ภาพข้างทางที่ผ่านสายตาไปคงไม่เร็วเท่าวันเวลาสี่วันที่ได้หยุดพักยังที่นี่ อาลียาไม่อยากหลอกตัวเองอีกต่อไปว่า วันเวลาที่นี่ มีความหมายและมีความสุขมากแค่ไหน ความสุขที่ได้มาพักผ่อน และอีกความสุขที่ไม่คาดคิดว่ามันคือความสุขก็คือเสียงพร่ำพูดข้างหูว่า ‘รัก’ จากเบลค ในวันที่เธอคิดว่าตัวเองคงเมามาก ไม่ได้สติ และคงฝันไป
พร้อมนึกถึงวันที่พลโทรหาเธอกลางดึกคืนนั้นด้วย
‘พี่มีเรื่องอยากให้ลียาช่วย’
‘เดี๋ยวค่ะ ตอนนี้พี่พลอยู่ที่ไหนคะ’
‘เอางี้นะลียา เดี๋ยวพี่จะส่งแผนที่ไปให้ในไลน์ ลียาเปิดดู แล้วถ้าวันไหนว่างมาได้ ส่งข้อความมาบอกพี่ด้วย โอเคไหม’
‘ได้ค่ะ’
ปลายสายพูดคุยกับเธอแค่นั้นแล้วก็วางสายไป
“ลียา”
เจ้าของชื่อสะดุ้งเล็กน้อย ขยับปากกาตั้งท่าจดต่อ ปากก็ถามเสียงปั้นแต่งให้กระตือรือร้นขึ้นเล็กน้อย
“คะ ว่าไงนะคะ”
“บอสถามแน่ะ”
“เอ่อ ว่าไงนะคะ”
เบลคนิ่วหน้าใส่คนที่นั่งเหม่อใจลอย แต่แล้วสายตาส
