น้องเมีย

ทำความรู้จักกับพี่เขย

บทที่ 6 ทำความรู้จักกับพี่เขย

โรเบิร์ตมองเด็กสาวรูปร่างอวบกำลังสวย ที่มีหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูเหมือนตุ๊กตาและดูสดใสร่าเริง ผิดกับลูกสะใภ้ของตนที่มีรูปร่างโปร่งระหงค่อนไปทางบอบบาง แม้เธอจะมีใบหน้าที่สวยหวานแต่ก็ดูไม่ดึงดูดใจเท่าคนน้อง แต่ถ้าจะพูดให้ถูก เด็กคนนี้ต่างหากที่เหมือนจะถูกเสนอให้เป็นสะใภ้ของเขาในตอนแรก เพราะพ่อของเธอบอกว่าลูกสาวคนโตมีคนรักที่กำลังจะแต่งงานกันอยู่แล้ว แต่ก็ไม่รู้เหตุผลใดถึงได้ลงเอยแบบนี้

“หนูขอตัวก่อนนะคะทุกคน” โชติรสบอกลาเพราะไม่อยากเสียเวลาอยู่ตรงนี้ เพราะจะต้องหาวิธีพาตระกูลไปพบพี่สาว และเธอก็ต้องหาวิธีพบเจ้าบ่าวของพี่สาวเหมือนกัน

“หนูนิ่มมานี่ก่อนลูก มาทำความรู้จักกับพี่เขยเราก่อนสิ” โชติเห็นลูกเขยเดินออกมาจากด้านในพอดี จึงเรียกลูกสาวที่กำลังจะเดินไปทางหลังบ้าน โดยไม่สงสัยว่าเธอเดินไปทางนั้นทำไม

ไบรอันปั้นหน้าไม่ให้แสดงความเบื่อหน่ายออกมา เมื่อถูกบิดากวักมือเรียกเกือบพร้อมๆ กับผู้ชายที่เขาต้องเรียกว่าพ่อตา

“ครับพ่อ”

“รู้จักกับโรสไว้สิ เธอเป็นน้องสาวของลิก้า” โรเบิร์ตบอกลูกชายที่ยืนทำหน้ามึน

“พี่เขาชื่อไบรอัน ทักทายพี่เขาหน่อยสิลูก” โชติบอกลูกสาว

โชติรสเก็บซ่อนความไม่พอใจเอาไว้และทำตามที่บิดาแนะนำ เพราะอยากจะเห็นหน้าเขาชัดๆ สักครั้งก่อนจะขอเจรจาต่อรอง

“สวัสดีค่ะคุณไบรอัน” เธอทักทายชายหนุ่มที่ยืนหันหลังให้เพราะเขาหันหน้าไปทางบิดาของเขา

คนที่ถูกทักทายด้วยน้ำเสียงกังวานใสค่อยๆ หันหน้าไปทางด้านหลัง ตั้งใจจะพยักหน้ารับพอเป็นพิธีเพื่อไม่ให้น่าเกลียด แต่เพียงแค่เหลียวไปเห็นดวงหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพราที่แต่งแต้มด้วยรอยยิ้มของเธอเท่านั้น ร่างกายของเขาก็หมุนไปหาเธอทั้งหมดโดยอัตโนมัติ หัวใจที่เต้นโครมครามอยู่ตอนนี้มันเคยเกิดขึ้น ตอนที่เขาแอบรักผู้หญิงคนหนึ่งเมื่อตอนที่ยังเป็นวัยรุ่น เขาจำได้ดีเพราะมันไม่เคยเกิดขึ้นอีกเลยหลังจากครั้งนั้น

ขาเรียวยาวของเขาก้าวไปข้างหน้าอย่างลืมตัว ไปหยุดยืนอยู่ข้างหน้าของสาวน้อยนักศึกษาในระยะประมาณหนึ่งช่วงแขน นึกอยากจะเข้าไปใกล้กว่านี้แต่ก็ต้องหักห้ามใจเอาไว้ เพราะสายตาหลายคู่กำลังจับจ้อง แต่ระยะเพียงแค่นี้ก็ทำให้เขาแทบกระอักเพราะความน่ารักน่าเอ็นดูของเธอ ใบหน้ารูปไข่มีลักยิ้มตรงแก้มบุ๋มทั้งสองข้าง จมูกโด่งปลายงุ้มเป็นสันกำลังสวย ริมฝีปากสีชมพูดูอิ่มน้ำคลี่ยิ้มหวาน คิ้วเรียวดำขลับไม่บางไม่หนาแต่เรียงตัวสวย และสุดท้ายคือดวงตาเรียวโตดั่งลูกอัลมอนด์ที่มองตนไม่กะพริบ

แต่ทำไม.. คิ้วเข้มหนาพาดยาวและโก่งปลายนิดๆ ที่อยู่บนใบหน้ารูปยาวตามสไตล์หนุ่มตะวันตกกระตุกเข้าหากันเล็กน้อย เขาเห็นความไม่เป็นมิตรในดวงตาคู่สวยของเธอ ถึงแม้เธอจะส่งยิ้มให้เขาอยู่ก็ตาม

“สวัสดีโรส ยินดีที่ได้รู้จัก” ทันใดนั้นเขาก็ขยับตัวเข้าไปใกล้เธอ โน้มหน้าไปแตะแก้มเนียนใสของเธอทั้งสองข้างอย่างรวดเร็วเพื่อพิสูจน์ความจริงบางอย่าง และมันก็เป็นอย่างที่เขาคิดเอาไว้ เพราะเธอรีบกระโดดถอยหลัง ถลึงตาใส่เขาอย่างไม่พอใจ “ฉันทำอะไรให้เธอไม่พอใจเหรอ” เขาแกล้งตีหน้าซื่อถามเธอ

“ถ้าคิดจะอยู่ที่ประเทศไทย คุณควรจะเรียนรู้วัฒนธรรมไทยเอาไว้บ้างนะ” โชติรสถลึงตาโตและต่อว่าเสียงเครียด แสดงความไม่พอใจออกไปให้เขารู้อย่างไม่ปิดบัง

“ได้สิ เธอช่วยสอนฉันด้วยก็แล้วกัน” ร้ายกาจใช่ย่อย แต่เขาก็ตกหลุมรักเธอไปแล้วเต็มเปา และเธอจะต้องเป็นของเขาในเร็ววัน

หญิงสาวมองชายหนุ่มรูปร่างบึก ถึก เถื่อน แบบที่ไม่ใช่สเป็กของตนและพี่สาวสักนิด ยังดีที่ผมยังเป็นสีน้ำตาลไหม้เกือบดำไม่ใช่สีทอง แต่ถึงอย่างนั้นรูปร่างที่ใหญ่โตเกินมาตรฐานชายไทย ดวงตาสีน้ำตาลเฮเซล แล้วก็ไอ้ไรหนวดไรเคราเกือบมิดหน้ายาวๆ แต่ดูหล่อเข้าขั้นเซ็กซี่นั้น ก็บ่งบอกความเป็นฝรั่งชัดเจนจนยากจะรับได้

“ถ้าคุณต้องการฉันจะสั่งสอนให้อย่างดีเลยค่ะ” ใบหน้างามดั่งตุ๊กตาพยักหน้าบอกให้อีกฝ่ายโน้มต่ำลงมา เพราะถ้าเธอเขย่งขึ้นไปหาก็คงต้องโน้มตัวอิงเอนเพื่อเอาหลักกับร่างสูงใหญ่ของเขา ซึ่งมันดูไม่งามเท่าไหร่นัก

เจ้าของดวงตาสีน้ำตาลเฮเซลที่ฉายแววฉงนยอมก้มศีรษะต่ำลงไปช้าๆ ตามการพยักหน้าเชิญชวนอย่างเชื่อฟัง ใคร่รู้จุดประสงค์ของเธอ และการกระทำต่อมาของเธอ ก็ทำให้หัวใจของหนุ่มใหญ่วัยเจริญพันธุ์อย่างเขาเต้นโครมครามไม่ต่างกับหนุ่มน้อยวัยใส

“ฉันอยากคุยส่วนตัวกับคุณ” โชติรสกระซิบเบามากๆ ที่ข้างหูของชายหนุ่ม แล้วรีบผละห่างออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้ทุกคนสงสัย “ฉันจะขึ้นไปหาพี่สาว คุณจะไปด้วยไหมคะ” จงใจถามอย่างมีน้ำใจให้ทุกคนได้ยิน

“ฉันก็อยากเจอเธออยู่เหมือนกัน” ไบรอันทำเป็นเห็นด้วยกับเด็กสาว แต่ความจริงแล้วเขาอยากรู้มากกว่าว่าเธออยากพูดอะไรกับตน

“เชิญค่ะ” เธอกล่าวลาทุกคนแล้วเดินนำหน้าเขาไปยังชั้นบน เมื่อเดินพ้นบันไดไปแล้วเธอก็มองไปรอบๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่แถวนั้น แล้วคว้าข้อมือชายหนุ่มที่เดินตามหลัง รีบพาไปที่ห้องนอนของตน เธอเปิดประตูแล้วดันเขาเข้าไปก่อน “รอฉันอยู่ในนี้ห้ามออกมาเด็ดขาดเข้าใจไหม.. ตอบฉันมาสิ” เธอถลึงตาใส่เขาบังคับเอาคำตอบเมื่อเขาเอาแต่มองหน้า

“โอเค” เขาตอบเมื่อหายตะลึง มองเด็กสาวที่ยืนชิดขอบประตูอยู่นอกห้อง

“อีกไม่เกินสิบห้านาทีฉันจะกลับมา ล็อกห้องเอาไว้ด้วย ถ้าได้ยินสัญญาณเคาะแบบนี้” เธอเคาะประตูเป็นตัวอย่างให้เขารู้ “แล้วค่อยเปิด ถ้าไม่ใช่แบบนี้ห้ามเปิดเด็ดขาดเข้าใจไหม”

“เข้าใจ” ยอมทำตามเธอทุกอย่างทั้งที่ไม่ใช่นิสัยของเขา

“โอเค” แล้วหญิงสาวก็ดึงประตูให้ปิดลงทันที เธอกลับไปตามทางเดิม ทำเป็นเดินโฉบไปยังกลุ่มคนกลุ่มเดิมเพื่อให้พวกเขาเห็นและคิดไปว่าเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวใช้เวลาอยู่ด้วยกันในตอนนี้ พวกเขาจะได้ไม่ขึ้นไปรบกวน หลังจากนั้นเธอก็ทำเป็นเดินเอ้อระเหยไปทางอื่น และใช้เวลานั้นแอบพาตระกูลเข้ามาผ่านทางหลังบ้าน โดยมีกิ่งกับยาซึ่งเป็นคนรับใช้ที่สนิทสนมกันคอยให้ความช่วยเหลือ