เลือดหมดตัว
692 Words
ตอนที่ 2
“สวัสดีค่ะ” พยาบาลคนสวยร่างโปร่งบาง ความสูงโดยประมาณร้อยหกสิบเก้าเซนติเมตร ดวงหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโต จมูกโด่งรั้น ปากอิ่มสวย ผิวขาวเนียน ผมยาวสลวย ไฟหน้าเด่นคู่เด่นเป็นสง่า เอ่ยขึ้น ด้วยความสวยของเธอนั้นทำให้ชายหนุ่มตรงหน้าตะลึงไปเลย
“...........”
“สวัสดีค่ะ..คุณ ภาคินัย บวรกิจวัฒนา หรือเปล่าคะ”
“อะ..ซะ ใช่ ครับ” อื้อหื้อสวยเป็นบ้าเลย พยาบาลหรือนางฟ้ากันแน่หึ! ชายหนุ่มคิดในใจ ต้องอย่างนี้สิถึงจะกระชุ่มกระชวยหน่อย
“เดี๋ยว ดิฉันขออนุญาตแหย่จมูกทั้งสองข้างนะคะ” ใบหน้าเรียวงามเอ่ยขึ้น
“อืม ขะ ครับ”
“เจ็บนิดหนึ่งนะคะ” ใบหน้าสวยหวานกระเถิบเข้ามานั่งตรงหน้าแล้วค่อย ๆ แหย่ก้านสำลีเข้าไป
“โอ๊ โอ๊ย!!.. ผมเจ็บครับ”
“อดทนนะคะ นิดเดียวค่ะ” อันที่จริงไม่ได้เจ็บเลยสักนิดแต่ภาคินัยมาแนวลูกอ้อน ก็แหม่ สวยขนาดนี้ก็ต้องอ้อนสักหน่อยสิ แอบดูชื่อที่ติดไว้ เจนจิรา มานะสกุลวงศ์
“เสร็จแล้วค่ะ..ต่อไปขอเจาะเลือดนะคะ”
“คุณพยาบาลครับ ผมขอพักแป๊บนะครับ”
“อ่าวทำไมล่ะคะ”
“ผมใจคอไม่ดีครับ ผมกลัวเข็ม”
“มันไม่เจ็บเลยนะคะ แค่มดกันเอง”
“สงสัยคุณพยาบาลจะหลอกเด็กบ่อยสิครับ แต่หลอกผมไม่ได้หรอก มันใช่มดซะที่ไหนกันครับ”
“ถ้าคุณไม่ยอมเจาะ เดี๋ยวดิฉันไปตามพยาบาลผู้ชายมาเจาะให้ก็ได้ค่ะ”
“โอ๊ะ โอ่ะ ไม่ต้อง ๆ ครับ เจาะก็เจาะ แหม่! ผมแค่ขอเวลาทำใจแค่นั้นเอง”
“ดิฉันเข้าใจค่ะ แต่ว่าดิฉันก็มีคนไข้ที่ต้องการเจาะเลือดรออยู่ด้วยนะคะ”
“โอเค ครับ งั้นเราเริ่มเจาะกันเลยครับ”
“ช่วยถลกแขนเสื้อขึ้นนะคะ” เมื่อภาคินัยหนุ่มใจเสาะเพราะกลัวเข็มแกะกระดุมเสื้อเชิตแขนยาว พยาบาลสาวก็รีบรัดสายยางทันที จากนั้นไม่รอช้า เธอรีบแทงเข็ม หญิงสาวรู้ว่าภาคินัยสนใจอะไรก็เลยแทงเข็มโดยไม่บอกกล่าว ระหว่างที่เธอก้มมารัดเชือกอยู่นั้น ภาคินัยก็ได้แอบดูหน้าอกเธอลึกลงไปในคือเสื้อ เลยต้องสั่งสอนเสียหน่อยเกี่ยวกับมารยาท
“โอ๊ย!!.. เจ็บครับ ผมไม่เห็นคุณพยาบาลให้สัญญาณเลยครับ”
“ฉันก็บอกแล้วไง แต่คุณเหม่อมัวมองอะไรหรือเปล่าล่ะ”
“เจ็บมากเลยครับ ช่วยกดไว้ก่อนนะครับผมกลัวเลือดไหลหมดตัว” ภาคินัยจับมือคุณพยาบาลที่วางสำลีห้ามเลือดเอาไว้โดยวิสาสะ
“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ คุณกดสำลีนี่ไว้สิคะ”
“คุณภาคินัย กรุณาปล่อยมือดิฉันค่ะ”
“ขะ ขอโทษครับ พอดีผมลืมตัว ก็มันเจ็บนิครับ” ชายหนุ่มแก้ตัว
“ฉันจะแปะสติกเกอร์ยาให้ รบกวนคุณเอามือออกด้วยค่ะ” เสียงดุอีกครั้งโดยไม่ฟังคำแก้ข้าง ๆ คู ๆ ของพ่อหนุ่มจอมกะล่อน
“โอเค..ออกแล้ว”
“เสร็จแล้วค่ะ เชิญคุณไปห้องตรวจได้ คุณไม่ได้ติดโควิด ส่วนเชื้อไข้หวัดใหญ่ กับเชื้อไข้เลือดออกถ้าเสร็จแล้วฉันจะรายงานกับหมอเจ้าของไข้คุณเอง” ออกมาจากห้องเจาะเลือดของพยาบาลคนสวยได้ ภาคินัยก็รีบดึงแมสออกจากปาก พลางเอามือลูบปากตัวเองพร้อมสูดกลิ่นหอมที่สัมผัสมือนุ่ม ๆ เมื่อสักครู่
“คนอะไรดุชะมัด ถ้าไม่ติดว่าสวยละก็..น่าดู” ภาคินัยพึมพำก่อนเดินไปยังห้องตรวจ หู คอ จมูก โดยยื่นเอกสารอีกครั้งที่ผู้ช่วยพยาบาลหน้าห้องตรวจ
“เดี๋ยว รอคิวตรวจอีกประมาณสองคิวนะคะ”
“ครับ”
“เชิญคุณนั่งรอก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวผมขอตัวไปห้องน้ำสักครู่ สองคิวที่เหลือใช้เวลานานมั้ยครับ”
“อืม!..ไม่น่าจะเกินครึ่งชัวโมงนะคะ เชิญคุณภาคินัยไปห้องน้ำก่อนก็ได้ค่ะ”
ใครว่าเขาจะไปห้องน้ำกันเล่า เขาจะมาหาเรื่องจีบพยาบาลคนสวยต่างหาก เอ๊ะนี่สรุปเค้าป่วยจริงหรือว่าป่วยการเมืองกันแน่
- Writer
