12

1499 Words

ทรงโปรดขยับตัวควานหาร่างบางที่กกกอดมาทั้งคืน แต่คว้ามาได้เพียงความว่างเปล่าและที่นอนที่เย็นแสดงว่าเธอต้องลุกนานแล้ว เขาลุกขึ้นบิดตัวไปมาเดินไปหาที่ห้องน้ำก็ไม่เจอ ไปหาที่ข้างนอกก็ไม่เจอ ทรงโปรดกลับเข้ามาในห้องเห็นแค่พวงกุญแจที่ให้แต่เธอไม่เอาไป เขารีบอาบน้ำแต่งตัวไปหาเธอที่บริษัทจะดีกว่า “ติญ่าโทรตอนไหนวะ?” เขาแค่จะกดโทรหาเธอแต่ว่าข้อมูลการโทรขึ้นและเบอร์ล่าสุดคือติญ่า “อย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย” คงไม่ใช่จังหวะนรกหรอกนะ เขาหวังว่าเนเน่จะไม่ใช่คนที่รับสายนะ เมื่อคืนมีความสุขขนาดไหนเขาจำได้ดีมากเลยล่ะ เนเน่น่ารักอ่อนหวานเสมอและไม่ดื้อด้วย เธอบอกรักเขาก่อนจะหลับไป เขาจำได้หมดทุกอย่างที่เกิดขึ้น ทรงโปรดมาบริษัทแต่แวะชั้น 19 ก่อนแล้วตรงไปหน้าห้องเมียเด็กทันที ตอนนี้ไม่ได้เช้ามาก พนักงานก็เต็มไปหมดและเขาอยากจะคุยกับเธอก่อนจะเข้าใจอะไรผิดไป แล้วก็ไม่รู้ว่าติญ่าพูดอะไรไปบ้างด้วย “คุณเปรี้ยวเนเน่มายัง?” ลานจอดรถไม่มีรถเธอเขาถึงสงสัย “ยังค่ะ ท่านรองมีอะไรจะฝากไว้รึเปล่าคะ?” เปรี้ยวถามเสียงหวานแอบลุ้นในใจ “ถ้ามาเมื่อไรโทรบอกผมนะ” “ค่ะท่านรอง” เกือบเที่ยงเนเน่มาร้านอาหารที่คิทนัดมามันค่อนข้างเป็นส่วนตัวมากเลย เธอบอกพนักงานเขาก็นำทางเธอไปยังโต๊ะที่จองไว้ แต่ว่าเธอต้องหยุดชะงักเพราะอีกคนที่เธอไม่ต้องการเจอกำลังนั่งอยู่ “ติญ่า!” “เนเน่ฉันคิดไว้แล้วว่าเธอต้องมา” ติญ่ารีบเดินมาดักหน้าเพื่อน “ฉันมีเรื่องสำคัญจะสารภาพกับเธอเนเน่” ติญ่าจับมือเพื่อนไว้แน่นรู้สึกหายใจติดขัดมากขึ้น “แต่ฉันไม่อยากคุยอะไรกับเธอแล้ว ติญ่าเลิกยุ่งกับฉันซะ” “เรื่องพี่โปรดฉันขอโทษ” “เนเน่ฟังก่อนเถอะ นั่งลงเร็วคนมองแล้ว” คิทมาช่วยปลอบใจเพืออีกแรงรู้ว่ามันเจ็บแต่ก็ต้องทนให้ได้ “ก็ได้ ฉันไม่ว่างมากหรอกนะมีอะไรก็รีบพูด” เธอยอมนั่งลงาสูดลมหายใจเอาความกล้าออกมา “ฉันขอโทษเรื่องพี่โปรด คือความจริงฉันกับเขาไม่เคยได้กันสักครั้ง” ติญ่าสบตาเพื่อนนิ่งรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ทำแบบไม่คิดของตัวเอง ติญ่าจับมือเนเน่ไว้แต่ก็ถูกแกะออก คำว่าเพื่อนจบแล้วจริงๆสินะ เธอทำพังเองเพราะความอยากได้อะไรที่ไม่ใช่ของตัวเอง “แล้ววันนั้นคืออะไร?” เธอเห็นชัดทุกอย่างว่าติญ่าออกมาจากห้องพี่โปรดในสภาพยับเยินขนาดไหน “ฉันสร้างสถานการณ์ขึ้นมาเอง พี่โปรดไม่รู้เรื่อง” ติญ่าเล่าต่อถึงความผิดในชีวิต “ฉันชอบพี่โปรดมากแต่เขาไม่ได้สนใจ ฉันเลยจำเป็นต้องทำให้เธอบอกเลิกเขา ฉันมันเห็นแก่ตัวเอง เธอจะโกรธฉันก็ได้นะ แต่พี่โปรดไม่เคยเป็นของฉัน พี่โปรดรักเธอมาตลอด” ติญ่าหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาด้วยความรู้สึกผิด “แล้วที่ผ่านมามันคืออะไรติญ่า” เนเน่ถามเสียงสั่นแต่พยายามอดกลั้นให้มากที่สุด “ฉันแค่ตามตื้อพี่โปรด แต่เขาร่วมมือเฉพาะตอนอยู่ต่อหน้าเธอ เขาแค่อยากประชดเธอ” “ตั้งใจทำให้ฉันเจ็บสินะ ขอบคุณที่เล่าให้ฟัง” “พี่โปรดยังเป็นของเธอนะ ฉันขอโทษสำหรับทุกอย่างที่เกิดขึ้น” “ฉันคงเป็นเพื่อนไม่ได้นะติญ่า ขอโทษเหมือนกันที่ฉันยกโทษให้ไม่ได้” เนเน่แกะมือที่จับเธอไว้แล้วเดินออกจากร้านอาหารไป ความเข้มแข็งที่มีพังทลายลงไปหมดเหลือเพียงความอ่อนแอที่ออกมาพร้อมกับน้ำตาไหลอาบแก้ม ที่ผ่านมาพี่โปรดตั้งใจทำร้ายเธองั้นเหรอ เขาตั้งใจให้เธอเจ็บด้วยการใช้ติญ่าเป็นเครื่องมือชั้นดีที่พร้อมให้ความร่วมมือทุกอย่าง เขามันคนใจร้ายที่สุด! แค่เธอหลับตาภาพที่เขากอดติญ่า ภาพเขาออดอ้อนกัน น้ำเสียงหวานใสและอยู่ด้วยกันตามลำพังบ่อยๆ ภาพซ้ำซ้อนกันหลายครั้งในระยะเวลาห้าปี เธอจะเอายังกับชีวิตดี เพื่อนก็ชั่ว คนที่รักก็ใจร้าย ไม่มีใครรักเธอจริงสักคน! เนเน่ปาดน้ำตาออกแล้วขับรถไปบริษัทเพื่อทำงานที่เหลือให้จบลงเร็วๆ เธอจะไปปล่อยใจกับทะเล เธอต้องมีความสุขแล้วจะลืมทุกอย่างก่อนจะหาทางยกเลิกงานแต่งให้สำเร็จ “น้องเนเน่มาแล้วเอากาแฟสักแก้วไหมคะ?” เปรี้ยวฉีกยิ้มกว้างก่อนจะค่อยๆหุบลง “ไม่ต้องค่ะ เนเน่ไม่รับแขกนะ” “ค่ะ น้องเนเน่” เปรี้ยวกดหน้ารับคำสั่งแต่ก็แอบโทรบอกท่านรองประธานอีกตามเคย เสียงเจ้านายสาวแหบแห้งมากแล้วใส่แว่นไม่ยอมถอดมันยิ่งน่าสงสัย หรือว่าระหว่างเจ้านายสาวกับท่านรองประธานจะมีอะไรเกิดขึ้นที่เธอไม่รู้อีกนะ ทรงโปรดพึ่งได้คุยกับเพื่อนเมียไม่นานเนเน่ก็มา เขาเป็นห่วงเธอกลัวว่าจะเข้าใจเขาผิดอีก ถ้าเนเน่รู้ความจริงแล้วก็ดีเหมือนกัน แต่เรื่องเมื่อก่อนที่เขาทำประชดเธอหลายอย่างด้วยความตั้งใจมาก เขาพึ่งรู้ว่าเธอต้องเจ็บปวดขนาดไหนตลอดเวลา 5 ปีที่เราเลิกกัน “คุณเปรี้ยวห้ามใครมานะ ผมต้องปรับความเข้าใจกับเนเน่” ทรงโปรดเปิดประตูเข้าในห้องทำงานแล้วต้องหยุดนิ่งเพราะสายตาของเมียที่มองมาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เธอมองเขาเหมือนว่าเป็นคนอื่นไปเลย เขาเดินเข้าไปหาเธอเงียบๆไม่คิดจะพูดอะไรก็ต้องตกใจที่เธอร้องไห้ออกมา “รู้แล้วใช่ไหม? พี่ขอโทษนะที่ทำให้หนูต้องเจ็บ” “หยุด! พี่อยู่ตรงนั้นอย่าใกล้หนู” “หนูจะทำงาน พี่ออกไปซะ” เธอเชิดหน้ามองเขา “ไม่เนเน่ ให้พี่อยู่กับหนูนะ” เขาเดินเข้าไปใกล้มากขึ้นก่อนจะดึงตัวเธอมากอดแนบอก เขารู้ว่าเนเน่กำลังเสียใจมากกับเรื่องท่ำด้รับรู้ ความเลวทรามของเขาตลอดเวลาที่ผ่านมา เพื่อนที่หักหลังเธอ เขาและติญ่าตั้งใจทำแบบนั้นโดยไม่คิดเลยว่าจะทำให้เธอเจ็บปวดมากขนาดไหน ตอนนี้เนเน่สับสนทุกอย่างรวมถึงความสัมพันธ์ของเราด้วย ถึงเธอรู้ความจริงแล้วแต่ก็ไม่เชื่อใจอะไรเขาเลย ที่ผ่านมาเขาเอาแต่เรียกร้องความสนใจในแบบผิดๆมาตลอด เขาจะไม่ยอมให้เธอคิดอะไรเองคนเดียวเด็ดขาด “ร้องไห้ออกมากับพี่นะ แล้วเรามาเริ่มต้นกันใหม่ พี่ยังเป็นเซฟโซนของหนูนะ มีอะไรระบายมาเลย” เขายิ่งปลอบเธอยิ่งร้องไห้หนักขึ้น เมียขี้แยมันก็ดีนะเพราะเขาจะเป็นคนเดียวที่ทำให้เธอยิ้มมาได้ แต่ก็ไม่อยากให้เธอร้องไห้บ่อยๆเพราะใจมันเจ็บตามทุกครั้งเลย “พี่คิดอะไรกันแน่?” “พี่รักหนูไง เข้าใจสักทีนะเด็กโง่” “หนูไม่ได้โง่นะ” “ครับ หนูไม่โง่” เขาเดินไปนั่งข้างๆเธอถอนหายใจหนักๆเพราะชุดเธอมันค่อนข้างรัดรูปมากจนเขาต้องถอดสูทมาคลุมตัวให้อีกที เขาหวงเธอมาก เมื่อก่อนทำอะไรไม่ได้แต่ตอนนี้เขาจะทำทุกอย่างให้ชัดเจน ต่อให้เนเน่ไม่อยากจะเปิดเผยแต่มันถึงเวลาหักอกพวกที่ชอบคิดจะแย่งเธอไปจากเขาสักที “หนูเป็นเมียพี่แค่คนเดียวจำให้ดี แล้วอย่าเที่ยวยกพี่ให้ใครอีกล่ะ สงสารหัวใจตัวเองมั้ง” ถึงแม้มันจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดที่มีแต่ความตั้งใจแต่ก็ทำเอาเขาแทบตายเลย ต่อจากนี้เขาไม่ต้องทุรนทุรายอีกแล้ว ถึงเวลาแสดงตัวสักที เขาคงต้องยืมมือผู้ใหญ่มาช่วยผูกมัดเราทั้งคู่ จะไม่ยอมโดยทิ้งอีกแล้ว ผ่านไปไม่นานมากทรงโปรดเดินยิ้มร่าออกมาจากห้องทำงานของเมียเด็กไม่ได้สนใจพนักงานที่มองอย่างสอดรู้สอดเห็น เขาคุยกับเลขาเธออีกนิดเดียวก็ไปห้องทำงานเพราะแม่แวะมาหาคงจะมาถามเรื่องเนเน่อีกตามเคยนั่นแหละ เขาเรียกเธอว่าเมีย แต่เธอไม่เคยเรียกเขาว่าผัวเลย!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more