“ปล่อยให้เธอหนีหน้าฉันอีกเหรอวะ”
“อย่ามาพูดแบบนี้นะคุณอัศวิน เราเป็นแค่เจ้าหนี้ลูกหนี้ ไม่จำเป็นต้องมามองหน้าจ้องตากันสักหน่อย” พิกุลย้ำสถานะระหว่างเขาและเธอ
“แล้วไง”
“...”
“เป็นแค่ลูกหนี้กับเจ้าหนี้แล้วไง เราตกลงกันแล้วนี่ว่าเธอต้องขึ้นเตียงกับฉันจนกว่าฉันจะเบื่อ”
“...”
“หรือเธอเป็นพวกไม่รักษาคำพูด”
และแล้วเศษเสี้ยวความดีใจที่มีอยู่น้อยนิดก็ปลิวหายไปทั้งหมดหลังจบประโยคนั้น เธอคิดว่าเขามาถามไถ่เพราะใส่ใจกันเสียอีก
แต่ไม่เลย...อัศวินแค่อยากทำเรื่องอย่างว่าเพียงเท่านั้น
พิกุลลอดใต้วงแขนที่กางไว้เพื่อจะออกไปจากที่ตรงนี้ แต่อีกคนไม่ยอมปล่อยง่าย ๆ
อัศวินดันร่างเล็กเข้ากับกำแพงสากอีกครั้ง ไม่พอแค่นั้นมือหนายังจับไหล่เธอยึดติดกับกำแพงและไม่ว่าพิกุลจะพยายามดิ้นหนีเท่าไหร่ก็ไม่อาจหลุดพ้นได้เลย และยังเป็นเธอที่ต้องเจ็บตัวมากขึ้นไปอีกเพราะแผ่นหลังที่กำลังเสียดสีกับพื้นกำแพงขรุขระ
“ปล่อยฉ
