ของฟรีไม่มีในโลก
1285 Words
บทที่ 7 ของฟรีไม่มีในโลก
เมื่อส่งตระกูลเข้าไปปรับความเข้าใจกับพี่สาวสองต่อสองได้สำเร็จ เธอก็รีบกลับไปที่ห้องของตัวเองเพื่อเจรจากับเจ้าบ่าวของพี่สาวบ้าง แต่ก็เจอกับมารดาระหว่างทางเสียก่อน
“คุณพ่อบอกว่าหนูกลับมาแล้วแม่ก็เลยขึ้นมาหา”
“คุณแม่มีอะไรหรือเปล่าคะ” เธอจะให้มารดาอยู่ข้างบนนี้ไม่ได้เด็ดขาด “เราลงไปคุยกันข้างล่างดีกว่าค่ะ”
“แม่ไม่สะดวกคุยข้างล่างหรอกลูก เรื่องนี้แม่ร้อนใจอยากบอกให้ลูกรู้ อยากให้ลูกเข้าไปคุยกับพี่นุ่มสักหน่อย”
“เรื่องอะไรเหรอคะคุณแม่”
“แม่แอบเห็นพี่นุ่มของลูกร้องไห้ แม่คิดว่าพี่เขายังรักตระกูลอยู่นะ” มารดาเล่าให้ลูกสาวคนเล็กฟังตามที่เห็น
“จริงเหรอคะคุณแม่” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันด้วยความเคร่งเครียดเมื่อได้ยินเรื่องที่มารดาเล่า
“จริงจ้ะลูก แม่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมนุ่มเขาถึงอยากแต่งงานกับไบรอัน เขามีปัญหากับตระกูลหรือเปล่าแม่อยากรู้ ลูกลองไปคุยกับพี่เขาดูนะ ตอนนี้พวกเขายังไม่ได้จดทะเบียน ถ้าพี่เขาอยากเปลี่ยนใจแม่จะช่วยเต็มที่” สุริสามอบหมายหน้าที่ให้ลูกสาวคนเล็กเป็นคนจัดการ เพราะคิดว่าพี่กับน้องคุยกันจะง่ายกว่า
“ได้ค่ะคุณแม่ ปล่อยเรื่องนี้ให้เป็นหน้าที่ของหนูนิ่มเถอะค่ะ ส่วนคุณแม่ลงไปรอข้างล่างก่อนนะคะ เรื่องนี้เราคงต้องใช้เวลาคุยกันนาน ถ้าได้คำตอบแล้วหนูนิ่มจะรีบลงไปบอกคุณแม่ทันทีเลยค่ะ” หลอกล่อมารดาให้พ้นไปจากชั้นสองเพราะกลัวท่านจะจับได้ เธอเดินไปส่งท่านถึงบันไดทางลง มองจนท่านก้าวลงไปจากขั้นสุดท้าย แล้วจึงเดินกลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง
“ฉันมีเรื่องอยากขอร้องคุณ” เธอลากเก้าอี้มานั่งตรงข้ามกับชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงของเธอ พยายามมองข้ามความรู้สึกไม่พอใจนั้นไป
ไบรอันขยับตัวนอนตะแคงข้างโดยเอามือค้ำศีรษะเอาไว้ ถามหญิงสาวที่เอาแต่มองหน้าตนอย่างไม่พอใจ “เรื่องอะไรว่ามา”
“พี่สาวฉันมีคนรักอยู่แล้ว พวกเขาสองคนรักกันมาก แต่ความรักของพวกเขาก็ต้องมาพังไม่เป็นท่าเพราะคุณ”
“เพราะผมเนี่ยนะ ผมทำอะไรให้พวกเขาเหรอ ความรักเขาถึงได้พังเพราะผม” เขารู้แล้วว่าเธอจะพูดเรื่องอะไร แต่ก็ถามไปเพราะอยากรู้ว่าเธอจะทำยังไงต่อ
“ก็เพราะคุณมาแต่งงานกับพี่สาวของฉัน พวกเขาถึงต้องเป็นแบบนี้”
“คุณได้ยินผมขอร้องให้พี่สาวของคุณมาแต่งกับผมหรือเปล่า คุณถึงได้พูดจาโยนความผิดให้ผมแบบนี้”
“เปล่า!” เธอตะคอกเสียงต่ำ ถลึงตามองเขา “ฉันรู้ว่าคุณก็ไม่อยากแต่งงานกับพี่สาวฉันเหมือนกัน” เธอได้ยินมารดาพูดให้ฟังว่าวันที่นัดพบกันของสองครอบครัวเขาก็ไม่ได้มาร่วมงาน เพราะเกิดอุบัติเหตุรถชนระหว่างเดินทางไปสนามบิน ทำให้ต้องเสียเวลารอประกันจึงไปขึ้นเครื่องไม่ทัน
“แล้วไง” ถึงไม่อยากแต่ง แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ได้แต่งงานกับพี่สาวของเธอ
“คนไม่ได้รักกันแต่งงานกันมันปรับตัวเข้าหากันยากนะคุณ ที่สำคัญคุณอาจจะมีคนรักอยู่แล้วใช่ไหม”
“ใช่ ตอนนี้ผมมีผู้หญิงที่ผมรู้สึกว่าผมรักเธอมากอยู่คนหนึ่ง” เขามองเธอด้วยสายตาลึกซึ้ง เห็นเธอคลี่ยิ้มกว้างแสดงความดีใจก็ไม่ได้รู้สึกปลื้มปริ่มใดๆ เพราะเธอคงดีใจกับคำพูดของเขาในทางอื่น มากกว่าจะรู้ตัวว่าเขาหมายถึงเธอ
สาวน้อยในชุดนักศึกษาหุบยิ้มเมื่อเห็นแววตานุ่มลึกของอีกฝ่าย “ในเมื่อคุณก็มีคนที่รักอยู่แล้ว คุณก็ไม่ควรจะแต่งงานกับพี่สาวของฉัน”
“ก็มันแต่งไปแล้วจะให้ทำยังไงล่ะ อีกไม่กี่ชั่วโมงผมกับลิก้าก็จะกลายเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายทุกประการ ทุกอย่างมันแก้ไขไม่ได้แล้วโรส” เขาเร่งเร้าเดินหน้าเพราะอยากรู้ว่าเธอจะทำอย่างไรต่อไป
“แล้วแฟนคุณล่ะ คุณไม่สงสารเธอบ้างเหรอ”
“ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะเลือกในสิ่งที่ดีที่สุด ผมคิดว่าผมทำถูกต้องแล้วโรส”
“บ้าที่สุด!” เธอลุกขึ้นยืนแล้วเท้าเอวมองชายหนุ่มอย่างไม่พอใจ ความรู้สึกที่ดีกับเขาขึ้นมาบ้างในตอนแรกหายไปหมดสิ้น “เรามาตกลงกันดีกว่า ฉันไม่อยากอ้อมค้อมแล้ว”
“ก็พูดมาสิ” เขาก็อยากรู้เหมือนกันนั่นแหละ
“ห้ามจดทะเบียนกับพี่สาวฉัน ห้ามยุ่งกับเธอ”
“ห้ามยุ่งนี่...” เขาทำหน้านิ่วคิ้วขมวด
“ห้ามนอนห้องเดียวกับพี่สาวฉัน ห้ามทำให้เธอเสียหาย คุณไม่มีสิทธิ์ในตัวเธอ” เธอพูดต่อ
คนที่นอนเอกเขนกอยู่บนเตียงหัวเราะดังลั่นและขยับตัวจะลุกขึ้น แต่ถูกร่างบางอวบอัดเข้ามากดทับและปิดปากไว้แน่น เธอถลึงตาใส่และสั่งห้ามไม่ให้เสียงดัง แล้วจึงปล่อยมือแยกตัวหนีห่างออกไป ในช่วงเวลาสั้นๆ ที่เธอรุกเข้ามาประชิด เขาได้กลิ่นหอมกรุ่นอ่อนๆ จากกายเธอ มันปลุกกระตุ้นความปรารถนาของเขาให้ลุกโชน จนเขาต้องขยับตัวขึ้นนั่งชันเข่าเพื่อปกปิด และความคิดบางอย่างก็ผุดขึ้นมาในสมอง
“คงไม่ได้หรอกโรส ตอนแรกผมไม่อยากแต่งงานก็จริง แต่เมื่อผมได้เจอลิก้าผมก็คิดทันทีว่าเราสองคนปรับตัวเข้าหากันได้ไม่ยากแน่ๆ ตอนนี้ผมได้แต่รอเวลาจดทะเบียนสมรสเพื่อที่จะได้เป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้อง และผมก็อยากให้ถึงค่ำคืนนี้เร็วๆ เพื่อที่ผม...” เขาหยุดพูดให้เธอคิดต่อ
“ไม่ได้นะ คุณทำแบบนั้นกับพี่สาวฉันไม่ได้เด็ดขาด เธอไม่ได้รักคุณ”
“ผมไม่สนว่าเธอจะรักใคร เพราะถึงอย่างไรผมก็มีสิทธิ์ในตัวเธออย่างถูกต้องทุกประการ”
“คุณมันใจแคบ ใจดำ เห็นแก่ตัวที่สุด!”
“คุณต่างหากที่ใจแคบ ใจดำและเห็นแก่ตัว ผมแต่งงานผมก็ต้องมีสิทธิ์ในตัวภรรยาของผม ผมจะจูบเธอ กอดเธอ นอนกับเธอตอนไหนก็ได้เพราะเธอเป็นภรรยาของผม แต่คนรักของเธอคือคนอื่นไปแล้วในตอนนี้ ถ้าผมจับได้ว่าพวกเขาไปมาหาสู่กันผมสามารถเอาผิดเขาได้ และครอบครัวคุณก็คงต้องชดใช้ด้วยสัญญาทางธุรกิจ” เขาขู่เธอเพื่อให้เธอกระโจนลงหลุมที่ตั้งใจขุดล่อ “คุณเห็นใจความรักของพี่สาวคุณแล้วคุณเห็นใจผมบ้างไหมล่ะ ถ้ามีก็เสนอมาสิเผื่อผมจะเห็นด้วยและเปิดทางให้พวกเขา”
“จริงเหรอ” เธอถามอย่างไม่แน่ใจ แต่เมื่อเห็นเขาพยักหน้าก็รู้สึกใจชื้นขึ้นมาบ้าง “คุณต้องการอะไรบอกมาได้เลย ถ้าฉันให้ได้ฉันก็จะให้” เธอบอกอย่างใจป้ำ
“ของฟรีไม่มีในโลก คุณควรรู้เอาไว้” เขาตอบกลับอย่างใจเย็น
“ฉันรู้ดี โดยเฉพาะกับนักธุรกิจหน้าเลือดแบบคุณ บอกมาเลยว่าต้องการอะไรแลกเปลี่ยน” ไม่วายแดกดันด้วยความหมั่นไส้
- Writer
