อาลียาถอนหายใจอีกรอบ ก่อนเดินหันหลังจากห้องครัวมายังด้านหน้าของคฤหาสน์หรู บทสนทนาในครัวเมื่อครู่ จะว่าไปแล้วเธอควรจะชิน แต่ทำไมป่านนี้แล้วถึงยังทำใจไม่ได้สักที
‘เกลียดนักเชียว เอาลูกเขามาเลี้ยง เอาเมี่ยงเขาอม’
‘บ่นอะไรป้าจัน’
‘จะอะไรอีกล่ะ ก็คุณท่านน่ะสิ’
‘ทำไมเหรอป้า’
‘ฉันไม่อยากพูดมาก กลัวแต่ยัยเด็กเมื่อวานซืนมันจะมาปีนเกลียว รวบกินทีเดียวทั้งพี่ทั้งน้อง’
‘ป้ารู้อะไรมาเหรอป้า บอกฉันหน่อย’
แม่จันหันซ้ายขวา ก่อนป้องปากเล่าให้เด็กรับใช้ในครัวฟัง
‘วันก่อนฉันเห็นยัยลียายั่วคุณเบลคแล้วตีหัวลากเข้าห้องไปเฉยเลย’
‘เอ้ย จริงเหรอป้า’
‘ก็ใช่น่ะสิ หน้าไม่อายผู้หญิงอะไร ฉันล่ะเกลียดนักเชียว’
‘ป้าบอกคุณท่านหรือยังล่ะป้า’
‘เฮอะ คุณท่านรักยัยนั่นจะตาย ลำพังพูดปากป่าวจะม
