พิกุลกลับมานอนที่บ้านตัวเองเพราะไม่อยากได้ยินคำถากถางจากคนใจร้าย ยิ่งแววตาวาวโรจน์ที่เธอเห็นก่อนแยกย้ายจากกันก็ทำเอาเธอนึกหวั่นเกรงจนไม่กล้ากลับไปที่ห้องแห่งนั้น ทำให้วันนี้เธอต้องตื่นเช้ากว่าปกติเพราะระยะทางที่ไกลขึ้น
“ไปแล้วนะแม่”
“จ้า เดินทางดี ๆ นะลูก แล้วคืนนี้จะกลับมานอนบ้านไหม”
“เอ่อ...เดี๋ยวหนูบอกนะ” หญิงสาวที่กำลังสวมรองเท้าผ้าใบคู่เก่งอยู่ลังเล เพราะของใช้ส่วนตัวถูกย้ายไปไว้ที่คอนโดมิเนียมหรูหมดแล้ว และจะให้ซื้อใหม่ทั้งหมดพิกุลก็นึกเสียดายเงิน ก่อนที่ดวงหน้าเรียวจะส่งยิ้มให้มารดาแล้วออกจากบ้านไป...
ระหว่างเดินทางไปทำงานวันนี้พิกุลไม่สามารถเล่นโทรศัพท์ได้เหมือนทุกวันเพราะแบตเตอรี่หมด และสายชาร์จก็ยังอยู่ที่ห้องของอัศวิน มือเรียวยัดโทรศัพท์กลับใส่กระเป๋าไว้ดังเดิม ก่อนจะมองนอกหน้าต่างรถเมล์จนกระทั่งถึงปลายทาง
เฮ้อ...
ร่างเล็กถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราะกลัวอัศวินจะมาดักรอกันที่ร้าน
