“Mac-mac.” Napangiti ako nang mabilis na nag-angat ng mukha ang tinawag ko. Puno ng pananabik ang kanyang mukha.
“Mama?” Pati ang kanyang boses ay puno rin ng pananabik. Ilang buwan na ba noong huli kaming magkita? Anim? Pito? Hindi na mahalaga ‘yun. Ang importante ay narito na ako ngayon at nangangakong hindi na kami magkakahiwalay pa.
Hindi muna ako lumapit sa kanya. Pinagmasdan ko muna ang kanyang susunod na gagawin.
“Inang! Tatang! Addan ni Mama! Addan ni Mama.” Tinawag niya ang kanyang nakalakihang lolo at lola. Masaya niyang ibinabalita sa mga ito ang aking pagdating.
“Mama, haan ka pumanaw dita ayan mo ta biruken ka.” Mama, ‘wag kang aalis diyan sa kinaroonan mo at hahanapin kita.
Nakita kong itinaas niya ang kanyang mga kamay at inamoy ang paligid bago humakbang papunta sa kin
