GAMSAI [5] ทางที่ต้องเลือก
952 Words
"มาตรงนี้สิแก้ม แสงสวย" จีด้าบอกพลางหันกล้องไปทางแสงสลัวให้ภาพมันดูเป็นธรรมชาติ เพราะสาวๆ ส่วนมากใช้มุมที่มีแต่แสงไฟส่องสว่างแล้วแต่งหน้าจัดๆ กัน เธอมองว่ามันดูโกหกหลอกลวงเกินไป เธอโดนแขกแย่งตัวกันก็เพราะใช้มุมกล้องเป็น แถมยังไม่ต้องแต่งอะไรให้มากด้วย ไม่ว่าผู้ชายซื้อกินหรือคนทั่วไปก็ชอบแบบที่ไม่ค่อยมีอะไรแต่งเติมนักหรอก
แต่อาจจะเว้นที่ตรงหน้าอก ถึงเสริมมาก็ไม่ค่อยมีใครตำหนิกัน กลับกันยังพากันชอบด้วยซ้ำที่มันเต็มไม้เต็มมือดี ก็แน่สิคนเจ็บตัวมันพวกสาวๆ นี่นา แต่ดีนะที่เธอเป็นคนที่มีขนาดหน้าอกที่ใหญ่อยู่แล้วจึงไม่ต้องพึ่งพามีดหมอให้เปลืองตังค์ แค่ดูแลหน่อยให้ใช้งานได้นานๆ ก็พอแล้ว
"แล้วแกว่าชุดมันโป๊ไปไหมจีด้า"
"ยัยแก้ม! นี่จะขายตัวนะ ใส่เรียบร้อยใครจะซื้อ" ทั้งอดขำและอดสงสารไม่ได้ในความใสซื่อ แก้มใสก็คือแก้มใสอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ
จีด้ามองเพื่อนผ่านเลนส์กล้องตัวโปรดที่เธอมักใช้ถ่ายรูปเพื่ออัพเดทรูปใหม่ๆ ในรายอาทิตย์ เพื่อนของเธอเป็นคนมีทรวดทรงองค์เอวที่เด่นชัดแถมยังเป็นคนสวยมาก ทั้งเธอและแก้มใสเป็นคนผิวขาวด้วยกันทั้งคู่ คิดว่าถ้าลงรูปเพื่อนไปแล้วไม่เกินสองวันเพื่อนคงโดนเรียกตัว
"..แก้ม"
"ว่าไงเหรอ" คนโดนเรียกมองหน้าเพื่อนอย่างไม่เข้าใจ ทำไมคนที่พูดหยอกล้อกันเมื่อกี้ถึงได้เปลี่ยนโทนเสียงไปแบบนั้นแล้วนั่งนิ่ง หรือเพื่อนกำลังมีเรื่องอะไรไม่สบายใจ ทำไมจีด้าถึงเปลี่ยนไปเป็นอีกคนได้เร็วจัง
"ได้รูปที่สวยแล้ว" จีด้าบอกพร้อมรอบยิ้มบางๆ เพื่อนเธอสวย จะถ่ายยังไงก็สวย แม้แต่ยามตื่นนอนก็ยังสวยไม่มีที่ติ คนที่ได้แก้มใสไปคงโชคดีเป็นไหนๆ เพื่อนเธอทั้งน่ารักแถมยังไม่เคยผ่านใครมา
"งั้นเหรอ ไหนมาดู" แก้มใสฉีกยิ้มออกมาด้วยท่าทางดีใจ ทั้งที่ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยแค่นั่งเฉยๆ แล้วส่งยิ้มหวานก็ได้แล้ว นี่เธอไม่ต้องโพสต์ท่าอะไรเหมือนคนอื่นๆ อย่างที่จีด้าเคยให้ดูเลย แต่เพื่อนกลับบอกว่ามันโอเคเสียอย่างนั้น
มือเรียวเลื่อนดูไปตามรูปในคลังก็พบว่าจีด้าถ่ายสวยทุกรูปเลย แถมชุดที่เพื่อนเอามาให้ใส่พอมันอยู่บนตัวเธอแล้วกลับพอดีเป๊ะ ไม่คิดว่าทั้งเธอและจีด้าจะมีสัดส่วนเท่ากันอย่างกับเป็นคนๆ เดียวกัน พอได้เห็นเดรสตัวบางอวดอกตูมก็รู้สึกเขินอยู่ไม่น้อย เธอเคยใส่แบบนี้ที่ไหนกันล่ะ ปกติเห็นแต่จีด้าใส่ไม่คิดว่าเธอจะได้มีโมเม้นต์นี้บ้าง
นี่สินะ เสื้อผ้ามันทำให้คนธรรมดาเปลี่ยนเป็นหงส์ได้จริงๆ
จีด้ามองหน้าเพื่อนด้วยแววตาที่เศร้าลง พอได้เห็นรอยยิ้มสดใสที่ดูอ่อนต่อโลกไปหน่อยแล้วเธอกลับคิดว่ารู้สึกผิดที่พยายามชักชวนเพื่อน แต่ความจนมันก็น่ากลัวเหลือเกิน เธออยากทำให้แก้มใสก้าวผ่านตรงนี้ไปด้วยกัน
"..แก้ม"
"ว่าไงเหรอ" เธอตอบทั้งที่ยังคงมองรูปตัวเองอยู่อย่างหลงใหล เธอเองก็มีดีอยู่ไม่น้อยเลยนะเนี่ย พลางคิดไปว่ามันจะมีโอกาสไหนให้เธอได้ใส่ชุดสวยๆ ไปออกงานบ้าง แต่ร่างบางถึงกับต้องชะงัก เกือบลืมไปแล้วว่าเธอใส่ชุดแบบนี้ถ่ายรูปเพราะอะไร พอได้เห็นเพื่อนที่เงียบลงไปเธอเงยหน้าขึ้นมองสบตาทันที
"ไม่เสียใจใช่ไหม" จีด้าถามอีกครั้ง อย่างน้อยเธอน่าจะให้เพื่อนได้เอ่ยถามเธอเองก่อนน่าจะดี ทั้งหวังดีทั้งรู้สึกผิดไปตามๆ กัน แค่แก้มใสบอกมาแค่นั้นเธอยอมเข้าใจ แต่เพื่อนก็ยังนิ่งอยู่
"รูปพวกนี้ ถ้าเกิดฉันโพสต์ลงไป ฉันมั่นใจว่าไม่เกินสองวัน" จีด้ากล้าบอกความจริงให้เพื่อนได้รู้ว่าเธอมั่นใจมาก ไม่แน่ถ้าเร็วสุดไม่น่าถึงชั่วโมง เธออยากถามแก้มใสก่อนว่าคิดดีแล้วใช่ไหมเพราะนั่นไม่ใช่แค่การไปเที่ยวกลางคืนหรือชงเหล้าให้ใครดื่ม แต่มันคือการขายตัว ซึ่งผลลัพธ์ก็อย่างที่เพื่อนเคยเห็นจากตัวเธอ อาจจะโชคดีหรืออาจจะโชคร้ายไปข้อนี้เธอก็เดาไม่ได้
หากแก้มใสบอกว่าขอถอนตัวเธอก็จะรีบเห็นด้วยกับเพื่อนโดยเร็ว และสาบานว่าเธอจะไม่ชักนำเส้นทางผิดๆ ให้เพื่อนรักอย่างนี้อีก
"..แต่แกบอกว่า ได้เป็นแสนเลยไม่ใช่เหรอ ฉันเองก็อยากหมดหนี้" แก้มใสคิดตามบ้าง ถ้ามันจะทรมานแต่ก็คงไม่ถึงกับตายหรอก แต่ถ้าเธอไม่มีกินนี่สิมันจะอดตาย ถึงเธอจะไม่มีภาระมากมายอย่างจีด้า แต่ว่าเธอก็มีความทุกข์ใจไม่ต่างกันเลย
"ขอให้แกเจอแขกที่ทะนุถนอมแกนะแก้ม" จีด้าคว้าเพื่อนเข้ามากอดทันทีอย่างเห็นใจ ต่างคนก็ต่างมีภาระแตกต่างกันไป ถ้าครั้งนี้แก้มใสได้ลูกค้าขึ้นมาจริงๆ เธอจะขอไปกับเพื่อนด้วย ด้วยประสบการณ์ที่มีมันบอกว่าสองหัวดีกว่าหัวเดียวจริงๆ
- Writer
