จ้านป๋อรู้สึกเสียใจเมื่อเขาไม่อาจดูแล และตักเตือนน้องๆ ได้ อย่างที่มารดากำชับ ที่สำคัญยาขวดนั้น เป็นเขาซึ่งขโมยมาจากมารดาไป ราวหนึ่งอาทิตย์ก่อน เขาทราบว่ามารดาปรุงยานอนหลับ เพื่อมอบให้สตรีป่วยเป็นโรคเครียดเรื้อรังเนื่องจากสามีเสียชีวิต นางไม่อาจหลับสนิทได้ในยามกลางคืน เมื่อรู้เช่นนี้จึงนึกสนุก อีกทั้งอยากรู้ อยากเห็น จึงหยิบขวดหัวเชื้อมา แล้วซุกเอาไว้โดยไม่ให้ใครรู้
ฝ่ายเสี่ยวปิน ที่ชอบดูละครหุ่นจากนักเล่านิทาน เขาจำได้ว่า คู่รักหลายคู่ ที่ไม่สมหวังกันสักที เป็นเพราะพวกเขา ไม่กล้าเปิดใจ ดังนั้นเสี่ยวปินผู้รักเล่อซูเลยใช้ความช่างพูดช่างคุยของตนหลอกล่ออีกฝ่ายกินขนมดอกกุ้ยที่มีหัวเชื้อยานอนหลับเป็นส่วนผสม
“น้าซู หลับแล้ว น้องอุ้มไม่ไหวหรอกนะ”
จ้านป๋อถอนหายใจแรงๆ ศาลาหลังนี้ซึ่งอยู่ในอารามเชิงเขา เงียบสงบ นานๆ ถึงจะมีการสัญจร และคนที่เด็กๆ อยากให้มาอย่างเร่งด่วนเพื่อดูแลเล่อซู คือบุรุษที่
