.
.
.
.
.
.
‘ฉันจะพยายามให้มากกว่านี้..เพื่อลูก..เพื่อเธอ..’
.
.
.
.
.
.
“รัน ตานายลุกไปชงนมให้ลูกแล้ว” ร่างบางใช้ข้อศอกกระทุ้งคนข้างๆเบาๆให้รู้ตัว
“เดี๋ยวๆ ขอทำข้อนี้เสร็จก่อน” ชายหนุ่มก้มหน้าก้มตาเขียนในสมุดโน๊ตอย่างรีบเร่ง
“เร็วๆสิลูกเบะแล้วนั่นจะร้องแล้ว”
“ก็แล้วเธอทำไมไม่ไปก่อนล่ะ”
“เอ้า! ก็ฉันไปแล้วไงรอบที่แล้ว” คนตัวเล็กทิ้งปากกาในมือก่อนจะหันไปมองคนข้างๆอย่างเอาเรื่อง
“จ้าาๆ ไปแล้วจ้า ยัยหนูเดี๋ยวป๊ะป๋าเอามาให้นะคะคนเก่ง” ร่างสูงรีบลุกออกจากที่ก่อนจะแวะเข้าไปลูบหัวลูกน้อยที่คลานดุ๊กดิ๊กอยู่ก่อนจะแว้บเข้าไปในครัวเพื่อชงนมให้ลูก
“ป๊ะป๋าหนูนี่ใช้ไม่ได้เลยเนอะริเอล ปล่อยให้หนูหิวได้ยังไงเนอะลูก” คราวนี้รินที่นั่งอยู่กับลูกหันไปคุยพลางพยักเพยิดหน้ากับลูกสาว
“แอ้ะ แอ้ๆ!” ราวกับว่ารู้เรื่องคนตัวเล็กก็ตอบรับแม่กลับมาอย่างรวดเร็ว
“แหน่ะป๊ะป๋าไม่อยู่แปปเดียวแอบนินทากันห
