วังวนแค้น วังวนรัก

บทที่ 1 : ตกหลุมพราง 2

สองชั่วโมงต่อมา…

ประกาศิตช้อนร่างอรชรที่กำลังอ่อนปวกเปียกอยู่ในสภาพเมามายสติพร่ามัวขึ้นบนลำแขนแข็งแรงเข้ามาในห้องพักของโรงแรมหรูที่ตนได้จองเอาไว้ก่อนหน้านี้ พร้อมๆ กับที่ได้จองห้องรับประทานอาหารนั่นแหละ

“พี่เล็ก…”เสียงหวานยานคางเอ่ยเรียกชื่อคนรักหนุ่มอย่างแผ่วเบาเมื่อไม่สามารถประคองสติของตนเองให้คงที่ได้อีกต่อไป

“ครับ คนดี”

เขาขานรับขณะที่วางเธอลงบนเตียงนอนหนานุ่มขนาดใหญ่อย่างเบามือ ก่อนที่จะพาร่างสูงใหญ่ตามลงมาคร่อมร่างบางเอาไว้ ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาคลอเคลียซอกคอระหงหอมกรุ่นด้วยความรู้สึกหลงใหล ภายใต้แสงไฟสีนวลให้ความรู้สึกเคลิ้มอย่างน่าประหลาด

“พี่เล็ก...จาทามอารายย ?”

มือเล็กพยายามดันใบหน้าหล่อเหลาออกห่างเมื่อเขาเริ่มรุกหนักแต่แรงคนเมามีหรือจะสู้คนมีสติครบร้อยได้ ปากและจมูกโด่งที่ซุกไซ้จากซอกคอก็ค่อยๆ ลามมาที่ใบหน้าขาวเนียน ก่อนที่ริมฝีปากร้อนผ่าวจะประกบปิดทับริมฝีปากอวบอิ่มอย่างแนบแน่น มือใหญ่ล็อกท้ายทอยเล็กเอาไว้ไม่ให้เธอเบี่ยงหน้าหลบไปไหนได้

“พี่รักฝันมากเลยนะ”

“อื้อ...พี่เล็ก”

“เป็นของพี่ได้ไหมครับ ?”

เสียงทุ้มพร่าออดอ้อนวิงวอนขณะที่ยังคงรุกเธอทั้งมือและปากปลุกเร้าให้คนที่อยู่ในอาการมึนเมาจากฤทธิ์แอลกอฮอล์เคลิ้มตาม ยากที่จะควบคุมตัวเอง ทอฝันผู้อ่อนประสบการณ์พยายามตอบสนองสัมผัสของเขาเท่าที่เธอพอจะทำได้ เพราะความรักที่มีให้กับคนรักหนุ่มเต็มล้นหัวใจ บวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ในเลือดทำให้เธอขาดการยับยั้งชั่งใจ ไฟปรารถนาที่ก่อเกิดขึ้นในกายทำให้เธอหลงลืมความถูกผิด หลงลืมคำสอนของมารดาก่อนหน้านี้ไปเสียสนิท

การตอบสนองที่ไร้เดียงสา ทว่าแฝงไปด้วยเสน่ห์ชวนหลงใหลสร้างความพึงพอใจให้กับชายหนุ่มจนต้องส่งเสียงครางต่ำในลำคอ เวลานี้คนคุมเกมแทบคลั่งจนต้องเพิ่มแรงบดขยี้และแรงดูดดึงริมฝีปากอวบอิ่มอย่างเร่าร้อน เอาแต่ใจ

ประกาศิตไม่คิดมาก่อนว่าแม่กวางน้อยเนื้ออ่อนที่เขาพยายามหากห้ามใจไม่ล่วงเกินเธอเวลาอยู่ใกล้ชิด เพื่อหลอกให้เธอไว้ใจและตายใจ โดยใช้เวลาเกือบสองปีจะมีความหอมหวานถึงเพียงนี้

ยิ่งสัมผัสก็ยิ่งดำดิ่งลงไปในห้วงความมัวเมา ยิ่งเสพก็ยิ่งติด ยิ่งสัมผัสก็ยิ่งควบคุมตัวเองไม่ได้ราวกับยาเสพติดที่ลองได้ชมชิมแล้วยากจะถอนตัว จนเขาเองก็ไม่แน่ใจว่าปล่อยเธอให้หลุดรอดจากมือนานขนาดนี้ได้ยังไง

ทว่าวันนี้ เขาจะไม่ให้เป็นแบบนั้นอีกต่อไป!

มือใหญ่ลูบสัมผัสทุกซอกทุกส่วนของร่างกาย บีบเคล้นส่วนแน่นตึงมือด้วยความกระหาย คนตัวเล็กใต้ร่างเริ่มส่งเสียงครางในลำคอ นิ่วหน้า กระสับกระส่าย สับสนกับรสหวานปนร้อนของจูบ มึนงงกับการสัมผัส คล้ายกำลังล่องลอยอยู่บนก้อนเมฆ

ทอฝันไม่รู้ว่าอาภรณ์ถูกปลอดออกไปจากเรือนร่างงามตั้งแต่เมื่อไหร่ กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่คนตัวใหญ่ทาบทับลงมาบนเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธออีกครั้งแล้ว ก่อนจะตามมาด้วยความรู้สึกวาบหวิวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“อ๊ะ!”

เสียงหวานเผลอร้องออกมาพร้อมกับสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวโน้มลงมา มาดูดดึงยอดทับทิมสีหวานขบเม้มหยอกเย้า อย่างหิวกระหาย ลิ้นอุ่นชื้นตวัดเล้าโลมสลับไปมาทั้งสองข้างไม่ให้น้อยหน้าจนมันเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลาย

หญิงสาวบิดกายไปมาด้วยความรู้สึกเสียวซ่านไปทั่วทุกอณูรูขุมขนเมื่อคนตัวใหญ่ทำท่าราวกับจะกลืนกินเธอทั้งตัว เขาตีตราจับจองเธอด้วยมือและปาก ดวงหน้างดงามแหงนเงยขึ้นพลางหายใจหอบถี่ มือปากร้อนผ่าวมาหยุดอ้อยอิงอยู่ตรงจุดอ่อนไหวที่สุดของร่างกาย

“อืม…พะ…พี่เล็ก”

หญิงสาวครางเรียกเขาด้วยเสียงสั่นระริก บิดร่างกายไปมาด้วยความทรมานปานจะขาดใจตายกับสัมผัสแปลกใหม่ที่เธอไม่เคยพบเจอมาก่อน ความสุขที่เขากำลังมอบให้อย่างนุ่มนวลปนเร่าร้อนนั้นทำให้สมองของเธอพร่ามัวลืมความอับอายไปสิ้น กระทั่งร่างกายเกร็งกระตุกและสั่นสะท้านแรงๆ ด้วยความสุขสมท่ามกลางสติที่กลับคืนมาบางส่วน

“ร่างกายของฝันหอมหวานจนพี่แทบคลั่ง”

เมื่อมั่นใจว่าร่างกายเธอพร้อมสำหรับเขาแล้ว ประกาศิตก็ค่อยๆดันตัวตนที่แข็งแกร่งราวหินผาเข้ามาในตัวเธอช้าๆ แต่ถึงจะระมัดระวังมากแค่ไหน ก็ยังทำให้คนใต้ร่างสะดุ้งด้วยความเจ็บปวดอยู่ดี

“ฮื้อ!”

เสียงหวานดังหลุดลอดออกมาได้เพียงเท่านั้นก็ถูกริมฝีปากร้อนผ่าวฉกลงมาปิดปากดูดกลืนเสียงหวีดร้องให้ดังอยู่แค่ในลำคอ ทอฝันจิกเล็บแหลมคมลงบนไหล่หนาทั้งสองข้างเพื่อระงับความเจ็บปวดที่กำลังเกิดขึ้นระหว่างที่ร่างใหญ่เคลื่อนเข้ามาในตัวเธอ

“ทนไหวหรือเปล่าคนดี”เสียงทุ้มนุ่มกระซิบถามด้วยความรู้สึกเป็นห่วง รับรู้ได้ถึงความคับแน่นที่โอบรัดเขาไว้แน่นจนแทบจะขยับไม่ได้

“ค่ะ…พี่เล็ก”

เสียงหวานตอบพร้อมกับตวัดลำคอแข็งแรงแล้วออกแรงดึงให้ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาประกบปากเธออีกครั้ง โดยที่เธอเป็นฝ่ายเริ่มจุมพิตปากร้อนผ่าวก่อน ประกาศิตครางเสียงต่ำในลำคออย่างพอใจพลางตอบสนองจูบเธออย่างเร่าร้อน ขณะที่ช่วงล่างยังสอดประสานกันแน่น เพียงไม่นานจังหวะรักที่ค่อยเป็นค่อยไปในทีแรกก็เริ่มร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ

ตอนนี้ร่างกายของทอฝันเหมือนถูกไฟแผดเผาร้อนรุ่มไปทั่วทุกอณูรูขุมขนอีกครั้ง และเธอก็ต้องการให้เขาช่วยปลดปล่อยความทรมานนี้ออกไปจากเธอเสีย

ทุกอย่างมันเกิดขึ้นด้วยความรู้สึกในส่วนลึกของหัวใจ!

เนื้อตัวของเธอกับเขาเปลือยเปล่า ความใหญ่โตกำลังกระแทกเข้ามาโดยไม่หยุดแม้แต่น้อย ทอฝันดิ้นพล่าน ทรมานกับความสุข เหมือนเป็นเส้นบางๆ ที่ไม่อาจอธิบายได้ถูก

เสียงเนื้อกระทบเนื้อ เสียงคราง เสียงเตียงโยกไหว ทุกสิ่งเหมือนถูกสร้างให้เธอกับเขาเพียงเท่านั้น คนสองคน กับโลกส่วนตัว ที่ไม่อาจมีใครย่างกรายเข้ามาได้ นอกจากเธอกับเขาเท่านั้น

หลังจากคลื่นรักบนเตียงนอนขนาดใหญ่ผ่านพ้นไป ทอฝันหอบหายใจถี่แรง เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่ซุกซบใบหน้าหล่อเหลาลงมาบนไหล่มนขาวเนียน สูดอากาศเข้าปอดเร็วแรง กระทั่งลมหายใจของทั้งสองกลับมาเป็นปกติ แต่แล้วจู่ๆ หยดน้ำใสใสก็ไหลออกมาจากหางตา ทอฝันไม่รู้เสียใจหรือดีใจกันแน่ที่ได้สูญเสียสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดไป แต่หากถามว่า…ถ้าย้อนกลับไป เธอจะให้ทุกอย่างเกิดขึ้นหรือไม่ เธอก็คงยืนยันคำเดิม ว่าไม่เปลี่ยนใจ...แน่นอน!

ทั้งนี้ก็เพราะเธอรักผู้ชายคนนี้ และพร้อมจะผูกมัดชีวิตไว้กับเขาตราบนานเท่านาน