"สมบัติมึงน่ารักวะกูพร้อมเปย์มึงเทย์เมื่อไรบอกกู"โซฟาสีเรียบยวบลงเป็นเพราะอีกคนที่เข้ามา ดวงตาคมของคาวีไม่ได้มีทีท่าว่าจะเล่น เขาเอาจริงและพร้อมเลี้ยงดู รู้สึกถูกชะตากับเด็กสาวที่ถูกอัคคีโอบกอด ใช่ว่าไม่เคยเจอผู้หญิงสวย แต่ผู้หญิงสวยอย่างเป็นธรรมชาติหาไม่ค่อยมี ทุกวันนี้มีแต่พึ่งมีดหมอ
หึ!! เป็นหึที่คาวีรู้ได้ทันทีว่าสมบัติชิ้นนี้ล้ำค่าสำหรับอัคคีมากแค่ไหน
ร่างบางถูกโอบกอดเดินออกจากห้องด้วยความหวง สายตาท่าทางของอัคคีที่ดูนิ่งๆแต่ข้างในร้อนรุ่มเมื่อถูกคาวีเทียบเคียงอยากได้แม่สาวน้อยที่ชื่อไอรักถึงสองครั้ง ถ้าเป็นคนอื่นพูดคงได้วางหมัดวางมวยหน้าแหกเลือดกบปากกันไปข้างหนึ่ง
"อย่ามองผู้ชายหน้าไหนที่ไม่ใช่ฉัน อย่ายิ้มให้พวกมันทุกตัวถึงจะเป็นเพื่อนสนิทฉันก็ห้าม ที่ฉันห้ามไม่ใช่เพราะหวง แต่เธอคือสมบัติที่ฉันยังไม่เบื่อ"เมื่อรู้สึกหัวร้อนคนปากไวมักพูดจาทำร้ายให้คนข้างกายได้เจ็บปวดเสมอ ไม่สน ไม่แค
