เช้าวันใหม่…
ปรากรสั่งให้เด็กในบ้าน ช่วยขนกระเป๋าเดินทางลงมาไว้ข้างล่าง เพื่อนำขึ้นรถไปเที่ยวต่างจังหวัดตามที่ได้ตกลงกับทอฝันเอาไว้ ประกาศิตที่กำลังเตรียมตัวจะไปทำงาน ก็ถึงกับถอยกลับมาที่เดิม
“พี่ใหญ่...จะไปไหนเหรอครับ ?”
พี่ชายยิ้มกว้างให้น้องของตนเป็นการทักทายยามเช้า พร้อมตอบอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงสดใส
“ว่าจะพาฝันไปทะเลใกล้ๆ นี่แหละ บางแสนพอ ไม่อยากไปไกลถึงต่างจังหวัด”
“อ๋อ...งั้น รอผมก่อนะครับ ผมจะไปเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า”
ชายหนุ่มตัดสินใจอย่างรวดเร็วเพียงแค่ได้ยินชื่อคนที่พี่ชายอยากพาเที่ยว เขาก้าวยาวๆ กลับขึ้นบันได โดยมีสายตาของพี่ชายมองตามด้วยความแปลกใจเล็กน้อย
“บ่นจะว่าง ก็ว่างขึ้นมาเลยนะไอ้เล็ก”
ปรากรพึมพำกับตัวเองเบา เพราะตั้งแต่เขากลับมาถึงบ้าน ประกาศิตเอาแต่อ้างเรื่องงาน ออกบ้านเช้า กลับมาค่ำ จนเขานึกว่าน้อยชายงานยุ่งไม่มีเวลาเที่ยวเสียอีก ถ้ารู้ว่าอีกฝ่ายจะพักงานง่ายขนาดนี้
