บทที่7/2 nc เบาๆ
เผยอิงหลับตาลงอย่างช้า ๆ ด้วยฤทธิ์บางอย่าง นางกล่อมตนเองให้เข้าที่ว่านางกำลังรู้สึกอยู่ในตอนนี้เพราะยาสงบใจ เผยอิงหงายศีรษะพิงไว้กับไหล่แกร่งโดยไม่รู้ตัว ร่างบางถูกยกขึ้นโอบอุ้มลอยคว้างราวกับกำลังบินอยู่ในอากาศแล้วจู่ ๆ ก็ตกลงอย่างนุ่มนวลบนเตียงหลังเดิมที่ตั้งอยู่กลางห้อง นางรู้สึกได้ถึงน้ำหนักที่ทาบทับลงมาไม่ช้าแสงสว่างจากตะเกียงก็ค่อย ๆ หายไปที่ล่ะดวง ที่ล่ะดวง จนห้องหอมืดสนิท เสียงลมหายใจของชายหนุ่มที่อยู่บนตัวนางกระเส่าสั่นเมื่อมือของเขาเลื่อนไปดึงสายรัดเอวหลุดออกจากร่างบางภายในการดึงเพียงครั้งเดียว
เผยอิงหลับตาแน่นเพราะไม่อาจทนมองการกระทำของบุรุษที่นางเพิ่งพบกันเพียงวันเดียวได้ ร่างบางสะดุ้งผวาทุกครั้งที่นิ้วหยาบกร้านของเขาลูบไล้ไปตามเนื้อหนังอันเปลือยเปล่าของนาง ลมหายใจร้อน ๆ ของเขาเป่ารดอยู่ข้างแก้มนวลความรู้สึกวาบหวิวในทรวงอกทำให้เผยอิงจำต้องเบือนใบหน้าหลบแล้วเม้
