“ตามพ่อมา”
ผมนี่ถึงกับหยุดผิวปากเลยครับ เมื่อหนึ่งวินาทีก่อนหน้านี้ เช้านี้ยังเป็นเช้าที่สดใส เพราะเมื่อคืน ความซาบซ่าของมะนาว ทำให้ใจผมกระชุ่มกระชวยสุดๆ ไปเลย แต่พอเดินออกจากห้องนอน ยังไม่ทันจะได้ลงบันไดก็เจอพ่อยืนอยู่
“ครับ” ผมทำตามคำสั่ง ไม่ได้กลัวเท่าไหร่ เพราะพ่อไม่ได้ดุ และการเชื่อฟังคำสั่งของผู้ปกครอง ก็เป็นสิ่งที่ลูกชายสุดแสนจะน่ารักอย่างผมต้องทำยังไงครับ
แต่... พอประตูห้องทำงานของพ่อปิดลง ทำไมรู้สึกอยากเป็นเด็กหัวดื้อ เดินกลับออกไปข้างนอก แทนที่จะอยู่ในห้องที่บรรยากาศคล้ายๆ บ้านผีสิง
“เลิกยุ่งกับมะนาว”
“อะไรนะครับ!” คำถามของลูกชายเปล่งออกด้วยน้ำเสียงที่ไร้ซึ่งความเคารพผู้เป็นพ่อ
“พ่อบอกให้เลิกยุ่งก็เลิกยุ่ง”
“ไม่มีเหตุผลมาสนับสนุนคำสั่งหน่อยเหรอครับ” แน่นอนแล้วว่าพ่อรู้ว่าเขากับมิรันดามีความสัมพันธ์กันเช่นไร แต่รู้ได้ยังไง รู้มานานแค่ไหน รู้มาจากใคร นี่คือเรื่องที่เขาสงสั
