“เป็นหวัดเหรอ” ไข่มุกที่เห็นเพื่อนร่วมงานสวมแมสตั้งแต่เดินเข้ามาในร้านก็ถามขึ้น
“อะ...อื้อ เพราะอากาศเปลี่ยนบ่อยมั้ง” พิกุลตอบไปอย่างนั้น จริง ๆ แล้วเธอไม่ได้เป็นหวัดอะไรหรอก แต่เพราะตอนนี้ริมฝีปากดันบวมเจ่อ แล้วยังมีรอยปริแตกที่มุมปากด้วย
ให้เธอปิดไว้อย่างนี้คงดีกว่าต้องไปอธิบายกับคนอื่น ๆ
“นั่นสิ ดูแลสุขภาพนะ ถ้าไม่ไหวก็บอก”
“ขอบใจนะ” พิกุลยิ้มให้เพื่อนร่วมงานก่อนที่ทั้งสองจะทำหน้าที่ของตัวเองอย่างแข็งขัน
และเรื่องน่าแปลกใจก็เกิดขึ้นอีกครั้งเมื่ออัศวินได้เข้ามาดูงานที่ร้าน และร่างสูงใหญ่ยังก็เอาแต่เดินวนเวียนอยู่ในห้องครัวจนพนักงานเกร็งกันไปหมด
ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมีจุดประสงค์ใดถึงได้มาทำแบบนี้ หรืออยากให้เธออึดอัดจนทนไม่ไหวแล้วลาออกไปเอง
‘ฝันไปเถอะ’
ตราบใดที่เธอยังมีหนี้ท่วมหัวต่อให้เขาไม่ชอบขี้หน้าเธอ และเธอจะเกลียดขี้หน้าเขามากแค่ไหน แต่พิกุลก็ไม่มีวันลาออกหรอก !!
“กุล”
“หื้ม”
