บทที่ 4
ตื่นได้แล้วภรรยาข้า
บีบหัวใจ
“มะ....มันเป็นความผิดของแม่เอง เป็นความผิดของแม่เองที่ไม่ดูแลเสี่ยวจ้าวให้ดี เพราะแม่ประมาทเรื่องราวมันถึงได้....”
ฮูหยินผู้เฒ่าปล่อยโฮออกมา เนื้อตัวสั่นเทา ใบหน้าซีดเผือด แทบทรงกายยืนไม่ไหวจำต้องมีสาวใช้สองคนช่วยประคองให้ตั้งตัวตรงกระนั้นกลับโอนเอียงดั่งจะล้มลงทุกชั่วขณะ
เวลานี้จางจ้าวถางตัวน้อยเป็นไข้สูงนอนซมอยู่ในห้อง แม้จะได้สติแต่ก็ผล็อยหลับไปด้วยพิษไข้ ส่วนฮูหยินหลินฮวายังคงสลบไสลไม่ฟื้นคืน นั่นเพราะร่างกายโหมกำลังเกินตัว ฝืนวิ่งและว่ายน้ำในระยะไกลจึงทำให้ร่างกายทรุดหนัก ปราณภายในที่แปรปรวนจากการฆ่าตัวตายครั้งก่อนจึงกำเริบขึ้นอีกครั้ง
ร่างกายอ่อนแอจนขั้นสุดทำให้ไอเย็นเข้าแทรก อวัยวะภายในจึงทำงานได้อย่างยากลำบาก เลือดลมติดขัด หัวใจเต้นช้า เรียกได้ว่าเวลานี้หญิงสาวยืนอยู่ระหว่างความเป็นและความตายอีกครั้ง
“ท่านแม่อย่าได้โทษตัวเองเลยขอรับ ทุกอย
