.
.
.
.
‘มันเกือบจะไปได้ดีแล้ว.. แล้วฉันต้องบอกเธอยังไงดี’
.
.
.
“....” ชายหนุ่มค่อยๆย่องเข้าไปด้านหลังของหญิงสาวที่กำลังก้มหน้าก้มตาตัดดอกไม้อยู่ในสวน ขายาวพยายามย่องให้เบาที่สุดเพื่อที่ไม่ให้อีกคนนั้นไหวตัวทันก่อนที่ร่างสูงจะกระโจนใส่เป้าหมายพร้อมส่งเสียงดัง!
“แฮร่!!!!!!!!!!!”
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยย !!! ไอ้เจ้ารัน!” หญิงสาวหงายหลังลงด้วยความตกใจก่อนจะหันกลับมาดุเจ้าคนจอมกวน
“ฮ่าๆๆๆๆๆ ขอโทษๆพี่ลิเวีย ผมไม่นึกว่าพี่จะตกใจขนาดนั้นอ่ะ -.-” ว่าพร้อมกับส่งมือไปหาหญิงสาวตรงหน้า
“แล้วใครจะไม่ตกใจบ้างล่ะแบบนี้! นายนี่มันน่าจริงๆ” ลิเวียเอื้อมมือไปจับมือหนาที่ยื่นมาหาก่อนที่เจ้าของมือนั่นจะออกแรงดึงให้เจ้าหล่อนลุกขึ้น
“มีสิ เจ๊ลูน่าไง.. ผมทำยังไงเจ๊แกก็ไม่สะทกสะท้านอะไรเลยอ่ะ”
“ก็นั่นลูน่าไหม เอ้อ แล้วว่าแต่นายเถอะมาทำอะไรที่นี่ พึ่งเลิกเรียนหรอ” หญิงสาวก้มลงหยิบตะกร้าใส่ดอกไม้ขึ้นมาถือก่
