เหลียงม่านฉีตาโต และไม่อาจทนฟังคนที่พูดไม่อายปากเช่นนั้นได้อีก นางคว้าหมอนใบเล็กได้ใบหนึ่ง ก็หมายจะไล่ฟาดใส่เนื้อตัวเขา หากเป็นตอนนั้นที่ด้านนอกเกิดเสียงร้องไห้ของเสี่ยวปิน เสียงเขาดังแผดจ้า ดูเหมือนจะเกินจริงไปสักหน่อย!
“ท่านแม่ น้องไม่ยอม เปิดประตูเดี๋ยวนี้ขอรับ!”
หญิงสาวรีบสำรวจความเรียบร้อยของตนเอง ก่อนผลักอกกว้างๆ และอุ่นจัดของเฉิงอี้คังไปให้พ้นตัว
นางสืบเท้าไปที่ประตู คลายกลอนออก และเห็นว่าเสี่ยวปินตาแดง และทำหน้าง้ำหน้างอ ลูกชายนางชอบดูละครหุ่น และการแสดงงิ้วอยู่บ้าง หวังว่าคงไม่เลียนแบบแล้วนำมาใช้เหมือนคนเป็นบิดาของเขาหรอกนะ
“เด็กน้อยของแม่ มีสิ่งใดหรือ ร้องไห้ทำไมกัน” นางถาม และมองไปยังแฝดผู้พี่ทั้งสองคน
“ข้าไม่ได้แกล้งน้องนะขอรับ” จ้านป๋อเอ่ย และคำพูดแสดงความเป็นห่วงน้องมากๆ
หลานปิงยิ้มกว้าง ก่อนทำทีชะโงกหน้าเข้าไปในห้อง เมื่อเห็นเฉิงอี้คังที่นั่งอยู่บนโต๊ะตัวใหญ่ เข
