Wrath's Sin

V

Chapter 5

Forced by Fate

FEW days after the wedding. Kara stayed in a condo at Fiore City because April wanted her to stay for longer. Kara thought it wouldn’t hurt her to stay here and think as a vacation. After all this is what Aya wants—her sponsor over the years.

When Kara left the country, he wandered on the streets of New York for a few weeks until one rich woman saw her on the streets and took her in. Kara is just one of the women that Aya saved. Aya gave them a good life with new identity and new face. Aya is a plastic surgeon who has become popular in New York for her show, accepting people who wants to change their life by changing their faces. She performed an operation to Kara secretly. For Kara, if it wasn’t for Aya, she’s nothing now.

Ilang beses nang sinabihan at pinakiusapan ni Aya si Kara nabumalik dito at wala na dapat siyang ipangamba dahil wala nang makakakilala sa kanya at hahabol sa kanya sa kasalanang nagawa niya sa nakaraan. But Kara has always been hesitating and chose to stay in New York where she met April who noticed her panic attacks and eventually offered her counselling. But April offered more than that and eventually it turned into a good friendship.

“Hey you should go out! Hindi kita pina-stay dito sa Fiore para lang magkulong sa condo mo!” umagang-umaga namang sinesermonan ni April si Kara habang sinasalin ang bagong brewed na coffee beans sa kanyang cup.

“It’s okay. Hindi naman ako nagmamadaling umuwi. Aya says I can stay here and she even got me the condo. Don’t rush me,” natatawang sabi naman ni Kara sa kanya.

“Kahit na! Lumabas ka! How many times did I tell you that you should get our everyday, e halos once week ka lang lumaba so ‘di kaya umaabot pa ng ilang week.”

“I know, it helps my mental health, but I am taking meds regularly.”

“No! You have to go out! As in now na!” pagpupumilit pa rin ni Apirl sa kanya.

Samantala ay kinuha naman ni Kara ang bagong toast na bread mula sa toaster pagkatapos ay hinango sa pan ang half cooked na egg sabay pinatong niya ito sa toasted bread. She sprinkled enough black pepper and salt to add taste.

“There is a theme park in Fiore that you might want to visit. It’s hot right now. I will see you there!” may pagbabantang sabi pa ni April sa kanya sabay pinatay ang tawag.

Kara enjoys the comfort of her home or indoors. Lagi siyang pinaalalahanan ni April na lumabas dahil kailangan niyang lumanghap ng sariwang hangin at magkaroon ng ibang pagkakaabalahan.

When Kara started a new life she abandoned her dream to be an actress anymore because she stopped wanting it. When she was stuck in a hospital room for few months after the surgery, she started developing a passion in designing clothes. Kung wala siyang ginagawa ay nag-dra-drawing lamang ito ng mga damit na itatahi niya.

Kara held his coffee and clipped a toast using her mouth as she walks towards her glass windows where she could stare at the entire city for a while. Fiore has always been busy first thing in the morning. You can even hear the loud honks of cars and vehicles as early as 4am. The traffic is half of the stress’ source.

“Maybe I should check that Theme Park.”

***

            “NO, I don’t see any problem in your ECG results,” napakurap-kurap na lamang si Wrath matapos marinig ang sunod-sunod ng reklamo ni Michin, ang pabalik-balik niyang pasyente na wala naman talagang sakit sa puso pero napipilitan lang na ipaulit ni Wrath ang lab tests niya dahil sa kanyang mga nararamdaman.

            “Nararamdaman ko po kasi Doc, malakas talaga t***k ng puso ko at parang hindi ako makahinga.” Pagpupumilit pa nito sabay harap sa kanya dahilan upang mapasulyap si Wrath sa kanyang dibdib na lantad ang cleavage nito.

            Napatayo si Wrath at inalis ang stethoscope niya upang i-check ang paging nito. Hindi na ininda ni Wrath na aksidente niyang nakita ang pagkagat labi nito nang nilapat ni Wrath ang diaphragm sa malapit sa dibdib nito.

            “Your heart is beating fast but it is still within the normal range,” pagkatapos ng isang minutong pakikinig ni Wrath sa paghinga at t***k ng puso nito ay bumalik ito sa kanyang upuan.

            “Your ECG results’ average is 80, which I think is normal enough to conclude that your heart is in a good condition. You can stop seeing me now, Ms. Michin…”

            “But Doc––”

            “I will give you a medical certificate that your heart is normal.” 

            Napawang na lamang ang bibig ni Michin sa sinabi ni W rath. Paglabas nito ng kanyang clinic ay napabuntong-hininga na lamang siya sabay nagulat sa mga na nakaupong naghihintay sa kanya.

            Lately, Wrath’s patients have spiked up. Bali-balita kasing dito sa hospital ay siya ang pinakamatinong cardio at lalo lamang nagkakasakit ang mga pasente sa ibang cardio. Even his patients in the clinic he works for has increased a bit.

            Nang makalabas naman ang pasyente ni Wrath ay saktong napatingin siya sa kanyang phone nang umilaw at mag-vibrate ito.

            It’s a message from his Nanny that Adara wants to visit the Theme Park today. Wrath replied that they should only stroll for thirty minutes and they should head back home right away. Kung maari kasi ay hindi talaga pinapayagan ni Wrath si Adara na lumabas.

            “Good Afternoon, Doc…” nabalik naman ang atensyon ni Wrath sa bagong pasyenteng pumasok. Ang isang ito naman ay mukhang bago dahil hindi niya ito namumukhaan. Tinignan naman niya ang file ng babae sa envelope na nakalagay sa tray na inayos ng nurse bilang basis ng records sa mga pasyente.

            “Wala ka pang record dito sa hospital ano?  This is your first time, right?

            “Yes po, Doc. Magpapa-medical po ako no’ng nakaraan para mag-abroad pero nasabi po nila sa akin na hindi ako nakapasa sa medical.”

            “Hypertension is your diagnosis?” napatango-tango naman si Wrath habang tinitignan ang forms nito.

            “Kahit ano po kasing inom ko ng gamot sa high blood ay hindi bumababa ang BP ko,” bakas naman pangangamba nito.

            “Ni-recommend po ako ni Dra. Tuazon sa inyo kasi mas maganda raw kung magpatingin na rin daw ako sa cardio.”

            “Yes I know Dra. Tuazon, she’s the best family doctor here. But for now, I will have to give you a request form to take lab tests. Mag-ECG ka muna ‘tapos magkikita ulit tayo next week.”

***

            IF it wasn’t for the cake shops that Kara ran into, she could have been here at the Theme Park earlier. Inabot na si Kara ng hapon pero hindi naman siya nagsisisi dahil nasisilayan ng sunset ang buong lugar at palagay niya mas dinadagsa ng tao ang Theme Park sa ganitong oras.

            Napapangiti na lamang si Kara habang nakatingin sa mga mascot. Nilapitan pa siya ng isnag Pink panda at sinayawan dahilan upang maakita ang ibang bata sa kanyang gawi. Dahil pakiramdam niya ay para sa mga bata nga ito ay umatras siya at nagtungo sa ibang lugar.

            Nagpunta sa Arcade si Kara at nagsubok ng games gamit ang isang pack ng tokens na kanyang binili. Nang magsawa siya sa tickets ay pinamigay na lang niya sa batang kanina pa nanood sa kanya upang ipalit ng prize. She won’t need the prize anyway. She just wants to play.

            When she felt bored at this section she stepped away and got curious of the rides which is found on the southern part of the park. Habang patungo siya roon ay naagaw ng pansin ni Kara ang isang batang nasa gitna lamang na nakatayo. Napapatingin din sa kanya ang mga taong dumadaan. It looks like she’s lost and she seemed to be assessing the people’s faces who are walking around her.

            Nagpatuloy si Kara sa paglalakad papunta sa rides. She tried riding up to three kinds of rides and she concluded it with the Vikings which exhaust a great amount of her energy.

            Narinig ni Kara na mayroong Walk through market dito kaya naman naisip niyang susunod niyang destinasyon iyon. Habang palakad siya ay muli siyang napatingin sa batang dinaanan niya kanina na nandoon pa rin. Doon niya nakompirma na mukhang naliligaw nga ang bata.

            Kara approached the kid without prior thinking.

            “Hey, Naliligaw ka ba?” untag ni Kara sa bata na tumitig sa kanya mula ulo hanggang paa.

            “Hmmm. I am told to stay where I can be seen easily, so I am waiting for my Nanny…”

            May kaunting gulat na naramdaman si Kara dahil dire-diretsong sumagot ang bata na hindi naman niya inaasahan. Judging by her voice and how she rolls her eyes, she looks like she’s smart.

            “Do you want me to help?”

            “Hmmmm?” napaisip pa ang bata na parnag ang dating kay Kara ay pinagdududahan siya nito.

            “Can you call the police for me? I think my Nanny has left already because she would think of reporting it to the police. If you take me there, it would be easier for her to find me.”

            Napaawang ang bibig ni Kara dahil may slang pa ang pagkakasabi nito. In fact maybe the kid’s accent is even better than her.

            “Sige po.”

            Kara called the police. Ang sabi sa kanya ay parating na sila. Kara offered the kid to sit down somewhere but she refused as if she’s being careful with her. Hindi naman gustong iwan ni Kara ang bata habang hindi pa dumadating ang pulis.

            “Miss!” Napapitlag naman si Kara nang may biglang lumapit sa kanilang dalawang lalaking pangiti-ngiti sa kanya.

            “Kayo lang ba magkasama?” turo ng lalaking pumaharap sa kanya na ahit ang kilay.

            “Baka gusto niyo sumabay sa amin? Puwede mo rin isama itong bata,” agad namang nakailag ang bata nang tangkahin ng lalaking hawakan ang baba nito.

            Kara got nervous all of a sudden when she assessed the stares of the two guys who seemed to have a bad motive against them.

            “No. We’re not alone…” kinakabahan man ngunit sumagot si Kara at pumaharap ipang harangan ang bata. She feared that the kid might become scared of them. Marami namang tao ang dumadaan ngunit parang wala silang pakialam sa paligid.

            This is the reason why Kara always preferred to stay at home because there are bad guys everywhere,

            “Wala naman akong nakikitang kasama n’yo, bakit hindi na lang kayo sumama sa amin?”

            Lalong kinabahan si Kara at parang nanigas sa kanyang kinatatayuan nang humakbang pa ang lalaki paharap sa kanya.

            Her hands started to shake and the kid see it.

            Pumikit si Kara nang ilalapit na sana ng lalaki ang kamay niya sa kanya ngunit hindi naman niya naramdamang dumapo ito kaya minulat niya ang mga mata.

            “They’re with me…”

            Nanlaki ang mga mata ni Kara nang makita niya ang isang taong pinakahuli niyang naisip na makikita pa.

            “W-Wrath…” rinig ni Kara na banggit ng bata sa kanyang likuran.

            Ang dalawang lalaki naman ay napatingin kay Wrath mula ulo hanggang paa saka dahan-dahang lumayo sa kanila.

            “April’s friend…” saad naman ni Wrath sa kanya habang kinakalma pa niya ang sarili.

            “You know the kid?’ sabay ilag nito ng tingin at nilubayan nag bata para makalapit kay Wrath.

            “Her Nanny was hospitalized because she fainted while searching for her. Fortunately, her Nanny reported to the police and the police called her but the nurse was the one who answered it. And I was calling her phone and it led me here…”

            “I guess that wasn’t really necessary,” napatikom bibig naman si Wrath nang mapagtanto niyang nagpapaliwanag na siya kay Kara.

            “Let’s go, Adara…” pag banggit naman ni Wrath sa pangalan ng bata kasabay ng pagtalikod nilang dalawa ay nanlaki ang mga mata niya.

            Habang palakad sila palayo ay bigla na lang namuo ang mga luha sa kanyang mga mata.

            “Adara…” kasabay ng pagbigkas si Kara sa pangalang iyon ay ang paglitaw ng imahe niya sa kanyang isipan mula sa nakaraan noong panahon na binuburda niya ang isang pangalang ‘Adara’  sa medyas para sa isang sanggol.

***