เมื่อฉางคุนตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงแล้ว ชายหนุ่มมองไปที่โต๊ะริมหน้าต่าง ก็เห็นไป๋โม่นั่งอ่านหนังสืออยู่อย่างเงียบๆ
"ร่างกายของเจ้าดีขึ้นแล้วหรือยัง" ไป๋โม่ถามขึ้นมา แต่สายตาของนางยังจ้องที่หนังสืออยู่ ท่าทีที่นางแสดงออกดูเรียบเฉยแต่ภายในใจของหญิงสาวนั้นรู้สึกประหม่ามาก นางไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไรเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา
เมื่อคืนนี้เขากับนางทำเรื่องเช่นนั้นมากครั้งเกินไป ในยามที่ลุกขึ้นเดินหญิงสาวยังคงเจ็บแปลบๆ อยู่บ้าง ทั้งที่ตนอายุมากกว่าแท้ๆ ควรจะห้ามปรามอีกฝ่าย แต่นางกลับไม่มีความยับยั้งชั่งใจจนทำเรื่องเช่นนี้ลงไป หากเป็นในยุคปัจจุบันนางคงต้องติดคุกเพราะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์แน่ๆ
ฉางคุนรีบลุกขึ้นจากที่นอน แต่สายตาของชายหนุ่มยังคงแอบมองไปที่ศิษย์พี่หญิง ใบหน้าของนางไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ ชายหนุ่มไม่รู้ว่าศิษย์พี่หญิงโกรธเขาหรือไม่…ที่ทำเช่นนั้นกับนาง แต่เขาไม่รู้สึกเสียใจเลยที่ได้ทำเรื่อ
