คุณหมอของมาเฟีย

ลูบหัวหน่อย

"อื้ออ เจ็บบ"

ความเจ็บแปลบเกิดขึ้นตามซอกคอมากมายเมื่อเหม่ยหลีถูกดูดอย่างรุนแรงมากๆ หลายๆ ครั้งอย่างบ้าคลั่งโดยเอเดน ผู้ชายวัย 40 ปีที่ยังทำตัวเหมือนเด็กเอาแต่ใจ

เขาผละจากคอก็มาประกบปาก ผละจากปากก็มาดูดคอต่อ วันนี้ดูเขาอารมณ์บูดๆ เหม่ยหลีรู้สึกว่ามันเยอะไปแล้วถึงแม้ว่าจะเคลิ้มแต่ถ้าปล่อยไปแบบนี้คอเธอคงแดงจนไม่มีที่ว่างให้แดงอีกแน่ๆ

"นี่ปล่อยก่อนค่ะ คุณเป็นอะไรของคุณ" เหม่ยหลีพูดขึ้นมาอย่างใจเย็น และไม่พยายามกวนให้เขาอารมณ์บูดมากกว่าเก่า

"ก็ดูดไว้เผื่อมีใครอยากมาทับรอยจะได้ไม่กล้า" เขาผละออกจากคอเธอแล้วมาพูดหน้าตาย ท่าทางสบายๆ ชวนโมโห

"เป็นเด็กน้อยหรือไงห๊ะ" เธอถามขึ้นมาแบบไม่สบอารมณ์หมอนี่เริ่มเอาแต่ใจมากเกินไปแล้ว

"ไม่รู้แหละ ของของฉัน" ฉันไม่อยากให้นอกลู่นอกทาง เขาพูดเสียงเข้มและแววตาดุดัน

"ใครเป็นของของคุณ เพ้อเจ้อ "หมอสาวแอบรู้สึกดีกับคำพูดของเขานิดหน่อย แค่นิดหน่อยนะ

"ให้สาธิตมั้ยว่าใครเป็นของผม" เขาทำหน้าตาหื่นกระหายแล้วยกตัวหมอขึ้นนั่งบนเตียงพลางตัวเองก็เข้าไปอยู่ในหว่างขาเธออย่างรวดเร็ว

"มาเอากันก่อนสักรอบมา" ไม่ไหวแล้วหน้าตาเธอนั่นยั่วชิบ" เขาพูดออกมาอย่างร้อนรนและอยากมากเพราะดูจากแววตาหื่นกระหายของเขาเหม่ยหลีคิดว่าเขาน่าจะทำจริงๆ

สองตาประสานมองกันเริ่มฉ่ำเยิ้ม คนตัวโตรู้สึกเสน่หาเพิ่มมากขึ้น หมอสาวกำลังทำให้เขาหลงอย่างที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อน แค่มองหน้าเขาก็แข็งรอแล้ว ริมฝีปากกำลังจะประกบจูบกันอีกครั้ง แต่ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมาก่อน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"พี่เหม่ยหลี ผมเอาแฟ้มประวัติคนไข้มาคืนครับเคสของเมื่อวาน"

ช่างขัดจังหวะได้ดีจริงๆ เจ้าพ่อเอเดนส่ายหัวอย่างหัวเสียและคิดในใจว่าหลานของเขาตั้งใจมากวนหรือเปล่าว่ะ หงุดหงิดชิบ พวกเขาผละออกจากกัน อย่างรวดเร็ว

"เข้ามาได้ค่ะ อดัม" เหม่ยหลีเสียงอ่อนเสียงหวานเมื่อเรียกหาหมาไซบิเรียนของเธอ นั่นทำเอาเจ้าพ่อหงุดหงิดหนักขึ้นไปอีก

อดัมเดินเข้ามาอย่างจงใจเมื่อเขาเห็นเอเดนเขาก็ไม่แปลกใจแต่ก็แกล้งทักเบาๆ

"อ้าวคุณอามาทำไมครับวันนี้ มีส่วนไหนต้องเย็บหรอครับ" หลานชายเริ่มค่อนขอดผู้เป็นอาเมื่อเห็นเขาเข้ามายุ่มย่ามกับเหม่ยหลีมากขึ้นอีกทั้งถามเหม่ยหลีแล้วเธอยืนยันว่าไม่ได้คบกัน นั่นทำให้เจ้าหมาน้อยแอบมีความหวัง

"มาทำไมก็เรื่องของอา ไม่จำเป็นต้องรายงานเรา" เอเดนเหวี่ยงกลับไปแรงๆ ทั้งๆ ที่พวกเขาสนิทกันค่อนข้างมาก แต่ทำไมถึงมารู้สึกไม่พอใจกันเอาซะดื้อๆ แบบนี้นะ สาเหตุก็คงเป็นเพราะยัยหมอยั่วสวาทนี่สินะ เอเดนคิดในใจแล้วขมวดคิ้วเป็นปม

"อาต้องไปใต้ไม่ใช่หรอครับเห็นเมื่อเช้าคุยกันอยู่" หลานชายยังไม่ยอมลดราวาศอก เพราะยังเชื่อว่าคนเป็นอากำลังรังแกเหม่ยหลีอยู่ ไม่ว่าในแง่ไหนดูจากสีหน้าของเหม่ยหลี

"เออ" เขาพูดห้วนๆ ตอบหลานชายอย่างไม่เต็มใจนักแล้วหันมามองหน้าเหม่ยหลี

"ฉันจะไปต่างจังหวัด 2-3 วันเอ่อ…ดูแล…" จะบอกว่าดูแลตัวเองด้วยก็ไม่กล้าพูดออกมา

"ดูแลโรงพยาบาลด้วยนะ" เขาบ่ายเบี่ยงให้เธอดูแลโรงพยาบาลซะงั้นเล่นเอาเหม่ยหลีถึงกับงง

"ค่ะ ฉันก็ดูแลของฉันทุกวันมั้ย" เหม่ยหลีไม่เข้าใจสิ่งที่เขาต้องการสื่อ แต่ก็อยากตัดจบบทสนทนานี่

"งั้นอาไปแล้วนะ "เขาบอกลาหลานแล้วเดินออกไป ใจจริงอยากหอมที่หัวยัยนี่ก่อนไป แต่ก็ไม่กล้าทำต่อหน้าหลานเพราะเขิน

"ครับคุณอา" เดินทางปลอดภัยครับหลายชายโล่งใจเมื่อคนเป็นอายอมไปแต่โดยดี

.

.

"พี่เหม่ยหลีโอเคมั้ย" อดัมถามขึ้นมาหลังจากที่เจ้าพ่อภักดีอีสานเดินออกไป เขาเหลือบมองรอยแดงที่คอเธอแล้วหลบตาลงเบาๆ

"พี่โอเค" เหม่ยหลียิ้มให้อดัมอย่างอ่อนโยนแล้วเดินมาลูบหัว

"งั้นเย็นนี้เราไปทานข้าวกันร้านเดิมดีมั้ยครับ" อดัมโดนไซบิเรียนเข้าสิงของจริง ยิ่งมองเขาเหม่ยหลียิ่งเอ็นดู น่ารักจัง

"ได้สิ พี่ว่าจะไดเอท แต่โดนชวนแบบนี้ต้านไม่ไหวแล้ว "เธอแอบพูดขึ้นมาอย่างน่ารัก ทั้งสองคนยิ้มให้กันอย่างอ่อนโยน

ผ่านไป 2-3 วันจริงๆ ที่เจ้าพ่อไม่ได้เข้ามาหาเหม่ยหลี เธอแอบเหงานิดหน่อย แต่ก็สบายใจดีที่ไม่มีคนกวนใจ

ระหว่างเธอกับอดัมมันแน่นแฟ้นมากขึ้น เขาพยายามทำตัวให้น่ารักเสมอเวลาอยู่กับเธอเล่นเอาเหม่ยหลีอดเอ็นดูและหลงรักความอ้อนนั่นไม่ได้ เหมือนได้น้องชายเพิ่มอีกคนเลย เธอยิ้มแล้วเก็บของเตรียมกับบ้าน

"พี่เหม่ย" ตอนนี้เขาเรียกเธอห้วนๆ ว่าพี่เหม่ยแล้ว และเธอก็อนุญาตเพราะเห็นว่าเขาออดอ้อนน่ารัก

"ครับ ว่าไง "แล้วเธอก็สนิทสนมขนาดที่พูดกับเขาแบบนั้น

"วันนี้อยากกินไอศกรีมเราไปเดินห้างกันก่อนกลับมั้ย" พระเจ้าเล่นมาอ้อนกันแบบนี้ไอ้เหม่ยก็ตายกับตายสิ หน้าตาโคตรน่ารัก

"โถ่พี่ว่าจะไดเอท" เหม่ยหลีเริ่มตัดพ้อเพราะทุกวันเด็กน้อยนี่มันจะมาชวนเธอไปทานของที่ทำให้อ้วนตลอด

"น้า อดัมอยากกินครับ" นั่นไงสกิวการอ้อนที่เพิ่มเลเวลขึ้นทุกวันจะต้านไม่ไหวแล้ว

"คร้าบ คร้าบ ไปก็ไปเจ้าหมาน้อย" นี่ก็คล้อยตามหนักหน่วงไปอีก

ลูบหัวหน่อย เขาออดอ้อนหนักข้อ

"อารมณ์ไหนเนี่ย" เธอเอื้อมือเข้าไปลูบหัวแผ่วเบา คนตัวโตเขินจนหน้าแดงแล้วดึงมือเธอมาหอมอย่างหวงแหน ร่างเล็กสะดุ้งโหยง เพราะเขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้ อย่างมากก็เอามาทาบแก้ม

"นี่พี่เหม่ย" เขาดึงเธอเข้าไปประชิดตัวแบบหน้าเกือบชนกันรู้สึกได้ถึงลมหายใจคลีนๆ จากตัวเขา กลิ่นแอลกอฮอล์ล้างมือที่เขาเอามือตัวเองดึงมือเธอมาจูบแล้วมีแค่สองมือตอนนี้ที่กั้นระหว่างปากกับปาก

"เจ้าหมาน้อย อ้อนหนักเกินไปแล้วนะ" เหม่ยหลีรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่มันจะเลยเถิด แค่อารมณ์ชั่ววูบถ้าเกินเลยแล้วจะมองหน้ากันไม่ติดเธอไม่อยากเสียเขาไป

"พี่เหม่ยถ้าพี่ยังไม่ได้คบกับใคร ทำไมพี่ไม่เก็บเรื่องของผมไปคิดบ้างครับ" เขาพูดขึ้นมาน้ำเสียงบางเบาราวกับสัตว์ขี้อ้อนแต่ไม่ได้หลบตาเลยสักนิดดวงตาของเขาเอาจริงเอาจังอย่างเห็นได้ชัด