kahit na lang mahaba ang baba ng mukha niya, puwede na. Magkakapera naman ako. Sakto, baka mabawi ko pa itong pinambili ko ng bigas.

“Magkano ba ang offer mo? Salat lang ba?” tanong ko naman habang mahina ang boses. Para kasi sure, baka kasi hindi lang salat ang gawin niya.

“May tatlong daang piso ako dito. Puwede na ba ‘yan para lang mahawakan ‘yang batuta mo sa ibaba?”

First time niya lang atang maka-try sa akin. Hindi pa niya alam ‘yung mga presyuhan ko talaga.

Kinuha ko na lang ‘yung three hundred pesos niya at saka ko ito binulsa. Bago kami umalis doon, tumingin-tingin pa ako sa paligid kasi baka may nakatingin sa amin. “Halika, sumunod ka sa akin,” aya ko na sa kaniya habang bitbit ko ang bigas ko.

Naglakad kami papunta sa liblib na lugar. Dito sa baryo Donza, maraming mga liblib na lugar na may matataas na talahiban kaya marami rin talaga ditong puwedeng pagpuwestuhan kapag may gusto kang kastahin.

“Dito na lang siguro tayo,” sabi ko sa kaniya at saka ko na binaba ang dala-dala kong supot ng bigas. “Pero, sandali, taga-saan ka ba? Saka, paano mo ako nakilala? Paano mo rin nalaman ang tungkol sa akin?”

“Taga Baryo Fuentabella ako. Doon, si Giyo ang sikat. Kaya lang, hindi siya gaya mo na basta-basta pumapatol. Crush na crush ko ang lalaking ‘yon dahil napakaguwapo niya at napakalaki ng katawan niya. Sikat din na malaki raw ang tinatago-tago nito sa ibaba ng boxer short niya. Ewan ko ba sa kaniya, maganda naman ako at sexy, kaya lang talagang loyal siya sa nag-iisang babae niya. Saka, matitikman mo lang siya kung daan-daang libong piso ang ibabayad mo sa kaniya. Mabuti na lang at nabalitaan ko ang tungkol sa ‘yo. May kaibigan ako na nagbanggit sa ‘yo. Sikat ka nga raw dito sa Baryo Donza. At guwapo ka rin daw at maganda ang katawan. Ikaw, hindi ka raw namimili. Basta, nagbabayad, okay at papatol ka agad. Hindi ka nga lang daw napapatikim na mismong kakainin ka o mangkakasta ka ng ibang babae. Hanggang watching lang daw kami o hanggang hawak lang. Pero, okay lang, at least mahahawakan ko ‘yan,” mahaba niyang kuwento kaya napangisi na lang ako. Talaga palang kumakalat na rin sa ibang baryo ang tungkol sa akin. Pero, ayos na rin ‘yon, kahit pa paano pala ay nagiging famous na rin ako.

Pero, sino nga ba ang Giyo na ‘yon at maka-ilang beses ko na ring naririnig ang pangalan niya? Nakaka-intriga na tuloy ang isang ‘yon. Napapaisip tuloy ako kung sino ba sa amin ang mas guwapo at mas masarap?

“So, ano, start na ba tayo?” tanong ko sa kaniya habang naka-ready na ang cellphone at timer ko.

“Oo, ready na, pero ano bang gagawin ko? Ilang beses ko bang puwedeng salatin ang pagkalalakë mo sa halagang tatlong daang piso?” tanong pa niya. Hindi manlang siya nahihiya. Talagang game na game siya.

“Hindi ko pa nga pala nasasabi sa ‘yo. Ang tatlong daang piso kasi ay hindi lang salat ang magagawa mo sa akin. Malalaro mo pa itong talong ko,” pag-aamin ko na sa kaniya. At bibigyan lang kita ng limang minuto para malaro ito. Pagkatapos ng limang minuto, tapos na. Labasan man ako o hindi, kailangan mo nang bitawan ang armas ko. Pero kung gusto mong ma-extend at gusto mo talagang labasan ako, magbabayad ka ulit ng another three hundred pesos para matuloy ang paglalaro mo sa akin.”

Halatang natuwa siya. Hindi niya siguro inaasahang jakol ang kapalit ng tatlong daang piso niya. “Ang galing, hindi ko lang pala mahahawakan ‘yan, malalaro ko pa,” masaya niyang sabi.

“Oh, sige, ito na, laruin mo,” sabi ko saka ko na binaba ang jersey short at ang underwear ko.

Nakita ko ang reactiong ng mukha at mata niya. Namilog agad ang mga mata niya nang makita niyang galit agad ang alaga ko nang ilabas ko ‘to.

“Putang-ina, napakalaki naman nito,” malakas niyang sabi kaya natakot ako.

“Hinaan mo naman ang bibig mo. Baka may makarinig sa atin,” saway ko sa kaniya.

“Sorry, nagulat lang talaga ako. Ang laki ng titë mo, Dado. Kaya naman pala sikat ka. Ganito naman pala kasi kalaki itong tinatago-tago mo sa ibaba mo,” sabi niya habang nilalaro na ang ari ko.

Gigil na gigil ang babaeng ito habang parang sinasakal ang katawan ng ari ko. Mahipig ang pagkakahawak niya rito at talagang sinusulit niya. Titig na titig din siya rito na hanggang ngayon ay amaze na amaze sa kung anong laki ang mayroon sa alaga ko.

Ang limang minuto ay parang segundo lang. Nagulat na lang siya nang hawiin ko ang kamay niya pagkalipas ng limang minuto. “Tapos na ang limang minuto. Extend ba o tama na?” tanong ko sa kaniya habang nakatitig pa rin siya sa ari ko.

“S-sayang, parang lalabasan ka naman na. Baka naman puwede nang ilibre mo ang extend, wala na kasi akong dalang pera dito,” sagot niya pero hindi ako pumayag.

“Sorry, pero iyon talaga ang business ko. Hanggang dito ka na lang. Mag-ipon ka nalang ulit para magawa mo na sa susunod ang gusto mong mangyari. Kung gusto mong labasan ako, dapat magbaon ka ng maraming pera. Mura na nga lang, e, sa six hundred pesos o sa nine hundred pesos ay baka labasan na ako,” pang-uudyok ko pa sa kaniya. Sabi-sabi ko lang iyon, kasi ang totoo ay matagal talaga akong labasan kung minsan. Mayroon akong alam na technique para hindi agad labasan kaya kapag may ganitong customer ako, ginagawa ko ang technique ko para hindi agad ako labasan. Nang sa ganoon, malaki-laki ang kitain ko. Sayang nga lang at walang masyadong pera ang babaeng customer ko ngayon. Hindi ko manlang tuloy nasulit ang pagdala ko sa kaniya dito sa talahiban.

**

Pag-uwi ko, nakangiti ako kasi parang nabawi ko rin ang pinambili ko ng bigas. Pinaglaro ko lang siya ng ari ko, okay na. May pera na ako. Pero sana sa susunod, mayaman na ang maging customer ko para tiba-tiba.

“Uy, Dado, mabuti nakita kita. Pina-contact ka nga pala sa akin ni Madam Francezka, ‘yung may-ari ng napakalaking hacienda dito sa baryo Donza. Baka kunin ka raw regular na karpintero sa malaking farm nila. Marami raw ipapatayong mga kubo at kung ano-ano pa roon kaya kailangan ng maraming karpintero,” sabi sa akin ng kaibigan kong si Tisoy. Isa siyang courier boy dito sa baryo namin kaya halos lahat ng tao dito ay kilala na siya.

“Ayos pala, magkakaroon na ulit ako ng regular na trabaho. Salamat, Tisoy, pakibigay na lang ang number niya para ako na lang tatawag sa kanila,” sagot ko sa kaniya. Nag-abot siya ng papel sa akin.

“Oh, sige na, marami pa kasi akong ide-deliver,” paalam niya matapos kong ibulsa ang papel na bigay niya. “Anyway, makikita mo na rin sa wakas ang magandang anak ni Madam Francezka,” sabi pa niya kaya napakunot ang noo ko.

“S-sino?” tanong ko naman.

“Si Fia,” sagot niya.

“Ah, oo nga, siya nga pala ‘yung sikat na magandang babae dito sa baryo natin. Mahinhin at mabait daw iyon, e. Kaya lang, hindi kami bagay. Masyado akong malikot, mainit at hot. Tiyak, hindi ang tulad ko ang tipo niya.”

Bigla namang lumapit sa akin si Tisoy at saka siya bumulong. “May balita nga ako na mahinhin nga raw ang babaeng ‘yon, pero nasa loob ang kulo. May tinatago rin daw itong kakulitan. Malay mo, makatikim ka na ng mayaman,” sabi pa niya kaya doon ako napangiti.

“Hmmmm…. sana nga,” sagot ko na lang at pagkatapos ay saka na siya umalis.

Nakangiti tuloy ako habang pauwi na ulit sa bahay ko. Sa wakas, magkakatrabaho na rin ako. Puwede na muna akong tumigil sa sideline ko na pagpapahawak ng ari ko sa kung sino-sino. Mapipirmi na ako sa isang tunay kong trabaho. Iyon naman kasi ang tama.

Ako si Eduardo Salvador, pero mas kilala ako sa pangalang Dado. At ako ang nag-iisang Dado sa baryo Donza na kilalang masarap, magaling at hot na karpintero.